Friday, February 02, 2007

Family planning

"Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός."
Αυτό το ρητό μας βοηθάει να καταλάβουμε πως οι αντιδράσεις του κάθε συνανθρώπου μας, οι τρόποι σκέψης του, τα συναισθήματα και γενικά οι συμπεριφορές του, ακόμα κι αν μοιάζουν με τις δικές μας, είναι τελείως διαφορετικές, διότι εξαρτώνται από διαφορετικά κριτήρια.


Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Εγώ και το blogaki μου. Έχουμε ακούσει ότι μοιάζουμε. Μας έχουν περάσει και για αδελφές (όχι λούγκρες, όχι ψυχές). Μας έχουν πει ότι οι αντιδράσεις μας, ακόμα και οι φάτσες μας, είναι παρόμοιες. Ωστόσο, σε μερικά θέματα (από τα πιο απλά μέχρι τα πιο σύνθετα) διαφέρουμε αρκετά! Ας γίνω πιο συγκεκριμένη.

Προγραμματισμός. Εγώ θα μπορούσα να σου παραθέσω και τον όρο που δίνει ο Μπαμπινιώτης, εκείνη θα σου έλεγε να μην χρησιμοποιείς άγνωστες λέξεις. Την έχω στείλει αδιάβαστη πολλάκις, με αποκορύφωμα το να θέλω να κανονίσουμε να πάμε κάπου στις τάδε του μήνα, όπου η τάδε του μήνα ήταν 2 μήνες μετά... (εντάξει, το έκανα και λίγο επίτηδες) Με έχει στείλει αδιάβαστη όταν δεν ξέρει ακόμα τι θα κάνει στα γενέθλιά της, τα οποία και πέφτουν...σε 2 μέρες!!! Ωστόσο, δεν αποτελεί λόγο σύγκρουσης, ίσως είναι καλό από άποψη αλληλοσυμπλήρωσης.

Εκεί που το φχαριστιέμαι απεριόριστα είναι όταν οι συνθήκες μας καλούν, θέλοντας και μη, να κάνουμε πρόγραμμα!!! Εγώ σε δευτερόλεπτο είμαι με το στυλό στο χέρι, εκείνη ακόμα χτυπάει το κεφάλι της στον τοίχο που μας βρήκε τέτοιο κακό!!! Ένα "τέτοιο κακό" μας βρήκε και χτες. Ένας πολύ καλός φίλος (γκου-χου, γκου-χου) μας ενημέρωσε ότι αρριβάρει στο αεροδρόμιο αύριο το μεσημέρι από Γαλλία. Μας ενημέρωσε επίσης ότι θα κάτσει 6 μερούλες. (πρόγραμμα μου μυρίζεται...) Αυτή τη φορά το ανέφερε εκείνη! Κι εγώ, σε δευτερόλεπτα, ήμουν stand-by!!! Ασχέτως που στο μισάωρο νομίζαμε ότι τελείωσαν τα αξιοθέατα και τα αρχαία της Αθήνας....

Που θέλω να καταλήξω;;; Το χτεσινό, και λόγω προγράμματος και λόγω κλίματος, μου έφερε στο νου μια αντίστοιχη συνάντηση πριν από ... πεντέμιση περίπου χρόνια (πότε πήγαν τόσα, Χριστέ μου!!!). Τότε προσπαθούσαμε να μαζέψουμε το μυαλό μας και να κάτσουμε να σκεφτούμε πόσα πράγματα χρειαζόμασταν να πάρουμε μαζί, καθότι φεύγαμε φοιτήτριες στα εξωτερικά... Που μυαλό. Ακόμα και εγώ, αδυνατούσα να φτιάξω πρόγραμμα, δεν ήξερα τι θα αντιμετωπίσω και τι θα χρειαστώ από την μαμά πατρίδα. Υπήρχε μεν ο ενθουσιασμός της αναχώρησης, η γοητεία του αγνωστου, αλλά υπήρχε και η μελαγχολία για αυτούς που αφήναμε (πανάθεμά μας), ο φόβος του αγνώστου. Υπήρχε βέβαια και η αδυναμία της συγκατοίκου να φτιάξει πρόγραμμα!!! Αυτή την είχαμε ανέκαθεν!!! Εδώ όμως έπρεπε να γίνει. Μαζεύοντας ότι μας είχε αφήσει ο πανικός, πήρα χαρτί και μολύβι. Ξεκίνησα να γράφω, ανακοινώνοντας συγχρόνως και τις ιδέες μου. Κάποια στιγμή στέρεψα η γυναίκα και είπα να το γυρίσω το φύλλο και να το δώσω στην συγκάτοικο. Στην τελική, για το ίδιο σπίτι κατεβάζαμε ιδέες. Αφού τελείωσε να γράφει τις δικές της ιδέες - απόψεις για τις ανάγκες μας στα ξένα, ξαναγυρίζει το χαρτί σε μένα. Και συνεχίζω να γράφω ακάθεκτη η δικιά σου.

Αυτό το χαρτί αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο για πολλά πράγματα. Καταλαβαίνεις διαθέσεις, καταλαβαίνεις τρόπους σκέψης, καταλαβαίνεις αντιδράσεις και, κυρίως, σε κάνει να θυμάσαι, να αναπολείς.

Θυμάσαι blogaki μου;;;

Αααααχ.....

13 comments:

Blogaki said...

Ρεζίλι... :)

proserpina said...

Συγγνώμη, το μπλογκάκι αυτό που το έκαιγε ήταν τα χαρτομάντηλα; Οι αποστειρωμένες βελόνες;; Το κουτάλι;;; loooool
(πλάκα πλάκα ομως έχει "αναλυτική σκέψη")

pietà said...

@blogaki
Ρεζίλι δε λες τίποτα!!!
@proserpina
Έψαχνε απεγνωσμένα τρόπους να αυτοκτονήσει, δεν είναι τίποτα. Μετά κατέληξε στη λοβοτομή...

Anonymous said...

Δονητής (καφέ)- Πίνατε φραπέ στη Γαλλία? Ελα ρε..

Αχ ....Μου θυμίσατε τα δικά μου, BESCHERELLE και ROBOLI σε πρώτη χρήση (εκει τα άφησα τα γ...)

pietà said...

Η φραπεδιά ήταν απαραίτητη φίλε theo. Χαρακτηριστικό το ότι ο δονητής (καφέ) είναι πιο πάνω στην λίστα από τα σεντόνια! Να μην μιλήσω για την πρωτιά της λίστας και τι θαύματα κάναμε με το φουρνάκι!!!!

kotosalata said...

Ήρθε και έδεσε!! Pietoula και γω σαν και σένα είμαι, χαρά στο κουράγιο σου ;)
(blogaki μην το παίρνεις προσωπικά!)

Spyros said...

Euge agapiti pieta! Eimai ki egw sto idio styl, kai tha ekana panw katw thn idia lista me sena ektos isws apo ton doniti (kafe)

@blogaki: 1.5 metro sxoini ? omg

pietà said...

@kotosalata & spyros
Χαίρομαι που είστε υπέρ του μοντέλου προνοητικότητας που με διακρίνει!
especially @ spyros
ικρίωμα = η εξέδρα πάνω στην οποία στηριζόταν η λαιμητόμος ή η κρεμάλα. Στην περίπτωσή μας, η κρεμάλα. (άστο μανίτσα μου, δεν σε πάει)

Blogaki said...

I rest my case...

Spyros said...

hahahaha..
re sy, twra to piasa sorry..
epishs, to ikriwma logw douleias to exw syndyasei me kati allo..
den ftaiw egw an to blogaki exei tetoies idees kai fantasia..
kai telos den ksanakanw comment :(

Georgia said...

Να με συμπαθάτε αλλά επειδή εγώ με τον προγραμματισμό (και με το ρεαλισμό και τον προσανατολισμό επίσης!) δεν τα πάω καθόλου καλά, ψηφίζω bligaki! Εξάλλου αυτά που θα σου χρειαστούν εκτάκτως, 9 στις 10 ούτε ο πιο προνοητικός δεν τα έχει σκεφτεί! (Νόμος του Μέρφι!)Καλό Σαββατοκύριακο! Φιλάκια!

pietà said...

spyrako μας, εμείς τα comment σου τα περιμένουμε πως και πως, και όχι για να κράξουμε, αλλά γιατί είναι αυθόρμητα και μας αρέσουν! Πως μπορείς τώρα να μας τα κόψεις;;;;

georgia μικρούλα μου, δεν είχα καμία αμφιβολία ότι θα ταίριαζαν οι απόψεις σου με το blogaki...

Καλό ΣΚ σε όλους!

Blogaki said...

Το αποπήραμε το κακόμοιρο...έλα Σπυράκο, μη μας παρεξηγείς! Τα αγαπάμε τα comments σου, αλήθεια!!
Κι εσύ ρε πιετά!Ασ'το το παιδί στην ησυχία του!!
@georgia
Ευχαριστώ για την ψήφο εμπιστοσύνης!!