Το μόττο της εβδομάδας! Μιας εβδομάδας που έχει - και θα έχει, γιατί δεν έχει τελειώσει ακόμα! - απ' όλα! Καταρχάς είχε πολλά νεύρα - έτσι, άνευ λόγου. Και με λόγο. Πολύ τρέξιμο επίσης. Αισθάνομαι ότι οι μέρες που έμειναν μέχρι να έρθει η στιγμή της Χριστουγεννιάτικής μου εξόρμησης, περνάνε όλο και πιο αργά. Απελπιστικά, βασανιστικά αργά. Και εκεί που λες, δεν πειράζει, όσο πιο αργά περνάνε, τόσο το καλύτερο, γιατί θα προλάβεις να κάνεις όλα αυτά που πρέπει να κάνεις μέχρι τότε... Αλλά, δυστυχώς, δεν είναι έτσι! Όταν είναι για δουλειές, περνάει η ώρα και δεν το πέρνεις χαμπάρι! Και να δεις και τον έναν, και να δεις και τον άλλον, και να δεις και αυτούς που θέλεις να δεις, και να δεις και αυτούς που πρέπει να δεις. Ουφ! Καλά, όχι πως παραπονιέμαι, ακριβώς επειδή όλα αυτά γίνονται επειδή θα φύγω και θα ξεκουραστώ, ελπίζω, για δέκα μερούλες. Το χρειάζομαι. Να καθαρίσει και λίγο το κεφαλάκι, να πάρει τον χρόνο που του χρειάζεται και να δει τα πράγματα από διαφορετική σκοπιά. Χρήσιμο, μια στις τόσες. Τι άλλο είχε η εβδομάδα; Είχε τις σημερινές απεργίες! Χμμμ. μάλιστα. Ξεκινάς με χαρά να πας στην εργασία σου, έχοντας προετοιμαστεί για το γεγονός ότι θα δυσκολευτείς να φτάσεις με τα μεταφορικά μέσα, έχει ξεκινήσει και μισή ώρα αργότερα για σιγουριά και στρίβεις να βρεις την στάση: πάλι κάτι πρέπει να μοιράζανε και το έχασα. Λαός! Και περιμένεις, περιμένεις, ώσπου φτάνει το μέσον και η λύτρωσή σου από την ορθοστασία. Αμ πως. Φτάνοντας στον προορισμό μου έπρεπε να περάσει κανά δεκάλεπτο για να βγάλω από πάνω μου την μυρωδιά της σαρδέλας και να ξανανιώσω άνθρωπος. Δεν ερχόμουν με τα πόδια; θα είχα κάνει και πρωινή γυμναστική! Η επιστροφή λέτε να επιφυλάσσει εκπλήξεις;;; Ουάο!
Αλλά γιατί μιλάω λες και κάνω τον απολογισμό της εβδομάδας Τεταρτιάτικο, αυτό δεν το ξέρω. Ίσως μιλούν οι ενδόμυχες σκέψεις μου ότι σήμερα είναι Παρασκευή. Μπααα... Έχουμε ακόμα 2 ημερούλες να ζήσουμε ό,τι δεν ζήσαμε τις προηγούμενες 3! Αμέ. Την Παρασκευή έχουν γενέθλια 2 από τις κολλητές μου από το σχολείο. Δεν ρωτάω τα πόσα. Ξέρω. Απλά δεν με συμφέρει. Αν το σκεφτείς κιόλας, η μια είναι παντρεμένη με παιδί. Φευ! Και έχει κλείσει λέει βραδινούς εορτασμούς σε μπουζουκερί. Τι έχω να ακούσω ακόμα Χριστέ μου. Αυτό το "πολιτιστικό κέντρο" είναι too much ακόμα και για τις δικές μου αντοχές. Θα πέσει πολύ γέλιο τουλάχιστον... Stay tuned!
---------------------------------------------------------------------------------------------------
Αυτό το post ξεκίνησε πουρνό-πουρνό, διεκόπη άπειρες φορές, συνεχίστηκε και τελειώνει κάπου εδώ, διότι δεν με έχουν αφήσει σε ηρεμία... Συγχωρείστε μου την τυχόν έλλειψη συνοχής, λοιπόν!
No comments:
Post a Comment