Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο!

Ανέκαθεν μου έκανε κλικ αυτή η μέρα. Και μάλλον όχι επειδή είναι μια μέρα που κάποτε δεν είχα σχολείο, κάποτε δεν είχα σχολή και σήμερα μου γλυτώνει ώρες εργασίας λόγω πορείας και εκδηλώσεων. Δεν μπορώ να υποστηρίξω ότι θα μπορούσα να κάτσω να σου αναλύσω στο 100% τα γεγονότα εκείνης της εποχής, γιατί δυστυχώς δεν έχω ασχοληθεί όπως πρέπει. Την γενική εικόνα ξέρω. Και λίγο παραπάνω. Αυτό που πάντα αναρωτιόμουν και αναρωτιέμαι κάθε χρονιά τέτοια μέρα είναι τι εικόνα θα είχε μια παρόμοια κατάσταση αν γινόταν σήμερα. Κι αν δεν είχαμε το "πρότυπο" της τότε εικόνας. Το καλό σενάριο στο μυαλό μου είναι ότι θα γινόταν κάτι αντίστοιχο. Το κακό σενάριο, δεν θα το αναφέρω καν, γιατί είναι πολύ κακό και δεν θα τιμούσε κανέναν απο εμάς. Κι απ' την άλλη, ποιός δεν έχει σκεφτεί ούτε μια φορά πως θα ήταν να βρισκόταν μέσα στο Πολυτεχνείο εκείνη την ημέρα;

Δώδεκα ώρες πριν από την εισβολή,η Συντονιστική Επιτροπή κοινοποίησε στους 25 δημοσιογράφους, που κάλεσε στο Πολυτεχνείο, ένα κείμενο, όπου διατυπώνονταν οι διαμορφωμένες εκείνη τη στιγμή θέσεις της φοιτητικής κοινωνίας. Το κείμενο (που το διάβασε μια εκπρόσωπος των φοιτητών) είναι η Διακήρυξη της Συντονιστικής Επιτροπής:

Οι φοιτητές απ' όλες τις σχολές στη διάρκεια του φοιτητικού κινήματος συνειδητοποιήσαμε, πως τα προβλήματά μας, σχετικά με τον εκδημοκρατισμό της Παιδείας και τη λειτουργία του Εκπαιδευτικού συστήματος, δεν λύνονται χωρίς την αλλαγή της συγκεκριμένης πολιτικής καταστάσεως. Αρχίζοντας έτσι πολιτικό αγώνα οι φοιτητές και οι Έλληνες εργαζόμενοι, που κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο, ξεκαθαρίζουν τις θέσεις τους και καλούν τον ελληνικό λαό να συσπειρωθεί γύρω τους και ν' αγωνισθεί μαζί τους ως την τελική νίκη.
1.Πρωταρχική προϋπόθεση για την επίλυση όλων των λαϊκών προβλημάτων θεωρούμε την άμεση παύση του τυραννικού καθεστώτος της Χούντας και την παράλληλη εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας.
2.Η εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας συνδέεται αναπόσπαστα με την εθνική ανεξαρτησία από τα ξένα συμφέροντα, που χρόνια στήριζαν την τυραννία στη χώρα μας. Η πλατιά κινητοποίηση του Ελληνικού λαού κι η εκδήλωση συμπαράστασης απ' όλες τις γωνίες της Ελλάδας είναι η καλύτερη απάντηση σε όσους επεχείρησαν να μας δυσφημήσουν.
Ελληνικέ λαέ, ο αγώνας γύρω από τη λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία σήμερα συνίσταται στις άμεσες μαζικές διεκδικήσεις, στα οικονομικά, επαγγελματικά και κοινωνικά σου προβλήματα με απεργιακούς αγώνες, με μαζικές κινητοποιήσεις, με συλλαλητήρια, με προοπτική τη γενική απεργία για την ανατροπή της Δικτατορίας. Η παρουσία μας εδώ αποτελεί κέντρο συσπείρωσης, κινητοποίησης και μαζικοποίησης του λαϊκού αγώνα.
Όλοι ενωμένοι στον αγώνα για τη δημοκρατία και την εθνική ανεξαρτησία.

Αυτές είναι οι θέσεις των φοιτητών τότε. Θα μου πεις, άλλο καθεστώς, άλλες ανάγκες, άλλες θέσεις. Δεν θα ήθελα να πάρω θέση επί του θέματος. Τουλάχιστον όχι υπό αυτή τη μορφή. Θα αρκεστώ στο να παραθέσω ένα ποίημα. Δίνει μια καλή ιδέα για το που στέκομαι σε σχέση με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Κι ας περιέχει λέξεις που για τη σημερινή γενιά είναι ... "άκαιρες".

Η Πόρτα του Πολυτεχνείου

Πάνω σε τούτη την πεσμένη πόρτα δώσαμε ξανά τον όρκο -όρκο της νιότης,της ζωής ,της λευτεριάς,

όρκο του ονείρου και της πράξης.

Γιάννης Ρίτσος

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.