Ολόκληρο το ΣΚ σε μια παράγραφο!

Κάτι τέτοιες μέρες ψάχνω την έμπνευση και δεν την βρίσκω. Δεν είναι να πεις ότι δεν έχω κέφια ή ότι έχω κέφια. Είναι μια ενδιάμεση κατάσταση.

Το Σαββατοκύριακο είχε από όλα. Και ξεκίνησε από την Παρασκευή, όπως πρέπει. Βόλτα στα ήρεμα μέρη της Αθήνας, την ίδια στιγμή που άλλα μέρη της βογγούσαν από τα επεισόδια. Κρασάκι και μαστίχα σε μια γωνιά της Πλάκας, στο στέκι. Μετά, θεατράκι με τις κολλητές. Και ύπνος. Μπόλικος ύπνος. Σάββατο πρωί, η αναγκαστική εξόρμηση στην Ερμού για ένα δωράκι. Αγοραφοβία με έπιασε. Βουρ πίσω. Παιχνιδάκια με την κόρη της κολλητής. Ζυγαριά: μείον 2 κιλά. Σε αυτή την ηλικία τα παιδιά είναι απόλαυση... Καφεδάκι με την κολλητή, νεάκια, κουτσομπολιά. Και μετά, ηρεμία. Home alone. Τι καλύτερο; Σάββατο βράδυ, μουσικούλα, μια πρόχειρη μακαρονάδα. Να έχει και το μυαλό λίγη ώρα να σκεφτεί. Να επεξεργαστεί. Να δει τι θέλει, τι δεν θέλει. Να σκεφτεί τι κάνει. Τι δεν κάνει. Να θυμηθεί, να ξεχάσει. Μερικές φορές πιστεύω ότι στην μανία μας να προλάβουμε τα πάντα και να κάνουμε όσο πιο πολλά μπορούμε, ξεχνάμε να δώσουμε αυτή την ευκαιρία στον εαυτό μας. Ξεχνάμε να τα πούμε λιγάκι με τον εαυτό μας.

Την Κυριακή είχε αγώνα δρόμου. Δεν τα μάθατε; Βέβαια. Τι λέγαμε πριν; Αυτό! Να προλάβεις να τα κάνεις όλα! Και να βγεις για φαγητό με τους κουμπάρους, και να προλάβεις να πας στον γάμο, και να αράξεις και το βραδάκι με παρείτσα για dvd και αμαρτίες πάνω από μία πίτσα! Αμέ... Μόνο που φαίνεται ότι το μυαλό δεν είχε χορτάσει από την χτεσινή περισυλλογή και ήθελε κι άλλο. Που να με πάρει ο ύπνος. Πάμε πάλι.

Τουλάχιστον μπορώ να πω ότι σε σχέση με τα προηγούμενα Σαββατοκύριακά μου, αυτό εδώ ήταν πιο γεμάτο. Πιο ποικιλλόμορφο. Ωραία ήταν. Τώρα τι κάνουμε. Που το μυαλό, απο την πολύ την σκέψη, έχει κατεβάσει διακόπτες. Έχει μείνει στις ωραίες στιγμές που πέρασε. Θα τα καταφέρουμε, έχουμε περάσει και πιο δύσκολα! Καλή δουλίτσα λοιπόν...