Friday, April 25, 2008

Αντί ευχών



Είναι κάτι στιγμές,
τρυφερές και λεπτές,
σαν κλωστές τυλιγμένες σ' αδράχτι,
σε γυρνούν απαλά,
σε μεθούν σιωπηρά,
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι...

για όλα αυτά που ζητάς,
για πολλά που πονάς,
για το τίποτε μιας ευτυχίας,
και γυρνάς σαν τρελός,
του καθρέφτη εαυτός,
θύμα-θύτης κακής συγκυρίας.




Πλημμυρίζουν το χθες μαγεμένες σκιές, που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά,
με κρατούνε θαρρώ σαν αλήθειες παλιές σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά.

Είναι κάτι στιγμές, σα μικρές πινελιές ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει,
λείπουν λίγα ακριβά των χρωμάτων νερά,
για να δώσουν του τόπου τη γνώση.

Για τους κήπους της γης,
για το ροζ της αυγής,
για το κύμα που απόμεινε μόνο,
να χαϊδεύει με αφρούς,
τους πικρούς μας καημούς
και να διώχνει της πίκρας τον πόνο.
(Ν. Παπάζογλου - Π. Βελένη)

6 comments:

Anonymous said...

Σε βρισκω λιγο μελαγχολικη, οπως το κλιμα της μεγαλης παρασκευης!
Σου ευχομαι καλη ανασταση, σε΄λιγες ωρες δηλαδη!
καληνυχτα!

JoaN said...

σε γυρνούν απαλά, σε μεθούν σιωπηρά, σε γεμίζουν με πείσμαα και άχτι... αλαλαλαλααααα ! αχχχχ...

Anonymous said...

Σου εύχομαι χρόνια πολλά αγαπητή και να βρεις ότι ψάχνεις στην πορεία.Ίσως την προσωπική σου Ανάσταση.

[Germanos] said...

Πηγες στα Βελγια για να γινεις Καρυωτάκης ?
Χρονια Πολλά

Klearchos said...

Χριστός Ανέστη!!

pietà said...

@lifewhispers
Σε ευχαριστώ πολύ!
@joan
Άαααχ...άστο λέμε.
@island
Μακάρι...
@germanos
Χρόνια καλά!
@klearchos
Να σαι καλά!