Λίγο ακόμα, μοναχά...

Ελευθερία χωρίς αγάπη, φως μου, είναι ποτάμι χωρίς νερό. Έτσι λέει ένας γνωστός μου. Ο ίδιος άνθρωπος λέει γενικά κάτι πετυχημένα και, καλώς ή κακώς, στην παρούσα φάση μου, όλα κολλάνε (κι όλα σ'αγαπάνε επίσης).

Το θερμόμετρο έξω πρέπει να δείχνει γύρω στους 40, as we write. Το θερμόμετρο πάνω μου λέει...μισό, να το βγάλω...37,2. Τέλεια. Θα συγχρονιστούμε, που θα πάει. Αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι δεν έχω αρρωστήσει όλο τον χειμώνα και έχω συνάχι στο κατακαλόκαιρο, ίσως να έχεις δίκιο που μου λες ότι είναι ψυχοσωματικό. Αλλά, επειδή με ξέρεις, δεν θα κάτσω ούτε να το αναλύσω ούτε να παραπονεθώ. Άσε που δεν πρέπει να λέμε κι ότι δεν είμαστε καλά. (χιχιχ)


Και συνεχίζω. Το τελευταίο διάστημα αισθάνομαι ότι προετοιμάζομαι... Έζησα 2 σκηνικά που, ναι μεν, δεν είναι καθόλου περίεργα για μένα, από την άλλη, μου φάνηκαν λες και είχα κάτι χρόνια να ζήσω παρόμοια σκηνικά. Ή απλά, μπορεί εγώ να το έψαξα λίγο παραπάνω... Που ήσουνα φως μου, που ήσουναααα τόσα χρόνια.....

Σκηνικό 1.
Beach bar. Ποτά. Σφηνάκια. Καλή μουσική. Μαγιουδάκι. Κάτι νερά να σου πετάνε επειδή σε είδαν στεγνό. Πολύ γέλιο. Πολλές ώρες. Μια χαρά... Κι αν το καλοσκεφτείς, εγώ ήμουν σε μειονεκτική θέση, σε σχέση με τους υπόλοιπους. Αλλά πέρασα φοβερά. Λες και το μυαλό το είχε φτιάξει τόσο όμορφα, που είχε αποκοπεί από την πραγματικότητα, είχε ξεχάσει έγνοιες, ασχολίες, πάθη, λάθη, και όλα αυτά τα ωραία. Μόνο τα καράβια μου δεν έκαψα. Κι έλεγα, κάτι ξέχασα.

Σκηνικό 2.
Σάββατο βράδυ. Σχετικά μεγάλη κούραση, λόγω οικογενειακών και φιλικών υποχρεώσεων (αυτό το υποχρεώσεων, πολύ με πλήγωσε, να το ξέρεις...)!!! Διάθεση, περιορισμένης ευθύνης. Ανάγκα, και Θεοί πείθονται. Λέγαμε την επόμενη ότι η κούραση και η διάθεση μπορούν να ελεγχθούν εφόσον υπάρχουν τα σωστά υλικά. Το σωστό φορεματάκι, το σωστό παπουτσάκι, το σωστό χαμογελάκι, και πάμε... Λίγο που δεν είχε κίνηση, λίγο που το μαγαζί με ενθουσίασε, λίγο που κάτι πήγαινε να φυσήξει, αλλά μπα, λίγο η καταπληκτική ατμόσφαιρα και η μουσική, αυτό ήταν. Μέχρι τελικής πτώσης. Είχα πολύ καιρό να γυρίσω μέρα σπίτι μου. Είχα καιρό να βγάλω από μέσα μου την ένταση με τόσο δημιουργικό τρόπο, χορεύοντας.


Έκανα φασίνα το ΣΚ, σας το πα; Πήρα τη σκούπα, τα μάζεψα όλα, τα έβαλα όπως-όπως στο πίσω μέρος του μυαλού μου, για όσο κρατηθούν εκεί. Σας το πα;;;;





Μετρώ τις μέρες
Μετρώ τις ώρες


Μετρώ τα κύματα...





Καλό καλοκαίρι παίδες, να περάσετε καλά. Κι εμείς καλύτερα....!!!!!!!!!