Wednesday, April 11, 2007

Revenge

Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο (λέει ο σοφός λαός). Και το κατσίκι κρύο τρώγεται καλύτερα, λέει ο πατήρ μου. Εμένα δεν μου αρέσουν τα φαγητά κρύα. Ειδικά από ψυγείο....άπαπα. Η εκδίκηση πάλι, πρέπει να βγαίνει από τον καταψύκτη (λέω εγώ). Τώρα θα σου πω ότι, εν γένει, δεν είμαι εκδικητικός τύπος. Σε σημείο αηδίας όμως. Σε σημείο που, τις περισσότερες φορές, η εκδίκηση ετοιμάζεται εν αγνοία μου και όταν είναι σε τελικά στάδια, έρχεται, μου χτυπάει την πόρτα, μου συστήνεται, αρχίζω τα "μα, δεν σας περίμενα, θα μπορούσατε να με ενημερώσετε...Τι; Βέβαια, να σας βοηθήσω, τι θέλετε;;; Ε, αφού ετοιμαζόσασταν τόσο καιρό, μην πάει χαμένος ο κόπος...Περάστε...!"

Αυτό το Πάσχα λοιπόν, σημείωσα πολλά περιστατικά εκδίκησης (δεν ξέρω αν ήταν παγωμένη, κρύα ή απλά σε θερμοκρασία δωματίου), τόσο σε μένα αλλά και γενικά στους γύρω μου.

1. Η εκδίκηση του παπά
Εμείς στη γειτονιά ήμασταν ανέκαθεν πρωτοπόροι. Από το σχολείο θυμάμαι. Γαλλικά από 2α δημοτικού, αρχαία στο γυμνάσιο, μεγαλεία στη Γαλλία και τέτοια. Ε, μας ήρθε και νέος παπάς και έδεσε η μεσαμπέλ – που λέει και η γιαγιά μου. Βέεεεβαια! Τα ευαγγέλια τα καλύψαμε με ένα ωραιότατο νέφτι και εκεί που οι υπόλοιποι ήταν στο 5ο, εμείς Τον είχαμε καρφώσει κιόλας. Τέτοια βιασύνη να Τον κρεμάσουμε επί ξύλου, πρωτοφανές! Με την ίδια βιασύνη τον αποκαθηλώσαμε. Εκεί που οι άλλοι το σκεφτόντουσαν, σου λέει πέθανε-δεν πέθανε, εμείς κλάμα οι κυρίες. Να μην σου πω και για τον επιτάφιο. Δεν ξέρω, πήγαμε σε άλλη εκκλησία, γιατί δεν προλάβαμε το 5λεπτο που ο παπάς έκανε περιφορά τον επιτάφιο – γύρω από την εκκλησία στο προαύλιο… Τώρα τι περιμένεις;;; Ανάσταση στις 12;;; Άντε καλέ! Γιατί αγαπητέ πιστέ, δεν πρέπει να έρχεσαι στην εκκλησία μόνο για το Χριστός Ανέστη, πρέπει να πηγαίνεις από νωρίς, να ακούς τη λειτουργία και μετά να Τον ανασταίνεις στις 23:30. Και όποιος πρόλαβε, την Ανάσταση είδε. Και μην νομίζεις ότι τώρα που το έμαθες και μου έρχεσαι από τις 23:20, του χρόνου θα είσαι μέσα… Του χρόνου, από τις 23, φίλε πιστέ!!!!! (άσχετο, αλλά η πεντηκοστή μας όπου να ‘σαι φτάνει….)

2. Η εκδίκηση του λεμονιού
Σάββατο πρωί. Τι να κάνω, τι να κάνω. Ας βοηθήσω σε καμιά δουλειά-προετοιμασία φαγητού, για να μην λένε ότι κάθομαι κιόλας… «Τι να κάνω εγώωωω;;;;» (ήδη ξέρεις ότι αυτό είναι λάθος ερώτηση) Η μαμά – μπουχτισμένη μέσα στην κουζίνα, με κοιτάει λίγο στραβά… Ο μπαμπάς μου λέει να πάρω τα λεμόνια που έφεραν από το νησί, να τα στύψω και να τα βάλω σε παγοκυψέλες, γιατί μέχρι να τα χρησιμοποιήσουμε θα χαλάσουν, ενώ έτσι διατηρούνται (καλά, δεν είπε όλα αυτά, απλά κάνω την επεξήγηση για να μην με κοιτάτε σα χάνοι, όσοι δεν γνωρίζουν). Ωραία, λέω κι εγώ, θα ανέβω στην κουζίνα της αδελφής μου, να έχω και άπλα, θα βάλω μουσικούλα (η αθεόφοβη ΜεγαλοΣαββατιάτικα) και μια χαρά! Μπάαααα… Το όνειρο γκρεμίστηκε μόλις αντίκρισα τα 10 κιλά λεμόνια που θα έπρεπε να στύψω… (είμαστε υπερβολικοί σαν οικογένεια-μην μας βλέπεις έτσι) Από μπράτσο όμως, δεν μπορείς να πεις!

3. Η εκδίκηση του μαρουλιού
Αφού τελείωσα το καταπληκτικό έργο που μου αναθέσανε (κάνοντας τα ίδια λάθη), ξαναρωτάω τι άλλο να κάνω… Άνετα! Πάρε τα μαρούλια, να τα πλύνεις και να τα κόψεις για τις μαγειρίτσες!!! Χμμμμ… Μην ξαναλέμε τα ίδια, το όνειρο γκρεμίστηκε όταν αντίκρισα τις ποσότητες. Ουφ. Οδηγίες προς ναυτιλομένους: να τα πλύνεις με κρύο νερό μην μουλιάσουν με το ζεστό (να κάνεις και επιδερμίδα στα χέρια) και να τα κόψεις λεπτές λωρίδες – δεν θα τα φάμε σαλάτα – γιατί αλλιώς θα είναι σαν να τρως μακαρονάδα αντί για μαγειρίτσα και θα ψάχνεις την άλλη άκρη της μαρουλολωρίδας! Μάλιστα! Ένα θα σου πω: αγκύλωση! Τα δαχτυλάκια μου ήρθαν κι έγιναν…

4. Η εκδίκηση του λουκάνικου

Μ. Σάββατο, βράδυ, μη φανταστείς, λίγο μετά τις 12, αφού έχουμε αναστήσει τον Κύριο από τις 23:30 (τι ρωτάς κι εσύ τώρα...τα είπαμε) και βουρ στο τραπέζι για το φαγοπότι. Σιγά το φαγοπότι θα μου πεις, στις 2 μπουκιές έχεις σκάσει γιατί τα βλέπεις όλη μέρα μπροστά σου, τα έχεις τεμαχίσει, βράσει, ανακατέψει, αλατίσει, σιχτιρίσει και όλα τα –ίσει (σεμνάαααααα!). Και εκεί που τεμαχίζω το λουκανικάκι που το είχε άχτι η αδελφή μου και το έψησε (θα μου πεις, δεν το έκοβε και μόνη της;;; Έχεις τα δίκια σου…), το βάζω κάτω η δικιά σου να το κόψω φέτες, μη γίνει η σφαγή του Δράμαλη όταν φτάσει στο τραπέζι… Και σλουπ! Έκπληξηηηηη!!!!! Το λουκάνικο έκρυβε ένα σιντριβάνι στα σωθικά του, τα υγρά του οποίου έβαλαν στόχο το μάτι μου! Πάρ’ τα!!!! Με κινήσεις που θα ζήλευαν στο matrix, απέφυγα το μεγάλο κακό. Το ματάκι περικυκλώθηκε από ένα ωραιότατο καυτό ζουμί και εγώ θα έπρεπε να κάνω και προσευχή που την γλίτωσα… Το σημάδι το προλάβαμε με την έγκυρη παρέμβαση της μανούλας, αλλά το λουκάνικο (και τα ζουμιά του) το τσακίσαμε όλοι για παραδειγματισμό!!!

5. Η εκδίκηση του κοιμισμένου
Αυτό δεν είναι και τόσο ευχάριστο όσο να το πεις, αλλά το αναφέρω επειδή είχε καλή κατάληξη. Η αδελφούλα μου η μεσαία – τονίζω είναι στον μήνα της – ξεκίνησε την Κυριακή να πάει προς τα πεθερικά να φάνε μαζί. Μετά από 1 ώρα μας πήρε τηλέφωνο στο σπίτι από το σπίτι της! Χμμμ. Τι παίχτηκε;;; Ένας ηλίθιος κοιμισμένος-φαντασμένος (και όλα τα –μένος) πήγε το ζώο και προκάλεσε καραμπόλα πασχαλιάτικα, με τελικό αποδέκτη το αυτοκίνητο της αδελφής μου. Ουφ… Ζημιά στην αδελφή μου, καμία, εκτός από κάτι νεύρα, ένα χαλασμένο Πάσχα και φυσικά ΠΕΙΝΑ. Ζημιά στο αμάξι, χεστήκαμε, άλλος πληρώνει. Ας μην κοιμόταν όρθιος. Τέλος καλό, όλα καλά.

6. Η εκδίκηση των Σταματηκών
Όπου Σταμάτης, βλέπε Γονίδης. Καλέ;;; Τι έχω χάσει;;; Γιατί όλα τα κανάλια αποφάσισαν να μας ταΐσουν Σταμάτη φέτος;;;; Βρε, σουξέ! Αφού καθόμασταν και βάζαμε στοιχήματα, ποια μπουζουκερί είναι πιο παλιά, κρίνοντας από τα μάγουλα, την κοιλιά, γενικά την σωματική διάπλαση του Γονίδη, όχι εδώ είναι πιο ντζόβενο, όχι εδώ είναι πιο πουρό…

Και εις άλλα με υγεία, λοιπόν…

20 comments:

GouRouni said...

α....... μου θύμισες ένα ακόμα λόγο που αντιπαθώ το πάσχα...

Όταν ήμουν στο στρατό είχα επιλέξει πάσχα να είμαι πάντα μέσα (έκανα 2 φορές πάσχα στρατιώτης...)

Η ανάσταση και τις 2 φορές είχε γίνει στις 21.30 το βράδυ... για να φάμε στις 22.00 και στις 24.00 να είμαστε κανονικά στις σκοπιές όσοι είχαν υπηρεσία

Υπάρχουν πολλά πράγματα που γίνονται απλά και μόνο για τους τύπους... ειδικά στο στρατό...

Καλημέρα pietoula :)

Γκρινιάρης said...

Πάντως αν εξαιρέσεις την επίθεση του λουκάνικου και το τρακαρισματάκι, μια χαρά τα πέρασες νομίζω!

Άντε και του χρόνου.

ΥΓ. Κι εμείς εδώ 11.30 κάναμε Ανάσταση. Έτσι, για να παρηγορηθείς.

Aggelos Spyrou said...

Καλή μου Pieta,

του χρόνου θα έχει πάλι ανάσταση και Πάσχα, αν αυτό σε παρηγορεί. Ευτυχώς σε τέτοια θέματα η ζωή μας δίνει πολλές ευκαιρίες και πολλά μαθήματα...

Πάντως, προκαλείς την τύχη σου κι εσύ! Δεν είναι ανάγκη να μπαίνεις εθελόντρια παντού! Ας κόψει και κανένας άλλος το λουκάνικο!
0:)

Georgia said...

Και πάλι καλά να λες που τη γλίτωσες με 10 κιλά λεμόνια και άλλα τόσα μαρούλια! (υπάρχουν και χειρότερα χωσίματα, trust me in that....) Τελικά, αυτά είναι τα ωραία των άγιων τούτων ημερών! Παρένθεση: Το Χρήστο Σαντικάι δεν έχει αναφέρει κανείς κι ανησυχώ! (μόνο εγώ το έχω άχτι αυτό το παιδάκι??) Φιλάκια πολλά κουκλίτσα!!!

pietà said...

@gourouni
Αχ όχι! Εγώ δεν το αντιπαθώ καθόλου το Πάσχα! Βέβαια...δεν έχω κάνει φαντάρος...
@gkiniaris
Παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του!!! Μάκια γκρινιάρη!
@aggelos spyrou
Δεν πίστευα ποτέ ότι ένα λουκάνικο είχε τέτοιο βαθμό επικινδυνότητας!!!!
@georgia
Χρήστο Σαντικάι;;;; Κάτι έχω χάσει μάλλον...

Georgia said...

Είναι εκείνο το μελαμψό παιδάκι (ίδιο ο Ευαγγελάτος είναι το χρυσό μου!) που σκάει μύτη στο ALTER κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα και τραγουδάει με ευλάβεια και κατάνυξη εορταστικούς και θρησκευτικούς ύμνους! (δε μπορεί να μην το 'χει πάρει πουθενά το μάτι σου!) Ε, αυτό το παιδάκι εμένα με τρομάζει. (τελεία. άσχετο το ξέρω αλλά ήθελα να το καταθέσω!)

JoaN said...

No6-> ήταν σε 2 κανάλια ταυτόχρονα κ σ ένα τρίτο για λίγο. Πολύ τον καμάρωσα που ήταν ο "Σταμάτης Ναυτικός"με τα άσπρα του τα ρουχαλάκια... :P
Εμείς βάλαμε στοιχήματα για το αν θα σκάσει μύτη η Γλυκερία ή ο Μακεδόνας για άλλη μια φορά...

pietà said...

@georgia
Τώρα αν σου πω ότι δεν το ξέρω το παιδί, θα παρεξηγηθείς;;;;;;; (βοήθεια;;; κάποιος;;;;)
@joan
Τι;;; Δεν έχει σαλαλα;;;;; Έχεις πυρετό μήπως;;;;

JoaN said...

είναι σαν τον γιο του Ευαγγελάτου αυτόςπου λέει η georgia... δε μπορει να μην τον εχεις πετύχει...


για να σ εκδικηθώvω πετάω ενθύμια α και δώρααα κ συ όπως κ γω θρύψαλα κ σκουπίδια τώρα... σαλαλα

οκ? :P

jul said...

Καλέ και εμάς ο παπας ανάσταση έκανε νωρίτερα!!!! μα καλα όλοι πεινασμένοι ήσαντε???
Εμεις πάντως φάγαμε στις 21,00....σιγά μην πονέσει εμένα το στομάχι μου επειδή πρεπει να φαω στις 24.30!!!! απαπαπαπαα...Εγω 24.30, είχα χωνέψει και ήμουν Κιουρία!!!!

an205 said...

ΜΠΡΑΒΟ ΜΠΡΑΒΟ
ΜΕ ΞΕΠΕΡΑΣΕΣ ΣΕ ΜΗΚΟΣ
(ΣΤΟ ΠΟΣΤ) ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΑΥΤΟ
ΠΟΥ ΛΕΜΕ ΘΑ Σ' ΑΝΑΨΩ ΜΙΑ
ΛΑΜΠΑΔΑ ΣΤΟ ΜΠΟΙ ΣΟΥ...
ΑΛΗΘΕΙΑ Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΛΑΜΠΑΔΑΣ
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ;;;

Blogaki said...

Είδες τι παθαίνεις που κάνεις γιορτές μακριά μου;;
Πες :Ποτέ ξανά Πάσχα χωρίς το Blogaki!!"
Πες ντε!! :))

Spyros said...

na stathw ki egw stin ekdikisi tou papa, mias kai den me kinigisan maroulia, loukanika, klp:

emas enw mas livanize (kala ta lew? epieikia, eimai asxetos me ayta) eide oti den eixe thymiama kai ekei pou epselne leei sthn arxh mourmourontas kai meta dynata: θυμιαματα δε βαλατε? τσιγγουνευτηκατε? ΘΥΜΙΑΜΑ! ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ!
και μπηκε μεσα και εκανε μονος του ανασταση ενω οι πιστοι χαιρετουσαν την εικονα εξω μονοι τους (εγω καθομουν πιο περα)

proserpina said...

Χοοοχοχο, πολύ με άρεσαν οι εκδικήσεις - δεν ξέρω ποιά να ξεχωρίσω.

@σαύρα: άκου ανέκδοτο. Είναι στη Μύκονο δυο ξανθές και κοιτάνε εναν παπά που λιβανίζει. Τον κοιτάνε πιο προσεκτικά και η μια έντρομη φωνάζει: "Καλέεε, εσύ με το μαύρο μάξι, το τσαντάκι σου έχει πάρει φωτιάαα" rooooooooooooooooooofl

zero said...

Πραγματι η εκδικηση , ειναι πιατο που τρωγεται κρυο.

ζερο.

pietà said...

@joan
Έτσι μπράβο!
@julia
Κι εσείς έ??? Μα καλά, τι έχουνε πάθει;;;;
@an205
Δεν με εκδικήθηκε φέτος η λαμπάδα!!! Ευτυχώς, γιατί το καραφλό δεν νομίζω να μου πηγαίνει στο πρόσωπο.....
@blogaki
Ποτέ, ποτέ!
@spyros
Καλά λέω εγώ ότι οι παπάδες τα έχουνε παίξει!
@proserpina
Παλιό αλλά καλό!
@zero
Πράγματι...

Anonymous said...

Χρόνια πολλά Pietoula, σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου ό,τι καλύτερο και να ξέρεις ότι άμα οι γιορτές δεν έχουν και λίγο επεισοδιακό χαρακτήρα δεν τις ευχαριστιέσαι. Τι λες, να ξεκινήσουμε πάλι την προπασχαλινή επικοινωνία μας στα ιταλικά?. Δεν λέω, καλά και τα Γερμανικά με τον φίλο του Τheo, αλλά οι μεγάλες αγάπες δεν ξεπερνιούνται εύκολα, πως να το κάνουμε. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι θα συμφωνήσει και το bloggaki σε όλα αυτά....

Anonymous said...

Πιετα,
Καταρχήν μια διόρθωση στον ανώνυμο.
Εγώ (και μιλάω ως Theodore)δεν ξέρω Γερμανικά.
Διαβάζωντας το διασκεδαστικό ποστάκι σου να συμπληρώσω με την φράση Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΤΣΙΠΟΥΡΑΣ.
Ως γνωστόν την μεταπασχαλινή περίοδο ανεβαίνει η ζήτηση κρέατος και κατα συνέπεια πέφτει η ζήτηση της τσιπούρας η οποία και μεγαλώνει στα κλουβιά και φτάνει σε αντιεμπορικά μεγέθη εξου και η εκδίκηση της τσιπούρας.
Επίσης υπάρχει και η εκδίκηση του Santos o οποίος ψιλιάστηκε οτι τον δουλεύουμε και θα κάνει εφεξής σχόλια μονο στου Αστροιστορικού
Συγνωμη που είπα πολλά αλλα ηθελα να εξιλεωθώ επειδή κατα λάθος εσβησα τα τελευταία σου κόμμεντ (μαζί με τα πόστ μου)

zero said...

ρε παιδια...
δεν γινεται να μιλατε ελληνικα για να καταλαβαινω κι'εγω.
Εστω κι' αγγλικα.

ζερο.

pietà said...

@anonymous
Χρόνια πολλά και σ'εσένα, πολλές ευχές. Δεν συνηθίζω να βάζω "τροχονόμο" στις συναναστροφές μου, οπότε αν είναι να αρχίσουμε τα ιταλικά, θα πρέπει βασικά να συμφωνώ εγώ και όχι το blogaki!
@Theo
Πως μπόρεσες να σβήσεις τα καταπληκτικά κόμμεντς μου, δεν το καταλαβαίνω...........
@zero
ΟΚ, εφεξής μόνο ελληνικά! Ή με αποκλειστική μετάφραση από μένα για σένα!