7 τραγούδια...

Ήρθε (κι έμεινε) στα χέρια μου το νέο cd με την συναυλία που έδωσαν Αλεξίου – Μάλαμας – Ιωαννίδης για τα γενέθλια γνωστού ραδιοφωνικού σταθμού. Ωραιότατο, να το πάρετε, αν δεν το έχετε. Κι αν ήσασταν στην συναυλία, να μην μου ξαναμιλήσετε!

Κι έτσι, φίλοι μου, ενισχύθηκε αυτό που με έχει πιάσει τώρα τελευταία με τη μουσική. Λες κι έπεσα στο πηγάδι, ένα πράμα. Ήρθε και χώθηκε μέσα μου, πιο έντονα από ποτέ. Και διοχετεύεται παντού, στα χείλη μου, στις σκέψεις μου, στο μυαλό μου, στα πόδια μου, στα χέρια μου. Και την έχω συνέχεια κοντά μου. Με συντροφεύει. Βγαίνει από τα χείλη μου, κινεί τα πόδια μου, σηκώνει ψηλά τα χέρια μου, αφαιρεί τις σκέψεις μου, ταξιδεύει το μυαλό μου.

Επτά τραγούδια θα σας πω, για να διαλέξετε το σκοπό, με τον οποίο θα σπάσω επτά ποτήρια στ’ ουρανού τα πανηγύρια.

Ποτήρι 1 ο - Πανηγύρι 5 ο.
Δεν θέλω πια να σκέφτομαι τα ίδια και τα ίδια, σαν να ‘ταν όλα ψέματα, στάχτες κι αποκαΐδια, θέλω ανοιχτά παράθυρα να με χτυπά αέρας, να ‘χω τον νου μου αδειανό, να ‘χω και πρίμα τον καιρό. Δεν θέλω πια να μου μιλάς για όσα έχεις ζήσει, δεν χάθηκε κι ο κόσμος πια το τζάμι αν ραγίσει, θέλω να ‘ρθεις και να με βρεις, να κάτσεις να τα πούμε, πως νοιώθουμε παράφορα, πως ζούμε έτσι αδιάφορα. Δεν θέλω να πικραίνεσαι τις Κυριακές τα βράδια, χωρίς αυτή τη σκοτεινιά τα χρόνια μένουν άδεια. Θέλω να φύγεις να σωθείς, να πάψεις να γκρινιάζεις, να ξεχαστείς στη διαδρομή, ποιος ήσουν και πως μοιάζεις, έτσι θα σ’ αγαπώ πολύ και θα σε βλέπω λίγο, σαν μια γυναίκα μακρινή που αγάπησα πριν φύγω...

Ποτήρι 2 ο - Πανηγύρι 3 ο.
Ανάβω μια φωτιά στο νου, ρωτώ και τυραννιέμαι, για το παλιό μας όνειρο, λέω κι αναρωτιέμαι. Που πήγαν τα λιμάνια, οι αγκαλιές τα ξημερώματα, γίνηκαν όλα στάχτες κι αφορμές, πικρά καμώματα. Χρωστάω όσα δεν έζησα, μα κι όσα έχω ζήσει μες την καρδιά μου ανατολή, και στο μυαλό μου η δύση. Τα λόγια, τα μισόλογα, τα ρούχα τα κλεμμένα, είναι το ψέμα που μισώ γιατί θυμάμαι εσένα. Τα λυπημένα βλέμματα, δεν είν' του κόσμου ψέματα, μα της ψυχής η αναπνοή, και της ζωής η ανταμοιβή.

Ποτήρι 3 ο - Πανηγύρι 1 ο.
Άλλα θέλω κι άλλα κάνω, πως να σου το πω, έλεγα περνούν τα χρόνια, θα συμμορφωθώ. Μα είναι δώρο άδωρο, ν' αλλάξεις χαρακτήρα, τζάμπα κρατάς λογαριασμό, τζάμπα σωστός με το στανιό. Έξω φυσάει αέρας κι όμως μέσα μου, μέσα σ' αυτό το σπίτι, πριγκηπέσα μου, το φως σου και το φως, χορεύουν γύρω μας, απίστευτος ο κόσμος κι ο χαρακτήρας μας. Άλλα θέλω κι άλλα κάνω κι έφτασα ως εδώ, λάθη στραβά και πάθη μ 'έβγαλαν σωστό. Ξημερώματα στο δρόμο ρίχνω πετονιά, πιάνω τον εαυτό μου και χάνω το μυαλό μου...

Ποτήρι 4 ο - Πανηγύρι 4 ο.
Πέρασαν μέρες, χωρίς να στο πω, το σ’ αγαπώ, δυο μόνο λέξεις
αγάπη μου πως θα μ’ αντέξεις, είμαι παράξενο παιδί και σκοτεινό
Πέρασαν μέρες, χωρίς να σε δω, κι αν σε πεθύμησα δεν ξέρεις,
κοντά μου πάντα θα υποφέρεις, σου το χα πει ένα πρωί βροχερό
Θα σβήσω το φως κι όσα δεν σου ‘χω χαρίσει, σ’ ένα χάδι θα σου τα δώσω, κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω, μες του μυαλού μου το μαύρο βυθό,
θα κλάψεις ξανά που μόνος θα μείνεις κι εγώ πιο πολύ κι από μένα, μες σε δωμάτια κλεισμένα, το πρόσωπό σου θα ονειρευτώ
γιατί μες τ’ όνειρο μόνο ζω
στα σοβαρά μην με παίρνεις είναι το μυαλό μου θολό, είναι κι ο κόσμος μου αστείος κι όταν με βαρεθείς τελείως ψάξε αλλού να με βρεις όπως με θέλεις
κι εγώ που αγάπησα πάλι την ιδέα σου μόνο και κάποιο στοίχο που σου μοιάζει κοιτάζω έξω και χαράζει κι έγινε τ’ αύριο πάλι, χτες...

Ποτήρι 5 ο - Πανηγύρι 7 ο.
Πετάω πέτρες στο γιαλό κι αυτές γυρίζουν πίσω, όλα τα λόγια που 'χω πει πρέπει να τ' αγαπήσω κι ας ήταν όλα ψέματα κι ανόητα μπερδέματα, ποιος θα το βρει να μου το πει; Περνάνε σκέψεις στο μυαλό σ' ένα δωμάτιο κλειστό, μια στη λαχτάρα που αγαπώ στην ταραχή που βλαστημώ και τον χαμένο μου καιρό να ξεγελάσω δεν μπορώ
Πετάω πέτρες στο γιαλό κι αυτές γυρίζουν πίσω, όλα τα λάθη που έκανα πρέπει να τα μετρήσω κι αν ήταν όλα σφάλματα, σάλτα, ανώφελα άλματα, ποιος θα το βρει να μου το πει.
Ποτήρι 6 ο - Πανηγύρι 2 ο.
Όλα τ' αρνιέμαι μα απ' αυτά κρατιέμαι, όπως τα μάτια σου υγρά τη νύχτα, σκαρφαλωμένα σε μια γυρισμένη πλάτη, καραδοκούν, μαντεύουν, ξεψυχάνεκάτι ανοίγει ξαφνικά μες στο μυαλό μου και στρίβω στη γωνιά με βήμα μεθυσμένομη μ' αρνηθείς, σκοπός γι' αυτή την εκδρομή είναι το τέλος μου κι όχι μια αρχή.Όλα τ' αρνιέμαι μα απ' αυτά κρατιέμαι, όπως τα μάτια σου υγρά τη νύχτα.
Τα βράδια είναι ατέλειωτοι αιώνες μαζεμένοι, μέσα στον ύπνο το βαθύ όλοι ταξιδεμένοι. Άλλοι γυρίζουν με το νου και άλλοι στα εμπόδια, άλλοι ψηλά αρμενίζουνε κι έχουν φτερά στα πόδια.

Ποτήρι 7 ο - Πανηγύρι 6 ο.
Kλείνω τα φώτα και κοιτάζω τις σκιές, χίλια βουνά και θάλασσες βαθιές, σπηλιές και ξέφωτα, νεράιδες και γητειές, ένα καμίνι με καταπίνει. - τα ρούχα μου μυρίζουνε φωτιά. - άσε τα ψέματα και βγες απ' τον τεκέ. Άρχοντα σβήσε τα παλιά σου μυστικά, άναψε σπίρτο να σε βρει καμιά αγκαλιά, κόλπα κι αινίγματα μ' ανάβουν το μυαλό, δεν έχω δρόμο κι ουρανό...
Λέω παραμύθια να ξορκίσω το κακό, να γίνουν όλα μαγικά μ' ένα χορό, σκάλα μ' ανέβασες πριν πέσω χαμηλά, τώρα γυρίζω στα παλιά.

Back-up…ποτέ δεν ξέρεις.
Σχεδόν πενήντα χρόνια βάσανα και διωγμοί, τώρα στη μαύρη αρρώστια, ανάξια πλερωμή. Το δίκιο του αγώνα πολλά σου στέρησε, μα η ζωή λεχώνα ελπίδες γέννησε. Τίποτα δεν πάει χαμένο, στη χαμένη σου ζωή, τ' όνειρό σου ανασταίνωκαι το κάθε σου "γιατί". Ποτέ δε λες η μοίρα, πως σε αδίκησε, μα μόνο η Ιστορία αλλιώς σου μίλησε. Σκυφτός στα καφενεία, στους δρόμους σκεφτικός, μα χθες μες στην πορεία περνούσες γελαστός .

Καλό ΣΚ!