Tuesday, January 23, 2007

Θάρρος ή αλήθεια;

Εγώ πάντα απαντούσα αλήθεια σε αυτό το παιχνιδάκι. Δεν είχα κανένα πρόβλημα να απαντήσω σε ερωτήσεις, ακόμα και ερωτήσεις τελείως αδιάκριτες όπως αυτού του είδους. Αντιθέτως, είχα ενδοιασμούς και σιχαινόμουν από μικρή να κάνω κάτι που δεν θέλω, επειδή το θέλει κάποιος άλλος.

Και από εκεί νομίζω ότι φαίνεται η γενικότερη αντίληψη των πραγμάτων που έχω πλέον. Όταν ο κόμπος θα φτάσει στο χτένι και μου ζητήσεις την γνώμη μου, θα σου ξεκαθαρίσω εξαρχής ότι αυτό που θα ακούσεις δεν θα είναι κάτι ωραιοποιημένο. Θα είναι η στεγνή πραγματικότητα. Δεν το κάνω από κακία, ούτε σε οποιονδήποτε. Το κάνω σε συγκεκριμένα άτομα του περιβάλλοντός μου και όταν πλέον αυτά τα άτομα ταλαιπωρούνται καιρό. Και λέω ότι θα φτάσει ο κόμπος στο χτένι, ακριβώς γιατί αρνούμαι να συμβουλεύσω άνθρωπο όταν θεωρώ ότι δεν μπορεί ακόμα να με ακούσει.

Και το κάνω για πολύ μικρής σημασίας θέματα, αλλά και για θέματα σοβαρά και "επικίνδυνα". Δεν θα σου κρύψω ότι δεν μου αρέσει το καινούργιο σου μπλουζάκι (καλά, μπορεί να σου πω ότι είναι καλό, απλά ότι εγώ δεν θα το έβαζα), δεν θα σου πω ότι μου αρέσει το μαλλί σου μετά το κομμωτήριο, απλά για να σταματήσεις να γκρινιάζεις. Δεν θα σου κρύψω επίσης ότι δεν μου αρέσει η συμπεριφορά σου σε συγκεκριμένα περιστατικά. Δεν θα μπορέσω ακόμα και να σου κρύψω ότι δεν μου άρεσαν συμπεριφορές άλλων προς εσένα. Και άλλα πολλά, να μην μπαίνω σε λεπτομέρειες.

Και μέχρι τώρα αυτή η τάση τύχαινε μεγάλης εκτίμησης από τους άλλους. Το θέμα είναι άλλο όμως. Αφού εγώ υποστηρίζω σθεναρά το ανεκτίμητης αξίας προσόν που έχει ο άνθρωπος να μιλάει ειλικρινά στον συνάνθρωπο σε θέματα που ο τελευταίος έχει ανάγκη να ακούσει την πραγματικότητα, γιατί με ενοχλεί λιγάκι όταν μου το κάνουνε;;;;

Εκτιμώ το γεγονός ότι έχω δίπλα μου ανθρώπους, είτε από το φιλικό είτε από το οικογενειακό περιβάλλον, που μπορούν να μου παρουσιάζουν την δική τους πλευρά σε θέματα δικά μου, όπως κι αν είναι αυτή, ωμή, σκληρή, θετική, όμορφη, προβληματισμένη, ανήσυχη, ενθουσιασμένη, αρνητική, αναθεματισμένη, γλυκιά.

Κι όμως. Μερικές φορές ξεχνάω το γεγονός ότι αυτού του είδους η προσέγγιση μπορεί να πληγώσει τον συνομιλητή που δεν είναι έτοιμος να την δεχτεί. Και όταν είμαι εγώ το άτομο που δεν είναι έτοιμο να δεχτεί τέτοιον σχολιασμό, γίνομαι θηρίο ανήμερο. Στο τέλος της ημέρας, ωστόσο, οι σκέψεις δεν έχουν αποδέκτη εκείνον που τόλμησε να σου πει τέτοια τέρατα. Οι σκέψεις έχουν αποδέκτη εμένα. Και τον λόγο που δεν άντεξα την πραγματικότητα. Τον λόγο που "ψάρωσα". Και το ερώτημα ξανα-τριβελίζει το κεφαλάκι μου, κάθε φορά.

Αλήθεια ή θάρρος λοιπόν;

11 comments:

Georgia said...

Αλήθεια! Είναι προτιμότερο να πληγώθεις λίγο από το συνομιλητή σου, επειδή σου είπε μια πραγματικότητα που δεν είσαι έτοιμος να δεχτείς παρά να πληγωθείς μετά και να φτάσεις σε σημείο να πεις: "Καλά, γιατί δε μου το λέγατε νωρίτερα??" (hellooooooooo! Δεν τολμούσαμε!!) Άσε που άμα απαντήσεις θάρρος, σ'αυτό το παιχνιδάκι όλο και κάποιος εξυπνάκιας θα βρεθεί να σε βάλει να φωνάζεις στο μπαλκόνι, στις 3 τη νύχτα, κάτι που ούτε καν θα ψιθύριζες! (ναι, την έχω πάθει!) Είμαστε τώρα για τετοια pietaki?? ;)

jul said...

Αλήθεια και εγώ διαλέγω...όσο και να πονάει...αλλα τι να κανουμε έτσι ειναι η κάρια!!!
Βασικά άλλο θελω να σε ρωτήσω, μπας και σε λένε Κατερίνα και εισαι η κολλητή μου και μου κρύβεσαι...:Ρ:Ρ
Δεν μπορεις να φανταστεις πόσο τσεκουράτα τα λεει ώρες ώρες (δηλαδη πάντα) αυτή η κοπέλα!!!!!

bicoutti said...

Θάρρος αγαπητή! Γιατί χωρίς θάρρος δεν μπορούμε ούτε να την εκφράσουμε αλλά ούτε και να την αποδεκτούμε την αλήθεια...

pietà said...

@georgia
Έχεις τα δίκια σου, δεν είμαστε για τέτοια. Ή μήπως χρειάζεται να το φάμε και το κεφαλάκι μας καμιά φορά;;;
@julia
Μα καλά, που με κατάλαβες και σου κρύβομαι μια χαρά τόσο καιρό;;;; Ουμφ!!!
@bicoutti
Θυμισέ μου να το παίξουμε μια μέρα αυτό το παιχνιδάκι στο γραφείο...

Fight Back said...

Εγω τις ελαχιστες φορες που επαιξα αυτο το παιχνιδι (οι φιλοι μου δε με παιζουν) (βασικα δεν εχω φιλους) διαλεγα το θαρρος. Η αληθεια εκτος του οτι ποναει ειναι και αδιακριτη. Επισης δε χωραει σε παιχνιδια, ειναι σοβαρο πραγμα και οπως λες κι εσυ δεν ειμαστε παντα ετοιμοι να την ακουσουμε ή να την πουμε

Anonymous said...

Αλλο ένα σχόλιο μετά απο το Fight Back.................

Τώρα τελευταία κρύβω επιμελώς την αλήθεια και δεν έχω θάρος.....
Παίρνω όμως χάπια (θάρους).

Τα λέμε

Blogaki said...

Εμένα και το θάρρος και η αλήθεια μου κάνει, φτάνει να γίνεται διασκεδαστικό το παιχνίδι!!
Τώρα, για το ότι εσύ προτιμάς να μη σου λένε την αλήθεια, το έχουμε συζητήσει πολλές φορές, έτσι μικρή μου στρουθοκάμηλε;; :p

Spyros said...

H alitheia einai kati sxetiko, o kathenas tin vlepei diaforetika, egw den thn apodexomai ws ennoia! (sygxistika)
Gi ayto loipon, tharros.

pietà said...

@fight back
Πάντως την αλήθεια την παραδέχεσαι μια χαρά στον εαυτό σου νομίζω...
@theodore
Είσαι σίγουρος ότι δεν μπερδεύεις τα χάπια;;;
@blogaki
Ναι, καλέ μου δεινόσαυρε...
@spyros
Να υποθέσω ότι το ψέμα το αποδέχεσαι ως έννοια; :P

Psychia said...

Είναι σαν να διαβάζω το ημερολόγιο μου προ μερικών χρόνων.

Σε ευχαριστώ που με έκανες να συνηδητοποιήσω πως με τον τρόπο μου (θεριό ανήμερο) έκανα τους γύρω μου να φοβούνται να μου μιλήσουν γι'αυτή την πραγματικότητα που όλοι λαχταρούμε, και ως αποτέλεσμα, εγώ να έχω βελτιωθεί στο πότε και πως να μιλάω, μα να μην έχω σχεδόν κανέναν να μου μιλήσει πίσω με τον ίδιο τρόπο, την κατάλληλη στιγμή. Πολλές φορές ούτε όταν το ζητήσω στα ίσα.

Είναι λεπτές οι γραμμές. Πρόσεξε τις χημικές ενώσεις, να είναι ισορροπημένες, μην πάνε στραβά, γιατί μετά πως το φτιάχνεις; Έλα μου ντε..

pietà said...

@ psychia
Είναι πολύ λεπτές οι γραμμές και οι ενώσεις διορθώνονται με ακόμη πιο λεπτούς χειρισμούς. Αν διορθώνονται.