Υπάρχει Άη-Βασίλης;;;

Ιδού το ερώτημα!
Οι απαντήσεις; Οι εξής 2:
- Τι χαζή ερώτηση είναι αυτή; Και βέβαια υπάρχει! Άκου τι λέει...
- Πόσων χρονών είσαι είπαμε;;;;!!!!

Και ερωτώ: εμείς πόσων χρονών είμαστε;;;; Πως την έχουμε δει; Έχουμε μεγαλώσει; Έχουμε ωριμάσει μήπως; Για να σας δω, ώριμα φρούτα!

Το θέμα είναι τι μας βολεύει περισσότερο να πιστεύουμε τελικά. Στο κάτω-κάτω της γραφής, σε τι μας επηρεάζει ακριβώς να πιστεύουμε ότι υπάρχει ή ότι δεν υπάρχει; Σε ποια ηλικία ακριβώς γίνεται η στροφή, όπου ξαφνικά ανακαλύπτουμε ότι τα δωράκια κάτω από το δέντρο δεν μας τα βάζει ο χοντρούλης κυριούλης που ντύνεται στα κόκκινα; Υποθέτω κάπου στα 9;;; 10;;; Ή και νωρίτερα, αν υπάρχουν μεγαλύτερα αδέλφια - καλοθελητές στο σπίτι. Ή μήπως ποτέ;

Χτες βάλαμε ένα ωραιότατο δεντράκι στο γραφείο μου, κολλήσαμε ωραιότατα ζελεδάκια με έλατο και Άη-Βασίλη στην CPU και στην οθόνη, έβαλα και έναν ωραιότατο σκούφο στο κεφάλι μου και τσουπ! Μπήκαμε στο κλίμα! Το χρειαζόμασταν νομίζω. Και δεν παραπονέθηκε κανένας! Ούτε καν ο "φασιανός" (nickname για την γλυκύτατη αφεντικίνα μου). Και όταν ήρθε το courier και μου είπε, υπογράψτε εκεί (με χαμογελάκι για τον σκούφο μου), εγώ ρώτησα: Να υπογράψω ως Άη-Βασίλης;;;;;;

Κι έρχομαι και αναρωτιέμαι! Γιατί μας χαλάνε τον μύθο; Γιατί βουίζει ο κόσμος ότι δεν υπάρχει Άη-Βασίλης; Στην τελική, δεν τους συμφέρει! Για ένα παραμύθι δεν ζούμε όλοι; Ας είναι λοιπόν το μοναδικό που θα μας αφήσουνε να πιστεύουμε. Μπορεί τώρα βέβαια να έχουμε ξεπεράσει όλες τις ιστορίες για το πως χωράει στην καμινάδα και γιατί επιτέλους δεν αδυνατίζει για να κάνει την δουλειά του πιο εύκολα, καθώς επίσης και το γεγονός ότι αν δεν έχουμε τζάκι στο σπίτι, θα βρει τρόπο να μπει στο σπίτι γιατί, συν τοις άλλοις, είναι και φοβερά καπάτσος ο Άγιος, αλλά δεν θα ήταν ωραία να μην έχουμε ξεπεράσει τα γράμματα στον Άη-Βασίλη; Δεν θα ήταν ωραία να πιστεύουμε πως αυτός ο συμπαθής γεράκος (στο πρόσωπο του οποίου θα μπορούσαμε να βάλουμε ένα δικό μας πρόσωπο) υπάρχει και μας περιμένει; Περιμένει υπομονετικά ένα χρόνο προκειμένου να έρθει η στιγμή που ο καθένας μας ξεχωριστά θα πάρει τον χρόνο του και θα κάτσει να στίψει το κεφάλι του προκειμένου να εκφράσει σε μια κόλλα χαρτί την μεγαλύτερη επιθυμία του για την χρονιά που έρχεται. Έχετε σκεφτεί ποτέ πόσο δύσκολο είναι αυτό; Συνήθως είμαστε αχόρταγοι στις επιθυμίες μας, ακριβώς επειδή ξέρουμε ότι δεν θα πραγματοποιηθούν. Αν λοιπόν ξέραμε ότι πρέπει να γράψουμε στο χαρτί ΜΙΑ μας επιθυμία, η οποία, με τον λίγο ρεαλισμό που διακρίνει τους ενήλικες και τους διαχωρίζει από τους ανήλικους, μπορεί να πραγματοποιηθεί; Βάζω στοίχημα ότι οι περισσότεροι θα δυσκολεύονταν απίστευτα. Τώρα θα μου πεις, οι περισσότερες επιθυμίες μας τείνουν στο απραγματοποίητο. Είναι το αντίθετο από τα μικρά παιδιά, τα οποία έχουν δει το τάδε παιχνίδι στην τηλεόραση και πιστεύουν πραγματικά ότι δεν είναι και τόσα πολλά αυτά που ζητάνε από τον Άη-Βασίλη... Εμείς θα ζητούσαμε αρετές. Θα ζητούσαμε ιδανικά. Θα ζητούσαμε υπερβολές.

Προς Θεού, δεν προτείνω να κάτσουμε όλοι να γράψουμε στον Άγιο. Αν όμως δούμε τον Άη-Βασίλη σαν μια συγκεκριμένη μορφή, η οποία ανταποκρίνεται στο άτομο το οποίο μπορεί να πραγματοποιήσει την μεγαλύτερή μας ευχή, τότε προτείνω το εξής: να βρούμε ποια είναι η μεγαλύτερή μας ευχή για το 2007, να εντοπίσουμε το άτομο το οποίο μπορεί να μας την πραγματοποιήσει ή να μας βοηθήσει να την πραγματοποιήσουμε, να τον βαπτίσουμε Άη-Βασίλη, να είναι ο δικός μας Άη-Βασίλης, και να του στείλουμε ένα γράμμα. Το γράμμα μπορεί να απευθύνεται και στους εαυτούς μας - γιατί πολλοί θεωρούν ότι τα μοναδικά άτομα στον κόσμο που μπορούν να τους βοηθήσουν να καταφέρουν το ο,τιδήποτε είναι οι εαυτοί τους και η δικιά τους θέληση. Δεκτό κι αυτό. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι μηδαμινό. Μπορεί η ευχή μας να μην γίνει ποτέ πραγματικότητα. Θα έχουμε καταφέρει όμως κάτι μοναδικό! Θα έρθουμε αντιμέτωποι με την μεγαλύτερη επιθυμία μας! Και να είστε σίγουροι ότι, από την στιγμή που θα γίνει αυτό, θα βάλουμε ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ τα δυνατά μας για να πετύχουμε τον στόχο!

Καλές ευχές να έχετε...