Πάω συναυλία...

Την περίμενα πολύ καιρό αυτή τη συναυλία, γιατί η συγκεκριμένη έχει μια σπάνια χροιά στη φωνή της και εμένα προσωπικά με μαγεύει, με ταξιδεύει. Συν το ότι το γουστάρω τρελλά αυτό το είδος μουσικής. Συν το ότι έχει να κάνει με Αφρική, οπότε είναι δεδομένο ότι με "ελκύει". Συν το ότι χρειαζόμουν κάτι διαφορετικό από τα καθημερινά άσματα της ελληνικής πραγματικότητας, είτε σε ελληνικούς στίχους, είτε σε αγγλικούς. Έδεσε το γλυκό, έπεισα και την κολλητή να πάμε, διότι είναι σημαντικό σε τέτοια σκηνικά να έχεις την σωστή παρέα, τσίμπησα τα μαγικά χαρτάκια (πήρα και τις αντίστοιχες συνοδευτικές αλειφές από το φαρμακείο) και όλα έμοιαζαν ρόδινα! Το πως σου φτιάχνει η διάθεση με το να σκέφτεσαι όλο το σκηνικό και να το στήνεις με την φαντασία σου όπως εσύ θέλεις, είναι φοβερά επικίνδυνο μερικές φορές!

Καθώς επίσης και το πως καταρρίπτονται μύθοι και ιστορίες σε ένα λεπτό. Με μια ματιά. Με το που κατέβηκα από το ταξί. Πάρτα. Μα καλά, απέξω από το μαγαζί γίνεται η συναυλία;;; Γιατί είναι όλοι μαζεμένοι??? Μοιράζουν δωρεάν μπύρες;;;;;;;; Μπα...

Τέλος πάντων! Ας το καταπιούμε και αυτό το ποτήριον... Ούτως ή άλλως, οι ουρές και η αναμονή μας φέρνουν πιο κοντά: με ανθρώπους που σε περνάνε 2 κεφάλια και αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν να τους ζητήσεις να μην σε πατήσουν, με γυναίκες που αποφάσισαν να βάλουν τις γούνες τους και να στριμωχτούν με στυλ, με άλλες που απλά αναρωτιόντουσαν γιατί δεν ανοίγεται ο διάδρομος να περάσουν, εφόσον εμείς έχουμε κλείσει τραπέζι, με τύπους που φώναζαν να βρουν τον μετρ να του δώσουν μια ωραιότατη χειραψία των 100 ευρώ μπας και περάσουν πρώτοι - μα καλά, δεν τους είπε κανείς ότι η αφίσα του Τερζή πάνω από τα κεφάλια τους είναι παραπλανητική;;; -, με κυρίες που κατέβηκαν από το διαστημόπλοιο ακριβώς 10 λεπτά πριν και αδυνατούσαν να καταλάβουν που βρίσκονται, γιατί έχει τόσο κόσμο και προσπαθούσαν να εξηγήσουν στο τηλέφωνο ότι είναι μόλις 5 άτομα πίσω από εσένα....(τι μονάδα μέτρησης χρησιμοποιείτε είπαμε???) Πολλών λογιών κοψίματα...

Και έφτασε η ώρα που μπήκαμε κι εμείς! Στο συγκεκριμένο μαγαζί είχα πάει άλλη μια φορά πριν 2 χρόνια - στον γάμο της αδελφής μου - όπου κύκλος είναι και γυρίζει, πάλι τραγουδούσε ο Τερζής. Ε, όπως το είχα αφήσει τότε, έτσι ήταν ακόμα. Λες και θα έβγαινε ο Τερζής. Προς Θεού, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον άνθρωπο, αντιθέτως. Ωστόσο, περίμενα να δω κάτι διαφορετικό στο στήσιμο του χώρου. Κάτι που να παραπέμπει περισσότερο σε συναυλία. Άστα τα τραπεζάκια σου, δεν λέω, υπάρχουν και άνθρωποι που στα έσκασαν για να καθήσουν. Αλλά, μην καταλύεις το concept... Ή, μην το ονομάζεις συναυλία. Ένα από τα 2 μπορείς να κάνεις. Και τα 2, δεν γίνεται! Τέλος πάντων...

Η κυρία με την μαγευτική χροιά ήταν αφοπλιστική. Δεν θα προβώ σε περιγραφές, για αυτό τον λόγο άλλωστε παρέθεσα και την φωτογραφία της, να βγάλετε οι ίδιοι τα συμπεράσματά σας. Πως;; Βάλτε ένα cdακι να παίζει και κοιτάτε την! Αυτό άλλωστε ένοιωσα κι εγώ χτες! Μόνο η φωτογραφία που έλειπε! Όταν βγήκε, γυρίζει η Μ. και μου λέει Την είδες; Μπα...της λέω. Η αλήθεια είναι πως είναι λίγο κοντή.... Ναι! Γιατί αν ήταν 2,10 μ., η μπροστινή μου είχε αφήσει το δάσος της κεφαλής της σπίτι και εγώ επίσης ήμουν ο Inspector Gadget (εμπρός λοιπόν καλά μου πόδια), η αλήθεια είναι ότι θα την έβλεπα! Τι με λες τώρα;;;; (παρένθεση: τα καλά του μοιραζόμαστε το ταξί)

Η φωνή της είναι κρυστάλλινη, καθαρή και πραγματικά είναι σαν να ακούς ηχογραφημένα τραγούδια, περασμένα από την πιο σύγχρονη τεχνολογία.

Συμπέρασμα: Για όλα φταίει η Μαρούσκα!

Θα πήγαινα αν τα ήξερα; Φυσικά! Ήταν μια βραδιά απείρου κάλλους, γεμάτη εμπειρίες! Και είναι και καλό να λες ότι τουλάχιστον ξέφυγες λίγο από τα τετριμμένα (ως προς το ακουστικό του μέρος - όχι το πρακτικό) και άκουσες και κάτι διαφορετικό. Θα ήθελα να διαρκέσει λίγο περισσότερο, να είναι λίγο πιο εύθυμο (να κουνηθούμε λιγάκι παραπάνω) και λίγο πιο οικονομικό... Αλλά, τώρα θα μου πεις Πολλά ζητάς μανδάμ!

Το κλου της βραδιάς είναι ότι είπα όλα μου τα νέα με την κολλητή, κράξαμε αρκετά, μελαγχολήσαμε, χαρήκαμε, ήπιαμε, φάγαμε, οργανωθήκαμε, ταξιδέψαμε, νοσταλγήσαμε... Αυτό δεν έχει περισσότερο σημασία;

Και σιγοψιθυρίζω από χτες το τελευταίο τραγουδάκι της βραδιάς...

Africa, Africa...