Best of

Πρωτοχρονιά 2001-2002
- Ευτυχισμένες μέρες. Διακοπές με όλη τη σημασία της λέξεως. Διακοπές από τον καλύτερο χρόνο της ζωής μου έως τώρα. Όμορφες στιγμές, όμορφες σκέψεις, ευχές για καλή συνέχεια, λίγο άγχος και πολλά χαμόγελα. Εμπειρίες, έρωτας και φίλοι.

Πρωτοχρονιά 2002-2003
- Σχέδια, προτάσεις, φίλοι. Η αλλαγή με βρήκε μόνη. Έτσι έπρεπε να γίνει. Οι συνθήκες βλέπεις, όχι οι άνθρωποι. Η ιδέα με τρόμαζε. Και το γεγονός επίσης με τρόμαξε, γιατί δεν μπορούσα να διακρίνω αν τα δάκρυα ήταν από χαρά ή από μοναξιά. Μοναξιά της στιγμής και χαρά της στιγμής. Μάλλον συνδυασμός.

Πρωτοχρονιά 2004-2005
- Στο εξωτερικό. Αποτέλεσμα του αισθήματος φυγής. Ελπίδα για ηρεμία. Προβληματισμός στο έπακρον. Στεναχώρια, διλήμματα, χαρά με τους δικούς μου ανθρώπους. Ευχές να τελειώνει γρήγορα το μαρτύριο. Δεν γνώριζα τι με περίμενε.

Πρωτοχρονιά 2005-2006
- Η αλλαγή του χρόνου έγινε παρέα με 2 αγαπημένα πρόσωπα. Απρόσμενη κατάληξη ενός έτους-κόλαση. Μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο κυριαρχούσε η κατάθλιψη, ο πόνος, η μιζέρια, η απογοήτευση, η έλλειψη ελπίδας. Μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο ευχόμουν να φύγει αυτή η χρονιά και να μην ξαναγυρίσει. Λες και το πρώτο λεπτό της νέας χρονιάς είχε την δύναμη να επηρεάσει την ψυχολογία τόσο πολύ, ώστε όλα να μοιάζουν διαφορετικά.

Πρωτοχρονιά 2006-2007
- Που θα με βρει; Με ποιούς θα με βρει; Μπορεί να έχω απαντήσεις και στα 2 ερωτήματα, το θέμα είναι ότι δεν με νοιάζει. Όπου και να με βρει, με όποιους και να με βρει. Με νοιάζει να με βρει με υγεία, για μένα και για εκείνους που την χρειάζονται περισσότερο από μένα.

Πριν από μερικά χρόνια, τέτοιες μέρες, ήμουν στο τρένο και πήγαινα για καφεδάκι. Όταν σταματήσαμε Μοναστηράκι αντίκρυσα τον κόσμο. Τον πολύ κόσμο που έχει βγει στα μαγαζιά, έχει μπει στο κλίμα των εορτών, ψωνίζει, χαίρεται, τραγουδά, γελάει. Εκείνη την στιγμή μου πέρασε από το μυαλό ο αντίστοιχος κόσμος και η αντίστοιχη στιγμή σε Χ πολλά χρόνια. Που εγώ δεν θα είμαι εδώ. Ένιωσα την ζήλια να με κατακλύζει. Ένιωθα αδικία. Κι εκεί το κατάλαβα... Εκείνη η στιγμή ήταν ΕΥΤΥΧΙΑ. Ένιωθα τόσο ευτυχισμένη με αυτά που ζω, με αυτά που έχω, με τους ανθρώπους που με περιβάλλουν, με την οικογένειά μου, που ζήλευα ακριβώς επειδή σε πολλά-πολλά χρόνια δεν θα υπάρχω για να αισθάνομαι έτσι! Τρόμαξα...

Σήμερα το πρωί, αισθάνθηκα ακριβώς το ίδιο. Άλλη μια φορά. Δεν μου έχει ξανατύχει από τότε. Όχι πως δεν έχω στιγμές να σφύζουν από ευτυχία τόσα χρόνια. Απλά, αυτό το συγκεκριμένο συναίσθημα δεν μου έχει ξανασυμβεί από τότε. Σήμερα όμως είχε μια ειδοποιό διαφορά. Σήμερα δεν ζήλεψα. Σήμερα απλά βίωσα μια γεμάτη στιγμή, χωρίς όμως να με νοιάζει που δεν θα την έχω σε μερικά χρόνια, ούτε καν αν θα την έχω του χρόνου. Γι'αυτό και λέω ότι δεν με νοιάζει το που, το πως και το με ποιούς. Με ικανοποιεί αυτή η στιγμή.