Κοίτα τι θυμήθηκα...

Η κολλητή μου, μου λέει ότι είναι φοβερό αυτό που παθαίνω με τα τραγούδια. Κολλάω. Ταξιδεύω. Με επηρεάζουν πολύ, δεν έχει άδικο. Μου αλλάζουν την ψυχολογία σε χρόνο μηδέν. Μου φτιάχνουν τη διάθεση και μου την χαλάνε το ίδιο εύκολα. Αφοσιώνομαι στα τραγούδια. Γι'αυτό και όλα μου θυμίζουν κάτι. Αυτά που μου αρέσουν. Όλα συνδέονται με δικές μου στιγμές, οι οποίες έρχονται και ξανάρχονται κάθε φορά που ακούω το τραγούδι τους...

Μέσα στα μάτια σου τα δυο συγκράτησέ με, όπως κρατάει το δασάκι τη βροχή
να μ' αγαπάς όπως δεν έχει ξαναγίνει, γιατί είμαι χάρισμα, είμαι πληγή.

Και 'γω τον κόσμο θα σου ομορφαίνω, σαν παραμύθι νυχτερινό
κι όταν οι δρόμοι θα σε τυλίγουν, θα σου ζεσταίνω το γυρισμό.

Τα λόγια τα ψεύτικα σαν του Μαρτιού το χιόνι, όποιος αγάπησε δεν ξέρει να το πει.
Μέσα στα μάτια σου τα δυο συγκράτησέ με, γιατί είμαι θρόισμα, είμαι σιωπή.

Μαλαματένια μου ζωή
και φρύγανά μου χρόνια
τους έρωτές μου συναντώ
σε μαρμαρένια αλώνια.
Δως μου της αγάπης γερακάρη
μύθο για να κρατηθώ.
Δως μου το φιλί της προδοσίας,
το πανάρχαιο φυλακτό.
Το γέλιο και το δάκρυ μου
σε μια ζαριά κλεισμένα.
Ζάρια τα μάτια τα τυφλά
τα διπλοκλειδωμένα.
Γερμένη βάρκα στην ακτή
γυρεύει λαμνοκόπους
κι εγώ αγαπώ τους ξένους μου,
τους πιο δικούς μου ανθρώπους.

Ωραία τραγούδια. Ωραίες στιγμές. Ωραίες αναμνήσεις. Επίκαιροι στίχοι.