Τι σου είναι ο ήλιος όμως...

Σου φτιάχνει το κέφι! Σου φτιάχνει την διάθεση! Και μείον δέκα βαθμούς να έχει, αν η μέρα είναι ηλιόλουστη, αλλάζουν τα πάντα!

Κάτι τέτοιες μέρες θυμάμαι πόσο μεγάλη εντύπωση μου είχε κάνει ο ήλιος και ο ουρανός στην πόλη που σπούδαζα στην Γαλλία. Ήταν το κάτι άλλο! Δεν το πίστευες, έλεγες, μη θωρούν τα μάτια μου αυτό που θέλει η καρδιά μου; Τώρα θα μου πεις, ένας καθαρός γαλάζιος ουρανός ήταν, πως κάνεις έτσι;;; Κι όμως!

Αν μπορούσα να το περιγράψω θα έλεγα ότι στο συγκεκριμένο σημείο του πλανήτη, πριν από πολλά-πολλά χρόνια, αποφάσισαν οι κάτοικοι να κάνουν κάτι διαφορετικό: μην μπορώντας να εξηγήσουν ποια θεία δύναμη τους ευλόγησε να ζουν σε αυτόν τον τόπο, θέλησαν να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους. Έτσι μαζεύτηκαν όλοι μαζί και με συγχρονισμένες κινήσεις έτειναν τα πρόσωπά τους προς τον ουρανό και έστειλαν - όλοι μαζί - το πιο λαμπερό τους χαμόγελο! Και τότε έγινε κάτι μαγικό! Η λάμψη από τα χαμόγελα αυτών των ανθρώπων ήρθε και εγκαταστάθηκε στον ουρανό και από τότε κατοικεί σε αυτό το σημείο του πλανήτη, φωτίζοντας τις μέρες και γλυκαίνοντας τις νύχτες....

Θα μπορούσε... Αν γινόταν από ένα μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων της γης... Ακόμα κι αν δεν πραγματοποιούσαν αυτό το "μαγικό" που γέννησε η φαντασία μου, τουλάχιστον θα χαίρονταν μια στιγμή ευτυχίας! Και για πολλούς, αυτό συμβαίνει σπάνια...