Σήμερα έχω ανάμεικτα συναισθήματα. Από την μία λέω όλα καλά, από την άλλη με τρώει μια ανησυχία. Θα βάλω λοιπόν τα δυνατά μου να επικρατήσει το "όλα καλά". Και πως θα γίνει αυτό; Εύκολα!
Το Σάββατο είχα να πάω σε ένα γάμο. Περίεργη φάση, γιατί ο γαμπρός είναι καθολικός και ο γάμος θα γινόταν στην καθολική εκκλησία στην Πανεπιστημίου. Ετοιμάζομαι η δικιά σου, αφού έχω περάσει μια ολόκληρη μέρα στο τρέξιμο - για πολλούς και διαφόρους λόγους - και βγαίνω στους δρόμους για να βρω ταξάκι. Μάλιστα. Κρύο. Σκοτάδι. Κι αγωνία. Εκείνη την στιγμή με καλεί η φίλη Β., η οποία προφανώς έχει ήδη φτάσει στην εκκλησία και μου φτιάχνει - κι άλλο - τη μέρα! Να πεις στον ταξιτζή ότι το Σύνταγμα έχει κλείσει! Να σε φέρει από αλλού! Μα γιατί έχει κλείσει το Σύνταγμα απογευματιάτικο καλέ; Τι ρωτάω κι εγώ η αφελής... Στην Ελλάδα βρίσκεσαι... ΟΚ! Να τον ο ταριφούλης, μπαίνω στα ζεστά. Θέλω να πάω εκεί, αλλά να πάμε από εκεί γι' αυτό και γι' αυτό... Αν το έλεγα σε εσάς, ίσως με ακούγατε. Πόσα εγκεφαλικά μπορείς να πάθεις όταν η ώρα είναι παρά 20, ο γάμος είναι ακριβώς, θέλεις να φτάσεις στην ώρα σου για να μην είσαι το άτομο το οποίο θα κοιτάξουν όλοι από το τρίξιμο της πόρτας, καθώς θα μπαίνεις ως άλλη νύφη στην εκκλησία χωρίς τον γαμπρό, δεν θα ξέρεις που να πας να κάτσεις, δεν θα βρίσκεις τους γνωστούς σου και γενικά θα έχει αρχίσει καλά η βραδιά, και βλέπεις την Συγγρού γεμάτη από κόκκινα φωτάκια (ούτε τα Χριστούγεννα τόσα), ακριβώς επειδή ο ταρίφας προτίμησε να μην σε ακούσει;;;;; Τόσα έπαθα κι εγώ. Αφού το είπα στον εαυτό μου. Αν δεν φτάσω στην ώρα μου, δεν τον πληρώνω! Αλήθεια. Έχε χάρη! Έχε χάρη που αποφάσισα να μην χαλαστώ για ακόμη έναν κουφό άνθρωπο. Έχω κι έναν γάμο να πάω. Μην μπω κι αρχίσω να τους βαράω όλους από τα νεύρα λες και μου κλέψανε τον άντρα! Τέλος πάντων. Στην ώρα μου έφτασα. Εντάξει. Και ο γάμος και το γλέντι ήταν σε καλό κλίμα. Υπέρ-καλό θα έλεγα. Και έβγαλα κι ένα συμπέρασμα. Καλά, πολλά έβγαλα, αλλά αυτό ήταν κάτι το οποίο δεν είχα ξανασκεφτεί. Πιστεύω ακράδαντα ότι, είτε πρόκειται για ζευγάρια που θα ευτυχήσουν είτε για ζευγάρια που θα χωρίσουν είτε για ζευγάρια που θα σφαχτούν σε ένα μήνα-ποιός το ξέρει, υπάρχει μια στιγμή που όλοι τους μοιάζουν ευτυχισμένοι. Εκείνη η στιγμή που σηκώνεται το ζευγάρι να χορέψει. Δεν ξέρω αν επηρεάστηκα από το συγκεκριμένο ζευγάρι, αλλά αυτή η εντύπωση μου δόθηκε. Δεν μου αρκεί βέβαια σε καμία περίπτωση να πιστεύω ότι είναι και η μοναδική στιγμή ευτυχίας, αλλά ότι είναι μια καλή αρχή!
Και που να αρχίσω να περιγράφω το γλέντι! Εκεί να δεις! Από τρισευτυχισμένους γονείς σε λιγούρια ξαδέλφια και από τρελές γειτόνισσες σε κόκκινες γόβες... Καλέ! Από πότε είναι μόδα οι κόκκινες γόβες κι εγώ δεν έχω ιδέα;;;; Ένα θα σας πω: κόκκινη γόβα βελουτέ με μονοκόμματο τακούνι. Που πας αγάπη μου;;;;; Πως ξέφυγες από την fashion police; (κρίμα αν ήταν συγγενής, αλλά δεν μπορώ!) Το καλύτερο σκηνικό μακράν είναι με την τρελή γειτόνισσα. Δίπλα μου ακριβώς στο τραπέζι καθόταν η κολλητή της νύφης και μέλλουσα κουμπάρα στον ορθόδοξο γάμο (θα κάνουν κι απ'αυτόν). Σκάει λοιπόν από το πουθενά μία τύπισσα - εμφάνιση "Πάω στην λαϊκή" - και ακολουθεί η εξής συζήτηση:
- Βρε τι όμορφες κοπέλες! (απευθυνόμενη στο τραπέζι) Εσύ ποιά είσαι κούκλα μου; (απευθυνόμενη στην κουμπάρα)
- Είμαι η τάδε...
- Αααα! Να 'σαι καλά κοπέλα μου! (ενθουσιασμένες οι εξέδρες) Και πόσων χρονών είσαι; (το άκυρο)
- Εεε... 29! (ο δισταγμός πήγαινε στον σκοπό της ερώτησης και μόνο...)
- ΑΠΑΠΑ! Να ζήσεις κοπέλα μου! ΦΛΑΠ!
Και εδώ κυρίες και κύριοι έρχεται και της σκάει μια σφαλιάρα....ήρθα και ζαλίστηκα εγώ που ήμουν δίπλα! Αυτό το φλαπ ακούστηκε! Αλήθεια! Περιττό να σας πω ότι κάθε φορά που πέρναγε η εν λόγω από κοντά μας, σκύβαμε όλοι προς τα δεξιά... Αμύνεστε περί αισθήματος αυτοσυντήρησης!!!!
Να μας ζήσουν λοιπόν. Αν και θα το ξαναζήσω το σκηνικό. Την άλλη βδομάδα κάνουν τον ορθόδοξο γάμο τους. Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου. Εκτός από την δεξίωση-σίγουρα. Εκτός από τον ταρίφα - ελπίζω.
Κατά τα άλλα; Καλά. Έτσι λέω. Και οι εντάσεις μέρος της ζωής μας είναι. Εφόσον τις ξεπερνάμε εύκολα, μετά έτσι λέμε. Το αλατοπίπερο της ζωής! Καλά, μην την κάνουμε και λύσσα την ζωούλα μας!
Θέλω να πω κι άλλα. Αλλά με καλεί το καθήκον. Οπότε αυτά προς το παρόν. Και να μην ξεχαστώ: καλά αποτελέσματα...
No comments:
Post a Comment