Η ηρεμία πριν την καταιγίδα!

Χτες συζητούσα με ένα φίλο και λέγαμε τα νέα μας. Εκείνος σπουδάζει στο εξωτερικό και η ζωή του - λίγο ή πολύ - περιστρέφεται γύρω από ένα πανεπιστήμιο, το διάβασμα, το κρύο που έχει εκεί, τις βόλτες που πρέπει να μειώσει για να διαβάσει κάποια στιγμή, όλα αυτά τα γνωστά που κατά καιρούς βιώνουν οι περισσότεροι φοιτητές στο εξωτερικό όταν κοντεύουν να τελειώσουν τη σχολή και τους πιάνει η βιασύνη. "Τα δικά σου νέα;" με ρώτησε. "Ήρεμα... No news, good news δεν λένε;;;" του απάντησα. "Λες να είναι η ηρεμία πριν την καταιγίδα;" μου πετάει. Κι έρχομαι και το επεξεργάζομαι. Τελικά επικρατεί ηρεμία πριν την καταιγίδα; Μέχρι τώρα μπορώ μόνο να υποστηρίξω με σθένος ότι η φράση "ενός κακού, μύρια έπονται" ισχύει στο 100%! Αλλά αυτό με την ηρεμία, κάπως με προβλημάτισε. Ισχύει; Το καταλαβαίνουμε; Ή μάλλον, είμαστε σε θέση να το συνδυάσουμε;;; Δεν ξέρω! Αλήθεια δεν είμαι σίγουρη αν μπορούμε να το συνδυάσουμε, διότι το λογικό είναι, όταν έρθει η φουρτούνα, να κάνουμε focus σε αυτό και να μην ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν να δούμε πως είμασταν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι περισσότεροι λέμε: "Καλά δεν ήμασταν; Έπρεπε να γίνει κι αυτό;;;"

Κι εκεί που το σκεφτόμουνα (το παθαίνω μερικές φορές, ακόμη κι αν ξέρω ότι τις περισσότερες δεν μου βγαίνει σε καλό!), είπα ότι αυτή η φουρτούνα, η καταιγίδα - όπως θέλει το λέει ο καθένας - δεν είναι αναγκαστικά κάτι κακό! Και η φουρτούνα και η καταιγίδα μπορούν να είναι ωφέλιμα, όταν έρθουν την κατάλληλη στιγμή! Οπότε; Ας είναι ήρεμα τα πράγματα, ας μην συμβαίνει τίποτα το συνταρακτικό. Δεν θα χαλάσω την στιγμή, απλά επειδή πρέπει να προετοιμάζω τον εαυτό μου για ένα κακό που μπορεί να έρθει! Και γιατί να μην προετοιμάζω τον εαυτό μου για ένα καλό που μπορεί να έρθει; Επειδή θα είναι μεγαλύτερη η απογοήτευσή μου αν δεν έρθει το καλό, απ' ό,τι αν δεν έρθει το κακό; Ε, και; Όλα μέσα στη ζωή είναι! Ας έρθει το καλό, ας έρθει το κακό (εδώ τα σφίγγουμε λίγο τα δόντια...). Και τα δύο θα περάσουν. Και τα δύο θα τα ζήσω και θα περάσουν! Προτιμώ, ωστόσο, να σκέφτομαι ότι μετά την ηρεμία, έρχεται μια όμορφη καταιγίδα! Αμέ! Μια καταιγίδα που θα ανανεώσει τα δεδομένα! Που θα αλλάξει τα δεδομένα! Που θα τους δώσει νέο νόημα! Κι αν δεν έρθει; Μια χαρά νόημα έχουν τα δεδομένα μου και τώρα!

Σήμερα από το πρωί μου έχει κολλήσει ένα τραγούδι στο κεφάλι, και μάλιστα χωρίς να το ακούσω κάπου... "Εγώ κι εσύ μαζί.." "Εγώ κι εσύ μαζί...!" (Πανούσης - Ιωαννίδης) Αυτό μόνο! Και δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο σαν εικόνα. Η μάλλον, δεν έχω ένα συγκεκριμένο άτομο στο κεφάλι μου. Μια μου έρχεται ο Δ., μια η Μ., μια η Σ., μια η Κ., μια ο τάδε που έχω να δώ καιρό. Και κάθε φορά, έρχεται κι ένα χαμογελάκι στο πρόσωπο!

Εγώ κι εσύ, μαζί!