Monday, July 19, 2010

Inspiration

Μη συνειδητή έκρηξη δημιουργικότητας. Ετυμολογικά, και βάσει γραμματικών ενώσεων που τυχαία ονομάζονται πάθη συμφώνων, εν + πνέω.

Οι Έλληνες πίστευαν πως η έμπνευση προερχόταν από τις Μούσες, από τον Απόλλωνα, από τον Διόνυσο.
Οι Σκανδιναβοί, από τον Οντίν.
Οι Χριστιανοί, από το Άγιο Πνεύμα.
Οι Ρομαντικοί ποιητές, από τους ανέμους.
Ο Φρόιντ, πάλι, πίστευε ότι οι καλλιτέχνες την έχουν μέσα τους.

Εγώ θεωρώ ότι η έμπνευση είναι μέσα σε όλους μας. Προκαλείται, απομονώνεται, εκρήγνυται, σιωπά, τραγουδάει, πεθαίνει, ανασταίνεται, θυσιάζεται, κρύβεται, ξεχύνεται, πετάει, πληγώνει, πληγώνεται, μεγαλώνει, επικεντρώνεται, μαθαίνει, τιμωρεί, στριφογυρίζει, κάνει διακοπές, πέφτει σε χειμερία νάρκη. Απαντά σε ερεθίσματα. Και απαντά ποικιλοτρόπως, ανεξέλεγκτα.

Μήνες προσπαθώ να την ιντριγκάρω. Διαβάζω παλαιότερες αναρτήσεις και αναρωτιέμαι ποιος τις έχει γράψει… Και προσπαθώντας να θυμηθώ τι είχε προκαλέσει την κάθε μία τους, έπεσα σε κενά μνήμης. Και τότε άρχισα να αναρωτιέμαι. Υπήρχε πάντα κάτι που να ενεργοποιούσε τον μηχανισμό έμπνευσης μέσα μου ή απλά τότε οι λέξεις έβγαιναν ευκολότερα μέσα από τα δάχτυλά μου; Μήπως τα γεγονότα ήταν πιο έντονα, πιο πρωτόγνωρα, πιο άξια λόγου; Όχι, όχι. Δημιουργούσαν πιο έντονα συναισθήματα; Ίσως. Ίσως τελικά κάτι να σπάει κάθε φορά. Μέσα, πολύ βαθιά, καλυμμένο από το τέλεια διαμορφωμένο περιτύλιγμα του καρυδιού. Και τότε; Χάνεται και κομμάτι ψυχής; Σταματάς να μιλάς, σταματάς να γράφεις, σταματάς να εκφράζεις, σταματάς να εξωτερικεύεις; Και αυτό κάνει την αρχή πάλι πιο δύσκολη. Την επιρροή της αυτό-λογοκρισίας δε την μετράω. Μπορεί να περιορίζεται η θεματολογία, αλλά μόνο η άμεση. Η έμμεση άλλωστε ήταν πάντα η αγαπημένη μου…

Για να δούμε.

- Ένα τραγούδι εμπνέει τα πόδια να κινούνται ρυθμικά, κρυφά, φανερά, έντονα…
- Ένα άρωμα εμπνέει τη μύτη να κατακλυστεί και τα μάτια να κλείσουν…
- Μια ηλιαχτίδα εμπνέει τα κύτταρα να στροβιλίζονται κάτω από το δέρμα…
- Μια βροχή εμπνέει τα μάγουλα να κοκκινίζουν καθώς γέρνουν στο πλευρό της…
- Μια εικόνα εμπνέει τα μάτια να γελούν και να κλαίνε την ίδια στιγμή…
- Μια ανάμνηση εμπνέει το μυαλό να κουτρουβαλάει ανάμεσα σε κοιλότητες…
- Ένα μωρό εμπνέει τη δημιουργικότητά σου να ρίξει πυροτεχνήματα σε βροχερό ουρανό…
- Μια ματιά εμπνέει τα υγρά του σώματος να δραπετεύουν…
- Ένα άγγιγμα εμπνέει τους πόρους να ανθίζουν σαν τριαντάφυλλα…
- Μια σκέψη εμπνέει τα χείλη να δαγκωθούν…και να ματώσουν.
- Μια φωνή εμπνέει τα αυτιά να χαθούν στους ίδιους τους λαβύρινθούς τους…
- Μια πληγή εμπνέει τα χείλη να σφραγίσουν…
- Μια επαφή εμπνέει τις αναμνήσεις να πιαστούν χέρι-χέρι…
- Μια λέξη εμπνέει την καρδιά να σκιρτήσει…ή να ραγίσει.


Μην ξεγελιέσαι. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.

4 comments:

Anonymous said...

Δεν ξέρω αλλά μετά που δίαβασα το post σου σιγοτραγουδάω το

"Ούτε ένας, ούτε δύο, ούτε τρεις,
έξι μήνες που δεν έπιασα μολύβι και χαρτί ή ένα όργανο μια νότα να σου γράψω.

Μα στον έβδομο τον μήνα ένα πρωί
μες στο γέλιο σου μου φάνηκε πως είδα την ζωή σαν τραγούδι που γυρεύει να το γράψω."

Καλώς ήρθες ξανά.

Σ.

Anonymous said...

η έμπνευση προέρχεται από την ανάγκη της έκφρασης μιας εσωτερικής αγωνίας. Μυθολογικά, απλά διάλεξε λαό και όνομα, αλλά η ουσία ήταν αυτή , κατά τον Πλάτωνα.

vostrih

JoaN said...

Έμπνευση... το προηγούμενο μου ποστ ήταν γι αυτό. Σίγουρα όλοι μπορούμε να έχουμε έμπνευση. Μάλλον όχι. Σε όλους μπορεί να έρθει και να φύγει. Κάποιοι μπορούν και την χρησιμοποιούν δημιουργικά και μέσα από την τέχνη τους, ενώ κάποιοι άλλοι δεν της δίνουν σημασία και την αφήνουν να φύγει έτσι απλά.
Διαφωνούμε απ όσο μπορώ να καταλάβω λοιποόν...

Οι παύλες μοιάζουν σαν επεξήγηση για τα περισσότερα ποστς σου. Αντί για το ρήμα "εμπνέει" θα έβαζα "ήταν αφορμή" (σύμφωνα πάντα με τη δική μου ερμηνεία περί έμπνευσης).

Όπως και να 'χει, είναι τοοοόσοοοο ωραία όταν έρχεται. Γεννιέται με κάτι μικρό ή και κάτι μεγάλο και σου δίνει ώθηση/δύναμη να κάνεις κάτι άλλο δικό σου (και αν θες βάλ το σε εισαγωγικά το 'δικό σου'αλλά ειν άλλο θέμα και κλείνω την παρένθεση). Έτσι φτιάχνεις ένα τέλειο γλυκό, ένα κείμενο, ένα τραγούδι, ένα κόσμημα, έναν πίνακα...

και έτοιμος ο Φόντας :P


"Διαβάζω παλαιότερες αναρτήσεις και αναρωτιέμαι ποιος τις έχει γράψει… Και προσπαθώντας να θυμηθώ τι είχε προκαλέσει την κάθε μία τους, έπεσα σε κενά μνήμης. Και τότε άρχισα να αναρωτιέμαι."->
έρχεσαι στα λόγια όσων δεν καταλάβαιναν τότε χοχοχο :P
επίσης ου γαρ ... ... ...

αλλά ναι, σπάνια είναι αυτό που φαίνεται! :)

island said...

Έχω να πω πως η έμπνευση δεν υπάρχει μέσα σου. Βλακείες λέει ο Φρόυντ και ας τον εκτιμώ και διαβάζω βαθύτατα. Η έμπνευση είναι σαν την τύχη που λέει ο λαός. έρχεται και φεύγει σαν πυγολαμπίδα.

Και εσείς την πιάσατε σαν την τύχη αγαπητή