Friday, September 28, 2007

Οι εντιμότατοι φίλοι μου

Ή αλλιώς, Φίλοι: Θεωρίες & Πράξη

Το γνωστό ρητό λέει: Πες μου τους φίλους σου να σου πω ποιός είσαι... Αν πιστεύεις στην μοναδικότητα του καθενός, τότε άλλαξε παράγραφο. Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει κανόνας. Δεν παίζει το "εγώ είμαι τρελή, όλοι μου οι φίλοι θα είναι τρελοί", καθότι σε αυτή τη ζωή τα ετερώνυμα έλκονται, επομένως μας ελκύει και το διαφορετικό, το θέλουμε, το εξετάζουμε, κολλάμε είτε επειδή νομίζουμε ότι μπορούμε να μάθουμε από αυτό είτε επειδή νομίζουμε ότι μπορούμε να το αλλάξουμε και να το φέρουμε στα νερά μας. Ψευδαισθήσεις και οι δύο, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.

Τι λέγαμε; Α, ναι... Υπάρχει η θεωρία ότι τους φίλους μας τους θεωρούμε όμορφους. Όμορφους ανθρώπους, όμορφα πλάσματα. (εδώ κάπου χώνεται και η πολύ λεπτή γραμμή μεταξύ φίλου και καρυο-φίλου.... πόσο εύκολα μπορείς να μοιραστείς πιο "φιλικές στιγμές", κ.ο.κ. Σε αυτή την κατηγορία εντάσσεται και η "δεν-υπάρχει-φιλία-μεταξύ-ατόμων-διαφορετικού-φύλου" θεωρία. Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσαμε να εντάξουμε και την "δεν-υπάρχει-φιλία-μεταξύ-ατόμων-ιδίου-φύλου" θεωρία ή αν θα παρεξηγηθούμε και δεν θα το επιθυμούσαμε αυτό καθόλου) Η θεωρία των όμορφων φίλων βασίζεται στο γεγονός ότι οι φίλοι μας είναι άτομα που μας περιτριγυρίζουν καθημερινά και αδιαλείπτως, του κοιτάμε κατάματα, τους λέμε τον πόνο μας, ακούμε τον δικό τους, γελάμε μαζί τους, πάμε εκδρομές μαζί τους, βγαίνουμε και τα σπάμε μαζί τους, οπότε, θέλοντας και μη, συνηθίζουμε την φάτσα τους και μας αρέσει. Αν η φάτσα τους μας έβγαζε αποστροφή, τότε θα είχαμε σοβαρό προσωπικό πρόβλημα που κάποιοι κακοπροαίρετοι θα ονόμαζαν "μαζοχισμό".

Αρκετά με τη θεωρία, ας περάσουμε στην πράξη. Εκεί έχει πολύ θέμα το θέμα. Η φιλία είναι μια από τις δυσκολότερες ίσως διαπροσωπικές σχέσεις του ανθρώπου. Μπορεί να μην απειλείται από απόλυση ή παραίτηση σε στενά οικονομικά πλαίσια (επαγγελματικές σχέσεις), μπορεί να μην υπάρχει τσακωμός γιατί κοιτάς μιαν άλλη-έναν άλλο (ερωτικές σχέσεις), που λέει ο λόγος, μπορεί να μην δικαιολογείσαι συνεχώς από το ρητό πως δεν τους επέλεξες αλλά σου κάτσανε (οικογενειακές σχέσεις), αλλά, από την άλλη, δεν έχει γραπτούς κανόνες να σε προστατεύουν αν ο άλλος σου επιβάλλει το δικό του (επαγγελματικές σχέσεις), δεν υπάρχει το σεξ της συμφιλίωσης (ερωτικές σχέσεις) (βασικόοο) και δεν διέπεσαι από το αίσθημα του οικογενειακού αλάνθαστου προκειμένου να συγχωρήσεις καταστάσεις και συμπεριφορές.

Ανάσα.

Η δική μου η πράξη μπορεί να συσχετιστεί άνετα με κάποια ασθένεια, καθότι οι προσδιορισμοί που μου έρχονται στο μυαλό πρώτοι-πρώτοι είναι "παροδική" και "κολλητική".... Παροδικούς φίλους, είχα πολλούς. Κάποιοι πέρασαν και δεν άγγιξαν, κάποιοι πέρασαν και αγγιξαν πολύ περισσότερο από αυτό που τους πρέπει. Κολλητικούς φίλους προφανώς και εννοώ τις επονομαζόμενες "μακροχρόνιες σχέσεις", αυτούς που αντέχουν στο χρόνο και ομολογουμένως δοκιμάζονται από λογής-λογής καινούργια φάρμακα που μοναδικό σκοπό έχουν να καταπολεμήσουν την ασθένεια. Υπάρχουν βέβαια και οι "νέες" φιλίες (νατη πάλι η αρρώστια), οι οποίες είτε θα καταλήξουν σε ίωση είτε θα καταλήξουν σε περαστικά δέκατα λόγω ψυχολογικής κούρασης.

Που θέλω να καταλήξω. (έλα μου ντες)
Θέλω να καταλήξω στο ότι, όλοι, μα όλοι, περαστικοί, μόνιμοι τρόφιμοι, κολλητικοί και δέκατα, χαρακτηρίζονται και από μια (τουλάχιστον) καλή ανάμνηση. Οι μόνιμοι είναι φυσικό κι επόμενο να έχουν πλούσια βιβλιογραφία, αυτό όμως δεν αφαιρεί το δικαίωμα να ξεχωρίζεις κάποια καλή στιγμή. Για να θυμηθώ...

Η Λ. να χορεύει "Big in Japan" σαν δεκαπεντάχρονο παιδί στην εφηβεία που μάχεται κατά της παιδικής πορνείας, ο Κ. να σταματάει στη μέση του δρόμου, να βγαίνει από το αμάξι, να αρπάζει ένα υποτιθέμενο τριαντάφυλλο στο στόμα και να χορεύει με την καλή του τανγκό στον ρυθμό του Αρώματος Γυναίκας, η Θ. να κατεβάζει το παράθυρο του αυτοκινήτου, χαράματα και λιώμα, στην επιστροφή από το μπάτσελορ πάρτυ της και να φωνάζει στο κατάστημα επίπλων στην Βουλιαγμένης να βγάλουνε επιτέλους την κρεββατοκάμαρά της από την βιτρίνα, η Μ. να λέει απλά "πες το κανονικά τώρα", η Σ. να αναρωτιέται αν δεν ντρέπονται οι γειτόνοι του δευτέρου που ακούγονται τόσο πολύ την ώρα του... "μπουμ-μπουμ", ο Κ. να πέφτει από την καρέκλα του από τα γέλια παίζοντας ταμπού, μόνο και μόνο αντικρύζοντας την κάρτα με την λέξη "κομμωτήριο", ο Κ. να πετάγεται και να απαντά ΟΥΛΟΝ όταν η γλώσσα της συμφοιτήτριάς του άλλαξε το Χιούστον με Χούστον, η Κ. να οργιάζει όταν μαθαίνει πως ΚΑΙ η τάδε παντρεύεται πριν από εκείνη, ο Β. να ψελλίζει "σκατά" πριν σκύψει να την φιλήσει, η Ε. να κυνηγάει την Μ. που έχει τσακωθεί με τον Α. και η βροχή να πέφτει, η Τ. να εξομολογείται μέσα στο λιώμα της "καλά, στραβός είναι ο μαλάκας και δεν βλέπει τι γίνεται μπροστά του", ο Ε. να έχει ανέβει πάνω στο τραπέζι να χορέψει και, χάνοντας την ισορροπία του να πέφτει στον αέρα στην αγκαλιά του Α., η Σ. να επιδεικνύει το σλιπάκι της, το οποίο (λίγο-πολύ) λέει I am Cool και μόλις της έχουν πει να μην χαίρεται που είναι κρυόκωλη, ο Γ. να πετάει ποτήρια πίσω από την πλάτη του με κλειστά τα μάτια, η Γ. να κατεβάζει μονορούφι όλο το ποτό που είχε πάρει για να κεράσει τον Ε. καθώς τον βλέπει να φεύγει αγκαλιά με την Β., η Ο. να μην μπορεί να σταματήσει το σπαστικό γέλιο που την έχει πιάσει 7 η ώρα το πρωί μέσα σε ένα βαγόνι τρένου όπου όλοι προσπαθούν να κοιμηθούν, ο Μ. να λέει στην Γ. ότι με αυτό το κούρεμα του θυμίζει γαλλίδα ακριβοπληρωμένη πουτάνα, ο Β. να σηκώνεται μέσα σε μπαράκι και να χορεύει "Dancing queen" με νάζι και σκέρτσο, αφήνοντας τον περίγυρο να τον κοιτάει εμβρόντητος....

Και πόσα ακόμα. Να στε καλά, εσείς που δεν ξέρω που βρίσκεστε. Κι εσείς οι άλλοι, ακόμα καλύτερα.

12 comments:

Μπουρδουμπλούμ.... said...

Απίστευτο ποστ. Αλήθεια.
Η τελευταία περάγραφος είναι όλα τα λεφτά!

an205 said...

...τους φίλους τους διαλέγουμε γι' αυτό και τους παιδεύουμε... και τούμπαλιν....

zero said...

Που εισαι εσυ?

Mogwai said...

the beautiful people?

island said...

Γιατί τόση μανία να ταξινομήσεις τους φίλους σου;Άσε τους να πετούν στον αέρα...

JoaN said...

τελικά; ουφφφφ δύσκολα δύσκολα θέματα τα θέματα!

ομολογώ πως το "παροδικοί" φίλοι μου άλλαξε λίγο το σκηνικό, καθώς δεν τους είχα βάλει ταμπέλα και συνηθίζω να χτυπιέμαι που οι παροδικοί είναι παροδικοί.. δεν ξέρω αν με καταάβαίνεις...και...
μπλα μπλα μπλααα

pietà said...

@μπουρδουμπλούμ
Ευχαριστώ πολύ!
@an205
Το αυτό...
@zero
Τώρα ό,τι και να σου πω, λίγο θα ναι. Google reader λέγεται πάντως και σε διαβάζω ανελλειπώς...απλά δεν σχολιάζω.
@mogwai
Those...
@island
Είναι που είσαι νέος στην παρέα και δεν με ξέρεις, γι' αυτό αναρωτιέσαι... Πάντως, καμία μανία, είναι φυσικό μου...
@joan
Δεν χρειάζονται ταμπέλες. Απλά να ξέρεις τι σου γίνεται, για να μην σου κακοφαίνεται...

Anonymous said...

ετσι οπως το έθεσες, μου δωσες τροφή για σκεψη. θενξ!

[Germanos] said...

και εμενα μου εδωσε τροφη για σκέψη ...
θα κανω μια κατηγοριοποίηση των φιλων μου

JoaN said...

οι φίλοι μου σαλτάρουνε στα όρθια σουτάρουνε κ ψάχνουνε για τέρμα σαλαλα

fish eye said...

φιλοι πολλοι..αλλοι ετσι,αλλοι αλλιως..
αλλοι εχουν αφησει χαμογελο κι αλλοι πικρα..αλλα ετυχως τους φιλους τους αλλαζεις..και σε αλλαζουν βεβαιως!!

pietà said...

@lifewhispers
Παρακαλώ, δεν κάνει κάτι...
@germanos
Ωχ...
@joan
Σαλαλαααα
@φεγγαραγκαλιές
Σωστό κι αυτό...