Μαγεία

(για πλήρη εικόνα, κατεβάστε το τραγούδι πρώτα. Αρχίστε να διαβάζετε καθώς παίζει...)

Η μέρα ήταν ζεστή, με ένα ελαφρό αεράκι να σε δροσίζει, ό,τι πρέπει δηλαδή. Εμείς γυρίζαμε από την παραλία. Το μέρος γνωστό και πολυδοξασμένο. Η διαδρομή, απολαυστική. Η παρέα, πρωτότυπη, αλλά δεμένη λες και υπήρχε χρόνια υπό αυτή τη σύνθεση. Το ηλιοβασίλεμα, έτοιμο να εντυπωσιάσει τον κόσμο που το αντίκρυζε λες και ήταν πρώτη φορά. Εμείς, λες και τρέχαμε να το προλάβουμε, να το πιάσουμε λίγο πριν πέσει. Όχι να το δούμε. Το ξέρουμε, το έχουμε ξαναδεί. Να συναγωνιστούμε. Εμείς κατεβαίνοντας τις στροφές, εκείνο κατεβαίνοντας τον ορίζοντα.

Μπούρδες πολλές. Γέλια, μπιχτές. Μπιχτές, υπονοούμενα. Γέλια... ξεγνοιασιά. Είχαμε περάσει μια όμορφη βραδιά χτες και, δεδομένων των συνθηκών, χαιρόμασταν πολύ που ήμασταν εκεί. Χαιρόμασταν που τα κατάφεραν και οι άλλοι και ήρθαν. Χαιρόμασταν που ζούσαμε.

Το cd έπαιζε, το είχα ετοιμάσει ειδικά για την περίσταση. Ανάλαφρα, διασκεδαστικά τραγούδια, ταξιδιάρικα. Γυρνάς, με κοιτάς. "Το έχει;;;" μου λες. Το παίζω κινέζος, για να σου επιτείνω την αγωνία και τη λαχτάρα. Σα μικρό παιδί έκανες! "Το τραγουδάκι το έχεις μαζί;" Χιχιχι. "Αααα, δεν ξέρω...δεν θυμάμαι..." με το σατανικό γέλιο να καθρεφτίζεται στα μάτια μου και να τα κάνει να λαμπυρίζουν! "Λέγε γιατί θα τις φας!" κλασσική και αναμενόμενη ατάκα σου, από αυτές που ποτέ δεν εννοείς! Συνειδητοποιώντας πόσο καλά σε ξέρω, παρά το "φιλικό" της σχέσης μας, χαμογελάω. "Το 12", σου λέω. Έκανες σαν μικρό λιχούδικο παιδί, πάλι, που του έφεραν γλυφιτζούρι. Τα παιδιά αναρωτήθηκαν τι λέμε! Κοφτά κι απότομα εσύ: "Μη μιλάτε. Ακούστε μόνο..." τους λες. "Κλείστε τα μάτια και ακούστε..." συμπληρώνω εγώ.

Και τα έκλεισα κι εγώ. Και ένοιωθα το σώμα μου να ξεκολλάει από το κάθισμα του αυτοκινήτου. Και ένοιωθα την ψυχή μου να κάνει σβούρες στον ουρανό, να έχει πάρει τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος και να τα έχει κάνει μαντήλια που τυλίγουν το κορμί εν χορώ. Άδειασα. Δεν σκεφτόμουν τι άφησα πίσω. Δεν σκεφτόμουν τι θα βρω γυρίζοντας. Δεν σκεφτόμουν το κουράγιο να αρνηθώ. Δεν σκεφτόμουν την αδυναμία που θα με κάνει να υποκύψω. Δεν σκεφτόμουν τι έχω περάσει με σένα. Δεν σκεφτόμουν ότι σε έχω δίπλα μου. Δεν σκεφτόμουν εκείνον. Δεν σκεφτόμουν τίποτα. Άκουγα μόνο. Κι όταν άνοιξα τα μάτια, με πλημμύρισε πορφύρα...

(θα περάσει ο μήνας, δεν θα περάσει;;;; Ουμφ...)