Ο χειρότερός σου φόβος ξαναγυρνά

Το σίκουελ της σειράς "Ο χειρότερός σου φόβος" το είχα τάξει εδώ και καιρό, απλά έψαχνα την κατάλληλη ψυχολογία για να το γράψω κιόλας, για να μην αρχίσω να σπάω ό,τι βρω μπροστά μου από τα νεύρα μου. Η σημερινή μέρα, αν και διακρίνεται από έναν Α εκνευρισμό, νομίζω ότι με εμπνέει να αντιμετωπίσω το θέμα με αίσθηση του χούμορ και τον απαραίτητο σαρκασμό που του πρέπει. Αν μη τι άλλο.

Έλεγα λοιπόν ότι εκείνο το ένδοξο καλοκαίρι η επιδρομή από κατσαρίδες μάλλον με είχε βοηθήσει ως άλλος ψυχολόγος να αντιμετωπίσω τους φόβους της μοναξιάς μου και της ζωής μου στον μάταιο τούτο κόσμο. Τι εννοώ;;; Αυτό ακριβώς. Οι φόβοι μου για κλέφτες κι αστυνόμους μεταλλάχθηκε σε φόβο για νυχτερίδες κι αράχνες γλυκιά μου.

Τα περιστατικά έρχονται στο νου σαν σε κατακλυσμό! Τι να πρωτοθυμηθώ, τι να ξεχάσω. Για πάμε να τα θυμηθούμε μαζί...

Γύρος (με απ'όλα) τρίτος - Η ισχύς εν τη ενώσει

(αν και χρονικά, αυτό προηγείται των υπολοίπων)

Βραδιά καλοκαιρινή. Μουσικούλα, ανοικτά παραθυράκια και το blogaki μου παρέα. Στα πρώτα βήματά μας τότε, χωρίς να έχουμε δέσει τόσο καλά, αλλά με μια αίσθηση ότι θα δέσουμε... Anyway. Έχουμε πάρει τα ποτάκια μας, έχουμε αράξει στους καναπέδες, έχουμε τα εφόδιά μας, τη μουσικούλα να παίζει, τα φώτα νωχελικά (προσπαθούσα να την ρίξω, θαρρείς), κι έχουμε φέρει κι από ένα φτυάρι η καθεμία και ποιός μας πιάνει!!! Το τραπεζάκι γυάλινο, εκτός δικαιοδοσίας Μπλογκακίου (αν και τότε δεν ήταν τόσο έντονο το φαινόμενο). Κι εκεί που καθόμαστε και έχω εναποθέσει λίγο την τσάπα γιατί πιάστηκε το χέρι μου, παίρνω το ποτηράκι μου με την παγωμένη βοτκίτσα (κοίτα τι πίναμε τότε...) και χαλαρώνω. Η άκρη του οφθαλμού μου πιάνει κάτι εκτός των δεδομένων που περιμένει κανείς να δει μέσα σε ένα σπίτι, του οποίου τα κατατόπια γνωρίζει καλά. Τουτέστιν, δεν ενθυμάμαι να υπήρχε μαύρο μετακινούμενο αντικείμενο πάνω στο τραπέζι. Λε πανίκ. Η άλλοτε νωχελική κατάσταση που με κόπο είχα δημιουργήσει μπας και ρίξω το υποψήφιο θύμα, ως δια μαγείας, μέσα σε ελάχιστα λεπτερόδεφτα μετατράπηκε σε δωμάτιο πανικού. Δύο τρελές, όρθιες πάνω στους καναπέδες, χωρίς υποδήματα, πάλι καλά που τα είχαμε βγάλει αλλιώς θα είχαμε να καθαρίζουμε και τους καναπέδες, με τα ποτά ανά χείρας, τα οποία και άδειασαν επίσης ως δια μαγείας, να ουρλιάζουνε στη θέα του μαύρου αντικειμένου. Καταπληκτικό. Που να με έβλεπε έτσι ο άντρας της ζωής μου να πήγαινε από κει που'ρθε. Όταν σίγασαν οι φωνές, τα βλέμματά μας διασταυρώθηκαν. Φυσικό επακόλουθο, βάλαμε τα γέλια. Άμεση δράση, πρέπει να σκεφτούμε τρόπους εξόντωσης ASAP!!! Εσύ θα την σκοτώσεις, εγώ θα την μαζέψω. Fair enough??? Έντάξει, ίσως να σε έριξα λίγο στη συμφωνία. Αλλά αφού το ξέρεις, έχω ένα Α θέμα. Ωραία, η συμφωνία έκλεισε, η παντόφλα στο χέρι, χρακκκκ, ξερή. Η εικόνα επαναλαμβάνεται, με λίγο διαφορετικές ψυχολογίες, δύο τρελές, όρθιες πάνω στους καναπέδες, χωρίς υποδήματα, πάλι καλά που τα είχαμε βγάλει αλλιώς θα είχαμε να καθαρίζουμε και τους καναπέδες, η μια με το ποτό και η άλλη με την παντόφλα ανά χείρας, να ουρλιάζουνε από χαρά στη θέα του νεκρού μαύρου αντικειμένου. Καταπληκτικό. Αφού το ένα συμβαλλόμενο μέρος ολοκλήρωσε επιτυχώς τις συμβατικές του υποχρεώσεις, ήρθε η σειρά μου να πράξω τα δέοντα. Πρόσεξε τεχνική για να μαθαίνεις. Έχω ένα επίσης μεγάλο θέμα να πιάνω, έστω και με ένα ρολό χαρτί στο ενδιάμεσο, νεκρά (τι άλλο;;;;;;;) ζωύφια. Τουτέστιν, η αποστολή έμελλε να ολοκληρωθεί με ακριβείς, λεπτομερείς και υπολογισμένες στο έπακρο διαδικασίες. Παίρνω άδεια σακούλα, την τοποθετώ, ανοικτή, σε ευθεία κάτω από την άκρη του τραπεζιού όπου κείτοταν το άψυχο κορμί, προκειμένου να το σπρώξω με την παντόφλα, να πέσει μέσα στη σακούλα και να πάει για τα λοιπά διαδικαστικά της μετά τιμών κηδείας του. Αμ δε. Το σκασμένο μου την έκανε. Ούτε μποφόρ να είχε το σαλόνι και να άλλαξε πορεία. Αποτέλεσμα, το πτώμα προσγειώθηκε έξω από τη σακούλα. Φτου!!!! Τώρα;;;;; Όταν σταμάτησα να γελάω, γύρισα με λάγνο βλέμμα και κοίταξα το μπλογκάκι, το οποίο και άρχισε "Δεν θα'σαι με τα καλά σου!!!!!" Να μην σας τα πολυλογώ, την έπεισα. Το πως είναι μυστικά του επαγγέλματος, καημένη..... Η συμβολή μου στον αγώνα ήταν καθοριστική όπως καταλάβατε.

(Πιετο)μπλογκάκι - Κατσαρίδα 1-0

Τέλος τρίτου γύρου

Γύρος (χωρίς κρεμμύδι) τέταρτος - Κοίτα με να μαθαίνεις

Διανύουμε αυτό που θα ονομάζαμε λίγο αργότερα "Reverse Χρυσή Εποχή" καλοκαίρι. Το γιατί το ονομάσαμε έτσι είναι άλλο θέμα. Είμαστε στην βεράντα, αραχτοί και λάιτ, fully εξοπλισμένοι και με απίστευτη διάθεση θυμάμαι. Εγώ, το μπλογκάκι-μαϊντανός, το μιτσρούλι μας μετά του συνοδού της και κάτι απρόσκλητοι επισκέπτες, όπως αποδείχθηκε. Για να περάσω κατευθείαν στο ψητό, όταν αντιμετωπίζεις τέτοιες καταστάσεις παρουσία άντρα στην παρέα, είναι φυσικό κι επόμενο να αισθάνεσαι μια ασφάλεια ότι "το'χει", "το ελέγχει", κ.ο.κ. Κατά γενική ομολογία, ο εν λόγω δεν είχε επιδείξει συμπεριφορές χέστη, για να υποθέτεις ότι δεν το'χει, άραγες...; Άσε που ήταν μια χαρά παιδί και τον συμπαθούσα πάρα πολύ! Στο θέμα μας. Η ακατανόμαστη έκανε την παρουσία της σε νευραλγικό σημείο ως προς τη διάταξη της παρέας, δηλαδη ανάμεσα στο κολοκυθάκι(στα nicknames, αυτό το κορίτσι δεν παίζεται!!!), τον άντρα της παρέας δηλαδή, και εμένα. Μετά την σχετική υστερία που τελικά νομίζω ότι αντιλαμβάνονται με μια περισσή ηδονή οι κατσαρίδες - δεν έχετε παρατηρήσει πως κοκκαλώνουν όταν τις πρωτοβλέπεις;;; Τι νομίζατε, ότι τρομάξανε;;; Κάθονται και το απολαμβάνουν!!! Μη σας πω ότι they shit high and watch.... - συνεχίζω... Όλες μου οι ελπίδες φωνάζουν το όνομά του, λες και με είχε πιάσει κράμπα στα βαθιά κάποιας θάλασσας και ο μόνος άνθρωπος στην παραλία να είναι αυτός. Και εδώ γίνεται το τραγικό: ο τύπος χαμογελά βλεποντάς με να κανω έτσι, αποφασίζει να δράσει (χαχα-εδώ γελάσαμε) και βγάζει την τρέντυ-παντόφλα. Ο εχθρός ακίνητος. Τώρα, υπό άλλες συνθήκες, εσύ περιμένεις να πέσει η τρέντυ-παντοφλιά σαν κεραυνός και να αποκάμει τον εχθρό. Όοοοοχι αγάπη μου!!! Τσκ, τσκ, τσκ. Ντεμοντέ, τρε ντεμοντέ. Για να σου δώσω να καταλάβεις: η τρέντυ-παντόφλα σε ευθεία γραμμή σε ύψος μισού μέτρου από τον στόχο, αφήνεται να ακολουθήσει τον νόμο της βαρύτητας. Και ερωτώ: είσαι εσύ σε ένα δρόμο, κοιτάς ψηλά και βλέπεις μια γλάστρα να πέφτει από ένα μπαλκόνι και να έρχεται κατά πάνω σου. Τι κάνεις;;;;;; Κάθεσαι να τη φας στο κεφάλι;;;;;;;; Απορώ. Το ίδιο προφανώς θα σκέφτηκε και ο εχθρός, ο οποίος όπου φύγει-φύγει. Ααααααχχχχχχ.... Ωραίες στιγμές.

Κολοκυθάκι - Κατσαρίδα 0-1

Τέλος τέταρτου γύρου.

Αποτέλεσμα: Ισοπαλία.

Mr. Congeniality: "Κολοκυθάκι"

Miss Photogenic: "Blogaki"

Καλημέρα σας!