Pietà

Έχουν περάσει έξι μήνες δημιουργικότητας (λέμε και καμιά βλακεία να περάσει η ώρα). Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες περί του πως αποφάσισα να ανοίξω μπλόγκι και τα λοιπά. Θα σας πω μόνο ότι από την στιγμή που το αποφάσισα, ήξερα και το ψευδώνυμό μου. Η ιστορία του κρατάει από τα φοιτητικά μου χρόνια - όπως και πολλά άλλα θέματα στη ζωή μου, δεν μπορώ να πω, ήταν δημιουργικά χρόνια.

Όπως κάθε ονοματάκι που σε συντροφεύει ως ψευδώνυμο, έτσι και αυτό το έβγαλε ένας άνθρωπος που, αν μη τι άλλο, "εκτιμούσα". Και το βάζω σε εισαγωγικά, γιατί μπορεί να τον εκτιμούσα για τις γνώσεις του, για το χιούμορ του, γιατί περνάγαμε καλά στο μάθημά του, αλλά ουδεμία σχέση είχε με τας παιδαγωγικάς μεθόδους, αυτό οφείλω να το ομολογήσω. Ο άνθρωπος ήταν ό,τι πρέπει για να τον πάρεις να πάτε να τα πιείτε, να σου λέει ιστορίες για το χρηματιστήριο στην Ιαπωνία και όλα τα κουλά περί οικονομικών και χρηματοδοτικών, καθώς επίσης και ιστορίες για αγρίους περί της προσωπικής του ζωής, κρατώντας επίπεδο πάντα, για την μάνα του, την "ανύπαρκτη" (υποπτεύομαι) σπιταρώνα του, την καταπληκτική (εξίσου ανύπαρκτη) γκόμενά του, μπλα-μπλα-μπλα... Ξέφυγα. Έλεγα λοιπόν ότι συνήθως κρατάμε και υιοθετούμε τα nicknames που μας βγάζουν τέτοιοι άνθρωποι. Αν μου έβγαζε nickname κάποιος που δεν συμπαθώ και πολύ, το πιθανότερο θα ήταν να τον βρίσω...

Ας πάρουμε τα θέματα από την αρχή. Τι σημαίνει Pietà????

Ετυμολογικά speaking: ιταλικής προέλευσης λέξη, που σημαίνει αποκαθήλωση.

Η λεξούλα αυτή έγινε παγκοσμίως γνωστή μέσα από τα χέρια ενός δημιουργού. Ήταν το 1499 μ.Χ., σε ηλικία 24 χρόνων, που ο Μιχαήλ Άγγελος τελείωσε το γλυπτό του. Το έργο που λέγεται ότι συνέβαλε καθοριστικά στην καταξίωσή του βρίσκεται στην Βασιλική του Αγίου Πέτρου, στο Βατικανό, και απεικονίζει την Παναγία να κρατά στα χέρια της το σώμα του Χριστού μετά την σταύρωση. Η διαφορετικότητά του έγκειται στην φυσικότητα στη στάση της Παναγίας και του νεκρού σώματος του Χριστού, καθώς επίσης και στην βουβή θλίψη στην έκφραση του προσώπου της. Στο στήθος της Παναγίας περνά διαγώνια μια ζώνη με την υπογραφή του καλλιτέχνη – επισημαίνω ότι είναι το μοναδικό γλυπτό που έχει υπογράψει, πιθανότατα και λόγω δικής του ικανοποίησης.

MICHAELA[N]GELUS BONAROTUS FLORENTIN[US] FACIEBAT

(Michelangelo Buonarroti, Florentine, made this)

Μια διαφορετική εκδοχή αναφέρει ότι ο καλλιτέχνης έβαλε την υπογραφή του από οργή. Όταν αποκαλύφθηκε το έργο στα 1500 μ.Χ., ο Μιχαήλ Άγγελος άκουσε μια ομάδα ανθρώπων να το θαυμάζουν. Καθώς πλησίασε ανακάλυψε ότι ένας άλλος καλλιτέχνης, σύγχρονός του, του έκλεβε τη δόξα, καθώς οι άνθρωποι, μην μπορώντας να πιστέψουν ότι ένας τόσο νέος καλλιτέχνης παρήγε κάτι τόσο εκπληκτικά όμορφο, απέδιδαν το έργο σε κάποιον άλλο. Ο καυστικός συνδυασμός της πληγωμένης υπερηφάνειας και της ζήλιας, οδήγησε τον Μιχαήλ Άγγελο στο να υπογράψει το έργο.

Και ας επιστρέψουμε στα δικά μας.

Ένα βαρετό πρωινό στη σχολή, κάνουμε μάθημα με τον ως άνω μάστορα. Βαρεμάρα και Άγιος ο Θεός. Δεν με τραβάνε ούτε τα διασκεδαστικά παραδείγματα με ιστορίες βγαλμένες από τη ζωή που μας δίνει για να μας εξηγήσει τι χρήση κάνουμε σε μια λέξη. Εικόνα: καθιστή στην καρέκλα, το κεφαλάκι γερμένο εκ δεξιών, υποβασταζόμενο από το δεξί χεράκι, το οποίο και ακουμπά στο θρανίο. Η ματιά μου έχει καρφώσει τον πίνακα και το μυαλό μου ταξιδεύει. Το μόνο που μου τραβάει την προσοχή είναι το σκούντιγμα του blogakiou πόδι-με-πόδι. Εκεί τον άκουσα:

«Που ταξιδεύεις, Pietà????»

Γύρισα πίσω μου να κοιτάξω σε ποιόν μιλάει, αλλά δεν υπήρχε κάποιος.

«Τι είναι Pietà???”

Μετά την μίνι ιστορική αναδρομή, και αφού αναρωτήθηκα πως του ‘ρθε, μου εξήγησε. Η αλήθεια είναι ότι ο εν λόγω αναφερόταν σε μια διαφορετική Pietà. Την Pietà του Μποτιτσέλι.

Κάπως έτσι ήρθε κι έδεσε. Από εκείνη τη μέρα με αποκαλούσε σχεδόν συνέχεια έτσι. Μέχρι και στο farewell note…

Έκτοτε, δεν με έχει αποκαλέσει κανείς έτσι, τουλάχιστον μέχρι πριν 6 μήνες.

Το έργο δεν το είχα δει ποτέ μου σε φωτογραφία, μέχρι πριν από 3 μήνες. Έβαζα σε τάξη κάποια χαρτούρα που άφησε η αδελφή μου όταν πήγε στο δικό της σπίτι, να δω τι χρειαζόμαστε και τι πετάμε. Εκεί, ανάμεσα σε κάτι περιοδικά, έμεινα αποσβολωμένη να κοιτάω μια εικόνα του γλυπτού. Δεν ξέρω ούτε πως βρέθηκε εκεί ούτε γιατί δεν την είχα ξαναδεί μέχρι τότε.

Όσο για την φωτογραφία που με συνοδεύει, επειδή δεν θα μπορούσα να συνοδεύω κάθε μπούρδα που λέω με την εικόνα της Παναγίας, προέκυψε από μια Google Search με τη λέξη πιέτα, που με αποκαλούσε ο φίλτατος στις αρχές.

Θέλετε κι άλλα;;;; Ορίστε κάτι πεζό και ορίστε κάτι ποιητικό!

Η Pietà του Michelangelo και η Pietà του Botticelli κλείνoουν κάποιους αιώνες ύπαρξης. Η Pietà σας κλείνει τα 27…