Thursday, May 17, 2007

Lampi nel silenzio siamo noi...

Μου λες πως είμαι, μάτια μου, πόλη μενεξεδένια,
στις γειτονιές μου πως μεθάς την πιο κρυφή σου έννοια.
Μου λες πως είμαι τ’ όνειρο, τ’ ονειροδρόμιό σου
τη μια ταξίδι στη χαρά, την άλλη στο χαμό σου.

Κι εγώ σαν πόλη αφήνομαι
τη νύχτα του Σαββάτου,
να κάνεις στην αγκάλη μου
το γύρο του θανάτου.


Συχνά μου λες τα αστεία σου για να γελώ λιγάκι,
στα λούνα παρκ του γέλιου μου να παίζεις σαν παιδάκι.
Μες τα γρανάζια πιάνεσαι θύμα στην αγκαλιά μου,
κάνεις πως φεύγεις, μα γυρνάς
και λιώνεις πιο βαθιά μου.

14 comments:

zero said...

Αα καταπληκτικο ποστ.
Μπραβο Pieta.

ζερο.

[Germanos] said...

Ρομαντική διάθεση βλέπω....

(καλο)

Blogaki said...

Έεεερωτααα έρωτααα μου, έεεερωταααα!!!
:)

bbchris said...

Άντε πάλι search στο Κιθάρα να βρω πιο σκυλάδικο είναι αυτό!!!!! :P :P :P

bbchris said...

Μάνος Λοίζος - Χάρης Αλεξίου...

... είμαστε σε καλό δρόμο!!!!!

Βελτιώνεσαι post με post...
Μέχρι να ξανανοίξουν οι μουσικές σκηνές τον Σεπτέμβρη, θα έχεις αποτάξει τον σατανά των σκυλάδικων!!!!!

:))))))

Αστάρτη said...

Φοβερό κομμάτι!
Είθε το μπλογκάκι να έχει δίκιο.
;)

Blogaki said...

Το μπλογκάκι έχει πάντα δίκιο!! :)

JoaN said...

etsi! salalalalala

nanakos said...

Όνειρο!!!

Specter said...

μου λες πως είμαι τ’ όνειρο, τ’ *ονειροδρόμιό σου*
Καταπληκτική έκφραση το ονειροδρόμιο, χτύπησες φλέβα :))

pietà said...

@zero
Να σαι καλά...
@germanos
Εντελώς όμως...
@blogaki
Σουτ εσύ!!!
@chris
Σας ευχαριστώ πολύ που αναγνωρίζετε την πρόοδο αγαπητέ!!! Σκυλάδικο και στα μούτρα σου!!! Έχουμε κι ένα επίπεδο!!!!
@astarti
Το μπλογκάκι έχει πάντα δίκιο!!
@joan
Σαλλλααααλαλλαααα!!!!
@nanakos
Είναι...
@specter
Δεν είναι καταπληκτική έκφραση;;; Κι εγώ με αυτό κόλλησα σε αυτό το τραγούδι, πολλά χρόνια τώρα!!!

an205 said...

που ναι αυτό;;;;

lazinio said...

oneirodromio. wraia ematha nea leksi. cheers

Anonymous said...

Σου λεω πως είσαι, μάτια μου, πόλη μενεξεδένια,
στις γειτονιές σου πως μεθω την πιο κρυφή μου έννοια.
Σου λεω πως είσαι τ’ όνειρο, τ’ ονειροδρόμιό μου
τη μια ταξίδι στη χαρά, την άλλη στο χαμό μου.

Κι εσυ σαν πόλη αφήνεσαι
τη νύχτα του Σαββάτου,
να κάνω στην αγκάλη σου
το γύρο του θανάτου.

Συχνά σου λεω τα αστεία μου για να γελας λιγάκι,
στα λούνα παρκ του γέλιου σου να παίζω σαν παιδάκι.
Μες τα γρανάζια πιάνομαι θύμα στην αγκαλιά σου,
κάνω πως φεύγω, μα γυρνω
και λιώνω πιο βαθιά σου.