Monday, March 19, 2007

Στιγμούλες

Μέσα στο συνεχές και αέναο τρέξιμο της καθημερινότητας και της ρουτίνας, υπάρχουν στιγμούλες που σταματάνε τα πάντα. Αυτές οι στιγμούλες είναι απειροελάχιστες για μερικούς, αλλά την δουλειά τους την κάνουν. Οι δικές μου τέτοιες στιγμές προκύπτουν σε τελείως άσχετες φάσεις, αλλά συνήθως προκαλούνται με το άκουσμα ενός τραγουδιού, με το κοίταγμα ενός τοπίου, με το γέλιο ενός παιδιού, με την εικόνα κάποιων ανθρώπων.

Μια τέτοια στιγμούλα είχα προσφάτως, με αφορμή ένα ταξίδι, ένα τραγούδι κι ένα πούλμαν...χμμμ, δύο πούλμαν, να είμαστε και ακριβείς - ένα το δικό μου κι ένα αυτό που είδα. Το ταξίδι ήταν η επιστροφή από την Κουμπαρούπολη, το τραγούδι ήταν ένα ιταλικό (κλασσικά εικονογραφημένα) και το πούλμαν... Στο πούλμαν επέβαιναν κυρίες και κύριοι μιας μέσης ηλικίας, εκεί γύρω στα 40-50-χέσε με, οι οποίοι προφανώς επέστρεφαν από εκδρομούλα αναψυχής, από αυτές τις οργανωμένες. Στην ελάχιστη εικόνα που πρόλαβα να αποθηκεύσω, είδα 4 κυρίες όρθιες, η μία δίπλα στην άλλη, με τα χέρια στους ώμους να χορεύουνε σε μια μουσική που δεν άκουγα και καθόλου δεν συμφωνούσε με αυτή που άκουγα εγώ, οι λοιποί συνταξιδιώτες τραγουδούσαν και συνόδευαν το χορευτικό γκρουπάκι με παλαμάκια. Ευτυχία ζωγραφισμένη με ελάχιστα υλικά και καθόλου δυσεύρετα. Μόλις έφυγε η εικόνα από τα μάτια μου (καθώς ο λεωφορειατζής μας μάλλον βιαζόταν να πάει στην τουαλέτα), το τραγουδάκι συνέχιζε να παίζει στα ακουστικά, το ταξίδι συνέχιζε και μαζί του ξεκίνησε κι ένα ακόμα ταξίδι, αυτή τη φορά από το μυαλό μου. Στο τραγούδι που άκουγα ξετυλίγονταν με φωνή και λόγια όλα αυτά που κάνουν έναν άνθρωπο, στην συγκεκριμένη περίπτωση τον στιχουργό, να τραγουδάει. Πράγματα απλά, καθημερινά, που μπορεί να έχει ο καθένας μας, χωρίς να περιλαμβάνονται αυτά που τελικά έχουμε καταλήξει ότι έχουν σημασία για εμάς, δηλαδή μια σχέση, χρήματα, επιτυχία. Κι εκεί είναι που έκατσα να σκεφτώ κι εγώ κάποιους λόγους, οι οποίοι θα με έκαναν να τραγουδάω. Δεν είναι όσο εύκολο φαίνεται.

Εγώ λοιπόν τραγουδάω:
- για τη ζωή μου, που μου επέτρεψε να ζήσω όλα αυτά που έχω ζήσει μέχρι σήμερα, έχοντας την υγεία μου.
- για τους γονείς μου, που δεν με απογοήτευσαν στο έργο τους, που μου έδωσαν το παράδειγμα.
- για τον ήλιο το πρωί, καθώς ανεβαίνει και με στραβώνει κάθε πρωί που πάω στη δουλειά.
- για τον ήλιο του μεσημεριού, τα καλοκαίρια, καθώς εισβάλλει στο δωμάτιό μου και με ζεσταίνει πριν με πάρει ο ύπνος.
- για τους φίλους μου, που είναι λίγοι αλλά χαίρομαι που τους έχω, τους εκτιμώ και με εκτιμούν, τους αγαπώ και με αγαπούν.
- για τις αδελφές μου, και για όλα αυτά που έχουμε περάσει και μας έχουν δέσει, όσο μακριά κι αν είμαστε, όσο καιρό κι αν κάνω να δω την μια από τις δύο.
- για την τύχη να έχω μια δουλειά, με τα καλά της και τα άσχημά της, και να μην έχω αντιμετωπίσει έως σήμερα το άσχημο πρόσωπο της εργασίας.
- για τον αέρα που φυσάει τα μαλλιά και το πρόσωπο περνώντας από το παράθυρο ενός αυτοκινήτου.
- για την ζεστασιά μιας σοκολάτας, για την δροσιά ενός καφέ, για την ικανότητα να απολαμβάνω και να γνωρίζω γεύσεις και μυρωδιές.
- για το ζεστό φαί που γεμίζει το σπίτι τις Κυριακές και σε ξυπνάει θέλοντας να ακολουθήσεις τα ίχνη του.
- για την συγκίνηση ενός μυνήματος, ενός γράμματος, για τα νέα ενός φίλου που έχεις καιρό να ακούσεις και να δεις.
- για ένα σπίτι γεμάτο κεριά.
- για την βροχή που πέφτει και ξεπλένει τους ορίζοντές μου.
- για το σπαστικό γέλιο που δεν μπορεί να με αφήσει με τίποτα μερικές φορές και με κάνει να νομίζω ότι γελάει ο κόσμος όλος όπως εγώ.
- για το παράπονο που ασφυκτυά μέσα μου και ζορίζεται να βγει από τα μάτια μου, κρυφά, να μην το δει κανείς, να μην στεναχωρηθεί κανείς άλλος, γιατί είμαι ακόμα άνθρωπος κι έχω αδυναμίες.
- για το χέρι που θα κόψει το λουλούδι και θα το προσφέρει.
- για το όνομά μου καθώς βγαίνει από τα χείλη ενός παιδιού που έχω κρατήσει και έχω αγαπήσει από την πρώτη μέρα της ζωής του.
- για τα μεσημέρια παρέα με το ουζάκι που περνάγαμε κάποτε και γέλαγα τόσο πολύ.
- για τα μεσημέρια παρέα με το ουζάκι που θα έρθουν, κι ας μην είσαι εσύ εκεί.
- για το φουουου στα κεράκια των γενεθλίων, με την ενδόμυχη ευχή, την ίδια κάθε χρόνο.
- για το άνοιγμα ενός κουτιού και την έκπληξη που κρύβει μέσα.

...

27 comments:

Blogaki said...

Ουχ! Σ'αγαπάω τόσο πολύ!!:)

Anonymous said...

Φοβερο ποστάκι καλή μου Πιετούλα!

"γιατί είμαι ακόμα άνθρωπος κι έχω αδυναμίες..."

I am working on it

pietà said...

@blogaki
Και γι'αυτό τραγουδάω...
@theo
Είναι μεγάλη υπόθεση να το καταλαβαίνουμε αυτό, κυρίως στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Θα γλυτώναμε πολλά...

an205 said...

Στην λεπτομέρεια κρύβεται η ευτυχία και στα μικρά μας χαμόγελα που με κόπο κερδίζουμε και που με απλότητα πρέπει να σκορπάμε

GouRouni said...

Θα το σχολιάσω μελλοντικά όταν θα είμαι σε καλή διάθεση... τώρα θα σε τσαντίσω.. και δεν θέλω :)

Γκρινιάρης said...

Μου άρεσε πάρα πολύ.

Να τραγουδάς και να χαίρεσαι γι' αυτά που έχεις και συνήθως τα εκτιμάς (όλοι μας) μόνο σε κάτι τέτοιες "στιγμούλες". Αυτό είναι ευτυχία. Σου εύχομαι να τραγουδάς γι' αυτά πιο συχνά.

proserpina said...

Τί ωραίο ποστ!

:-)

Anonymous said...

Buongiorno cara Pieta.

Belissimo il tuo postino comme sempre. Ci sono tante altre cose con cui possiamo sorridere e sentirci felice ma non lo facciamo mai e spesso perdiamo le seplice joye della vita. Non e vero?

Questa volta sono siguro che la tua inspirazione per questo postino era la canzone di Laura Pausini "Io canto". Belissimo canzone ma per me non e la piu bella che Laura ha cantato. Hai ascoltato "Tra te e il mare'?

bicoutti said...

Έτσι. Απλά...

pietà said...

@an205
Έτσι όπως τα λες είναι. Αλλά εγώ δεν την ψάχνω. Κάπου τριγύρω είναι, αν θέλει να ρθει, ας έρθει. Αλλιώς, θα έρθει αργότερα.
@gourouni
Καλό μου γουρούνι, ό,τι και να έγραφες δεν θα με τσάντιζε, τα σχόλια είναι καλοδεχούμενα ανεξάρτητως απόψεων. Κι αυτή η "μη-καλή" διάθεση, αν γυρίσεις το νόμισμα, καλή είναι για τραγούδι.
@gkriniaris
Εγώ θα τραγουδάω, τους γύρω μου λυπάμαι... :) Καλημέρα στα εξωτερικά!
@proserpina
Καλημέρα καλή μου, σε ευχαριστώ!
@astroistorikos
E vero che la vita non ci lacsia il tempo di restare tranquilli e godere le cose semplice.
"Non posso più dividermi tra te e il mare, non posso più restare ferma ad aspettare" Bella canzone, ma trista.
Απλά, bicoutti μου, απλά.

Spyros said...

Wraio postaki! Sinithos tetoies analyseis kanoume otan pername mia krisi, melagxolia, klp, xairomai pou esi to kaneis -fantazomai- xwris na sou symvainei kati tetoio!

pietà said...

@spyros
Δεν ξέρω αν μου συμβαίνει σε συγκεκριμένες στιγμές, έχει σίγουρα να κάνει με καταστάσεις. Όχι αναγκαστικά αρνητικές, αλλά καταστάσεις προβληματισμού σίγουρα. Και μου συμβαίνει συχνά τώρα τελευταία, πρέπει να σταματήσω να σκέφτομαι...

Georgia said...

Ένα ποστ γεμάτο εικόνες και συναισθήματα... Πάααρα πολύ μου άρεσε pietaki! Και να μη σταματήσεις να σκέφτεσαι, ο προβληματισμός δεν είναι απαραίτητα κακός. Και πάντα οδηγεί κάπου, έστω κι αν αρχικά δεν ήξερες ότι εκεί ήθελες/έπρεπε να φτάσεις. Φιλάκια πολλά πολλά! (αυτό το Κουμπαρούπολη πολύ μου αρέσει!) :)

JoaN said...

Poly wraio post! gemato eytyxia!! mporabo!!! Moy hr8an kamia dekaria tragoydia twra me le3eis fraseis kleidia ap to post soy kai 8a krathsw k den 8a ta grapsw... paw na ta akoysw omws ;)

pietà said...

@georgia
Δεν σταματώ να σκέφτομαι. Απλά τώρα τελευταία σκέφτομαι συνέχεια ότι ΔΕΝ θέλω να σκέφτομαι τόσο... Σε μπέρδεψα;;;; Εμένα να δεις...
@joan
Μπορείς να μας πεις μερικά όμως!!! Εγώ θα ήθελα να ξέρω τι είδους τραγούδια σου έβγαλε το ποστ μου...

Chloe said...

Τραγούδι στα χείλη δεν ήρθε, αλλά ήρθαν δάκρυα στα μάγουλα....Τόσο όμορφες στιγμές..........!!!φαινομενικά εύκολες αλλά στη πράξη ΠΑΝ-δύσκολες....

pietà said...

@chloe
Δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου, αλλά η κάθε αντίδραση σημαίνει και κάτι διαφορετικό. Να είσαι καλά.

jul said...

Μπράβο Πιετούλα μου...ΣΜΟΥΑΚ

zero said...

Παρα πολυ καλο ποστ.

ζερο.

pietà said...

@julia
Σκουάκ back to you!
@zero
Να είσαι καλά...

Anonymous said...

Ας ήτανε να κράταγες στιγμούλα μου στον χρόνο...

pietà said...

@argyrenia
Μα εμένα τη στιγμούλα μου πίσω ποιος θα μου φέρει;;;;

Anonymous said...

Στιγμούλες θα ξαναβρείτε αρκετές

Κορίτσια....

Με ρίχνετε ψυχολογικά το μικροαστό
Παρτε απο μια σοκολάτα και χαλαρώστε

zero said...

Λοιπον...
ηρθα και το ξαναδιαβασα.
Γραφεις πολυ καλα.

ζερο.

pietà said...

@theo
Όπως μπορούμε να σε ρίξουμε, έτσι μπορούμε και να σε ανεβάσουμε. Μερικές φορές γίνεται έτσι, μερικές γιουβέτσι! Όλα στη ζωή είναι καλέ μου! Και να σου πω, η σοκολατίτσα σε τι εξυπηρετεί ακριβώς και μας την προτείνεις;;;
@zero
Ευχαριστώ πολύ. Όταν υπάρχει τέτοιο θέμα, μπορώ να γράφω ώρες ατελείωτες. Θα τα λέμε...

Anonymous said...

Ειναι αντιαγχωτική η σοκολάτα καλή μου ..
Γιαυτό την πρότεινα.
Με διάθεση αστεισμού περισσότερο
διοτι κοιτα ποιος μιλάει για άγχος και προβληματισμούς..(εγω) :-)

pietà said...

Δεκτή η πρόταση για σοκολατίτσα λοιπόν! Όσο για τα άγχη και τους προβληματισμούς, εγώ λέω να τους κλείσω την πόρτα για λίγο...