Αφιερωμένο

Την γνώρισα το 1998. Όταν την πρωτοείδα, πίστευα ότι κάπου την ξέρω, κάπου την έχω ξαναδεί. Νομίζω της το είπα κιόλας. Νομίζω ότι το επεξεργάστηκε για λίγο, ίσως σκέφτηκε το ίδιο, αλλά πήρα ένα μπα για απάντηση. Μετά δεν ξέρω τι έγινε. Δεν θυμάμαι. Κάπως κολλήσαμε. Κάναμε καλή παρέα. Γυρίζαμε μαζί με το τρένο από την σχολή. Ένα βράδυ που γυρίζαμε μου εκμυστηρεύθηκε ότι θα άλλαζε σπίτι. Χωρίζανε γονείς και τέτοια. Στεναχωρήθηκα, θυμάμαι. Μετά αρχίσαμε να καθόμαστε στο ίδιο θρανίο. Εγώ δεν ανοιγόμουν εύκολα, είχα πληγωθεί από φιλία προσφάτως και σε μεγάλο βαθμό, κρατούσα πισινές. Εκείνη, δεν ξέρω. Και ύστερα ήρθαν οι μέλισσες. Ένα τσαφ έγινε και κολλήσαμε. Με την κόλλα, ξέρεις, αυτή που σου μένει και στα χέρια και πας ντουγρού για πλαστική. Δίδυμο-θανάτου. Ενίοτε και καταστροφής. Τον τότε γκόμενό της τον κρατούσα σε απόσταση, αναγκαστικά. Αν ερχόσουν πιο κοντά, θα σε ξεκούφαινε. Τον τότε γκόμενό μου, τον σιχαίνεται. Μετά της ήρθε ο έρωτας. Εκεί την έχασα για αρκετό καιρό. Αυτόν έπρεπε να τον πάρεις αγκαλιά για να ακούσεις τι έλεγε, αν αποφάσιζε να μιλήσει. Εξελίχθηκε γαμώ τα παιδιά πάντως. Όταν ήμασταν στη σχολή, οι καθηγητές μας χώριζαν αρκετές φορές. Μας χώριζαν ακόμα και στις εξετάσεις, αν και τους προειδοποιούσαμε ότι τα ίδια θα γράψουμε γιατί διαβάζαμε μαζί. Όταν πήγαμε Γαλλία, είπαμε θα μείνουμε μαζί. Ξεχωριστές κρεβατοκάμαρες, sine qua non. Εκεί έγινε το μπαμ. Μη σου πω και το μπουμ. Εν ολίγοις, τα κατηγοριοποιώ διότι αλλιώς θα γράφω κάνα μήνα.

- Είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να καταλάβει 100% τι λέω, πως το λέω, γιατί το λέω, τι εννοώ, τι δεν εννοώ, με τι κάνω πλάκα, με τι δεν κάνω, τι δεν λέω, τι σκέφτομαι, τι βλέμμα έχω πάρει, τι θα πω σε δεδομένες στιγμές. Κι αυτό, γιατί κατά πάσα πιθανότητα, κάνει, λέει, σκέφτεται τα ίδια. Όταν θα φύγει τρέχοντας να πάει στην τουαλέτα να ξεράσει, χωρίς να το πει σε κανέναν, εγώ θα την ακολουθήσω γιατί ξέρω που πάει. (και άλλα τέτοια τρομακτικά)

- Είναι ο μόνος άνθρωπος που έχει ακούσει τόσο κράξιμο από μένα, χωρίς να παρεξηγιέται (στο 99%). Ίσως και για αυτό της το ρίχνω. Και εκείνη σε μένα, μην γελιέσαι.

- Έχουμε σταματήσει να μιλάμε μια μόνο φορά, για 2 μέρες. Ένιωθα τόσο άσχημα, δεν πάει το μυαλό σου. Δεν το ξανακάνω. Πλέον πιστεύω πως, αν τσακωθούμε ποτέ, θα είναι μόνιμο το αποτέλεσμα. Και θα φταίει άντρας. (…….)

- Υπάρχουν πράγματα που έχω κάνει για εκείνη και δεν τα έχει μάθει ποτέ. Και δεν χρειάζεται να τα μάθει, αν και ξέρω ότι τώρα που θα διαβάσει το κείμενο, θα μου ζαλίσει τον έρωτα. Μην με ρωτήσεις, δεν θα σου πω. Αρκεί που τότε τα έκανα, αρκούν τα όποια αποτελέσματά τους.

- Έχει αποκτήσει τόσα χρόνια πολλές ιδιότητες για μένα: κολλητή, αδελφή, αδελφή ψυχή, συγκάτοικος, παρτενέρ, γκόμενα, πελάτισσα, παιδί, συμμαθήτρια, συνάδελφος, συνδρομήτρια, συνοδοιπόρος, συνταξιδεύτρια, κοινό, συναγωνίστρια.

- Έχω αποκτήσει τόσα χρόνια πολλές ιδιότητες για κείνη: κολλητή, αδελφή, αδελφή ψυχή, συγκάτοικος, παρτενέρ, γκόμενα, ψυχολόγος, παιδί, μαμά, συμμαθήτρια, συνάδελφος, συνδρομήτρια, συνοδοιπόρος, συνταξιδεύτρια, κοινό, συναγωνίστρια, event organiser.

- Κάποια στιγμή έπεσε μια βόμβα ανάμεσά μας. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Τότε μου είπε: «Καλύτερα να με ανάγκαζαν να κόψω το τσιγάρο, καλύτερα να μου έπαιρναν το αυτοκίνητο, παρά να κόψω εσένα».

- Είναι σκληρός κριτής του εαυτού της και πολύ περισσότερο των άλλων. Περνάει τους φίλους της από συχνή κριτική, να δει αν συνεχίζουν να ανταποκρίνονται στα στάνταρτ της. Φανταστείτε τι περνάω.

- Όταν έχει κέφια, είναι απόλαυση. Όταν δεν έχει κέφια, είναι βράσ’ τα κι άστα. Ειδικά αν αποφασίσει ότι δεν θα αφήσει κανέναν να της τα φτιάξει. Εγώ βέβαια, φύσει αντιδραστικό πλάσμα, εκεί είναι που της βγάζω την πίστη ανάποδα. Γιατί;;;;;;;; Μπααααα. Καημένη, βλακείες λόγους έχεις. Έχω καταφέρει το εξής απίστευτο: καθόμαστε και οι δύο και κλαίμε με μαύρο, γοερό κλάμα (μη ρωτάτε γιατί τώρα), η Σ. μας κράζει που καθόμαστε και κλαίμε σαν τα μωρά, εμείς συνεχίζουμε να κλαίμε, μέχρι τη στιγμή που γυρνάω και την κοιτάω, με ύφος, ούτε εγώ ξέρω πως. Ε, πρέπει να γελάγαμε κάνα μισάωρο μετά.

- Της ταιριάζει μερικές φορές το ρητό «Δάσκαλε που δίδασκες…». Μπορεί να σε πρήξει, να σου φέρνει παραδείγματα, να σου μιλάει με στόμφο, να εφευρίσκει δικαιολογίες, μπλα-μπλα-μπλα-μπλα, να σου πήξει τον εγκέφαλο για κάτι και την άλλη μέρα το πρωί, να πάει να κάνει το ίδιο. (όχι, δεν είναι ηλίθια)

- Τρελαίνεται να της μαγειρεύω. Τρελαίνομαι να της μαγειρεύω.

- Αν ήμουν λεσβία, θα την είχα γκόμενα. Το αυτό επιθυμώ και δι υμάς. Έχουμε λίστα με άτομα που θα ήθελαν να ήμασταν λεσβίες και, δη, ανοικτόμυαλες λεσβίες που θα τους έκαναν κολλητή παρέα.

- Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν πολλοί που θεωρούν τη μία επικίνδυνη για την άλλη. Περαστικά τους.

- Είναι από τα ελάχιστα άτομα, ίσως και το μοναδικό, που ξέρει ότι τρώω το ρύζι με κουτάλι. Αυτό το εκτιμώ ιδιαίτερα.

- Είμαστε ικανές να στείλουμε πολύ κόσμο αδιάβαστο. Πολύ κόσμο…

- Η αγαπημένη της λέξη είναι η ΕΚΠΛΗΞΗ.

- Έχουμε σε αρκετά θέματα διαφορετικό τρόπο σκέψης. Αυτό ίσως είναι και το αλατοπίπερό μας.

- Όταν διαβάσει το εν λόγω κείμενο, θα σχολιάσει είτε κλαμένη είτε εξαγριωμένη με κάτι από όλα αυτά που έχω γράψει και δεν ισχύει, κατ΄ εκείνη.

Έχω ήδη πει πολλά και μπορώ να πω άλλα τόσα. Το θέμα είναι ότι αύριο έχει γενέθλια. Και λέει ότι δεν βρίσκει λόγο να τα γιορτάσει (εδώ κάπου τρώω το κράξιμο).

Αρκούν αυτά που είπα λέτε ή να γράψω κι άλλα αύριο;;;;;;