Λεπτή (κόκκινη) γραμμή

Κι έρχομαι κι αναρωτιέμαι...

Τι σκέφτεσαι????? Πραγματικά όμως.

Όταν η γάτα σταματάει να κυνηγάει το ποντίκι και αποφασίζει να κάνει απεργία πείνας, τι γίνεται;;; Αρχίζει το ποντίκι να κυνηγάει τη γάτα; Έχει παραισθήσεις και την βλέπει κίτρινη;;; Με τρύπες;;; Με ελβετική καταγωγή;;; Φαντασιώνεται και σκηνές απείρου κάλλους να την κάνει σαγανάκι μήπως;;;;

Εν ολίγοις: σου ήρθε ξαφνικά η θεία φώτιση ότι εγώ είχα δίκιο σε αυτά που έλεγα πριν έναν χρόνο και εσύ μήτε που ήθελες να τα ακούσεις. Και τώρα κάνεις τα ίδια. Εγώ γιατί να ακούσω αυτά που λες;;; Είμαι καλός άνθρωπος. Μπα. Καλός μαλάκας, αυτό ακούγεται καλύτερα. Όλοι οι άνθρωποι κάνουμε λάθη. Έκρινες διαφορετικά τότε. Με ευτυχισμένα μπαντζάκια και καινούργιο κοσκινάκι. Δεκτόν. Τώρα τα κρίνω εγώ διαφορετικά. Πως να σε κάνω να καταλάβεις... Τώρα θα μου βγει αλλιώς. Τώρα θα ακούσεις όσα δεν άκουσες ποτέ. Τώρα θα μάθεις πως το τελευταίο σου δωράκι ήταν ένα ωραιότατο σκουλήκι. Με δηλητηρίαζε και με έτρωγε σιγά-σιγά. Κι εγώ προσπαθούσα να το βρω, να το πολεμήσω, να ξεχάσω. Κι έκανα πολλά αδιανόητα για το ευρύ κοινό, στην προσπάθειά μου να το πολεμήσω. Μάζεψα όπλα που κατέστρεφαν μόνο εμένα. Και τα κατάφερα. Όσο αυτό ήταν δυνατόν. Και δεν μιλούσα. Δεν μπορούσα να μιλήσω, είχα τύψεις. Έλεγα ότι πληρώνω, ακόμα. Κι ας πίστευα αρχικά ότι την τιμωρία την είχα επιβάλλει μόνη μου στον εαυτό μου.

(Και μη μου πείτε ότι δεν θα έπρεπε να ασχολούμαι. Μην μου πείτε ότι τώρα δεν θα έπρεπε να με τρώει. )

Έχεις κάτσει να σκεφτείς ποτέ τι γίνεται;;; Έχεις κάτσει να σκεφτείς σε τι φάση βρισκόμαστε;;; Βγες λίγο από το σώμα σου και κοίτα μας από μακριά να δεις πως φαινόμαστε!!! Και κάτσε και σκέψου πως είμασταν, πως γίναμε και πως θέλεις τώρα να γίνουμε. Και για μία φορά στη ζωή σου, κοίτα να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Μην του λες ότι δεν σε πειράζει, μην του λες ότι έχει περάσει, μην του λες ότι δεν είναι τίποτα, μην του λες ότι το κάνεις γιατί δεν έχεις τίποτε άλλο να κάνεις για να περάσει η ώρα του. Γιατί εγώ, που τον ξέρω καλύτερα και από σένα, σου λέω ότι δεν τον πείθεις!!!!!!!!!!!

Ξέρεις πόσο πονάνε αυτά που γράφω; Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να τα γράψω;;; Περισσότερο από το να τα πω πάντως. Γι'αυτό πρόσεχε. Γιατί θα τα πω. Και θα πω τα διπλάσια από αυτά που γράφω. Θα μου βγουν άλλα τόσα. Και όσοι με ξέρουν, δεν θα το πιστεύουν αυτό που ακούν... Ούτε εσύ. Αν συγκαταλέγεσαι ακόμα στα άτομα που θεωρώ ότι με ξέρουν....