Η Κλωθώ, η Λάχεση και η Άτροπος

Χτες ήπια καφεδάκι με την Λάχεση. Είχαμε καιρό να τα πούμε είναι η αλήθεια, αλλά δεν μπορούσα να την αποφύγω, ήρθε και μπαστακώθηκε μπροστά μου...

Αρχικά λέγαμε τα νέα μας (είχαμε και καιρό και καταλαβαίνετε κουτσομπολιό που έπεσε), μου εξέφρασε τα παράπονα της Κλωθώς που δεν πάω να την δω, της είπα να με δικαιολογήσει γιατί είχα κάτι τρεξίματα, μου ανέφερε για ακόμα μια φορά ότι κι εκείνη δεν μπορεί να αφήσει τον αργαλιό και να έρθει, της είπα να της δώσει χαιρετίσματα, ότι μια από αυτές τις μέρες θα περάσω να την δω, και της εξήγησα για ακόμη μια φορά ότι την Άτροπο δεν θέλω να την δω μπροστά μου, της κρατάω ακόμα μούτρα και τον λόγο τον ξέρει πολύ καλά, μην επαναλαμβανόμαστε.

Και ενώ μιλούσαμε περί ανέμων και υδάτων και προσπαθούσα να της εξηγήσω την χτεσινή μου ψυχολογία, γιατί αισθάνθηκα έτσι και τα σχετικά...τσαφ! Έχει πάρει ύφος μαλαγάνας, μου κλείνει το μάτι και βάζει το χέρι στην τσέπη με τους κλήρους.

"Αυτά που μου λες μικρή μου, τα ξέρω. Την είχα διαβάσει την ιστοριούλα σου στον προηγούμενο κλήρο με το ονοματάκι σου και πραγματικά δεν καταλάβαινα τον αληθινό λόγο αυτής της δοκιμασίας. Το συζητούσα και με την Άτροπο και εκείνη με διαβεβαίωσε ότι δεν έχει βάλει το χεράκι της... Σήμερα το πρωί μόνο κατάλαβα τι γινότανε και καιρός είναι να καταλάβεις και εσύ..."

Η φωνή της ήταν πολύ στέρεα και αφοπλιστική. Δεν παρέκκλινε καθόλου από το ρου... μόνο διαπερνούσε τους σπόνδυλούς μου σαν να βρισκόταν σε παγοδρόμιο.

Όταν μου έδωσε τον φάκελο και είδα το ονοματάκι μου (μόνο νέον δεν είχε πάνω), γύρισα να την κοιτάξω (σαν παίχτης του Deal που περιμένει κοιτώντας τον παρουσιαστή να καταλάβει τι σκατά έχει μέσα το κουτί που θα ανοίξει-άσχετο) μπας και καταλάβω κάτι. Αλλά δεν είδα τίποτα. Τίποτα, γιατί κατά την συνηθισμένη συμπεριφορά της, η Λάχεση είχε ρίξει την "βόμβα" και την είχε κάνει με ελαφρά πηδηματάκια. Αμάν αυτό το κορίτσι... Και φυσικά ο καφές κερασμένος κάθε φορά, μην κεράσει κι εκείνη μια φορά, θα της πέσει το παιδί... (μια φορά έκανα το λάθος να την ρωτήσω γιατί εξαφανίζεται έτσι και με αποστόμωσε λέγοντάς μου κάτι για τα επτά κακά της...)

Έστριψα τον φάκελο και είδα και τον αποστολέα. Εκεί ήταν που πάγωσε το χαμόγελο στα χείλη (μετά την τρικυμία)... μόνο που αυτό το χαμόγελο δεν ήταν ένα καθημερινό. Ήταν αλλιώς.

Το βλέμμα μου κόλλησε σε μια λέξη, λες και δεν ήξερα τι σημαίνει, λες και δεν την είχα ξανασυναντήσει ποτέ. Pleased. Και μετά μπλα-μπλα-μπλα...

Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να πάρω την Κλωθώ και να της κάνω τα κλασσικά μου παράπονα. Αλλά μετά σκέφτηκα τα λόγια της αδελφής της και άλλαξα γνώμη. Αντ' αυτού, άνοιξα τον Μπαμπινιώτη.

Αντιπερισπασμός: ενέργεια που αποβλέπει στην απόσπαση της προσοχής, στη διοχέτευση του ενδιαφέροντος κάποιου σε παραπλανητική κατεύθυνση.

Χμμμ. It worked. It works all the time...

----------------------------------------------------------------------

Extras:
- Η Κλωθώ έγνεθε το νήμα της ζωής, η Λάχεση μοίραζε τους κλήρους με το τι ήταν γραφτο να λάχει στον καθένα, ενώ η Άτροπος έκοβε το νήμα της ζωής.
- Η λέξη "μοίρα" παράγεται από το ρήμα "μοιράζω", και αντικατοπτρίζει την αντίληψη των αρχαίων ελλήνων σχετικά με το τυχαίο και το ασήμαντο τόσο της ανθρώπινης ζωής, όσο και της ευτυχίας ή δυστυχίας του κάθε ανθρώπου κατά τη διάρκειά της.