I'm alive.

Πολλές-πολλές σκέψεις. Για τη ζωή κυρίως. Για τις αντιδράσεις μας.

Το πιο δύσκολο μάθημα στη ζωή είναι να ξέρεις ποιά γέφυρα να περάσεις και ποιές γέφυρες να κόψεις.

Το μεγαλύτερο πάθημα στη ζωή είναι να έχεις περάσει τις λάθος γέφυρες. Και να έχεις κόψει τις λάθος γέφυρες. Αλλά αυτό είναι κάτι που κάνουμε όλοι μας. Το ερώτημα είναι πως μια λάθος γέφυρα μπορεί να σε φέρει μπροστά στην σωστή. 'Η να σε κάνει να καταλάβεις πως η γέφυρα που αφήσες πίσω σου πρέπει να κοπεί. Για το καλό σου. Γιατί αν δεν την κόψεις, το ρισκάρεις. Υπάρχει πάντα η περίπτωση να ξαναβρεθείς μπροστά στην ίδια γέφυρα. Και τότε θα είναι πιο δύσκολο να αποφασίσεις να μην την περάσεις. Αλλά θα είναι και μεγαλύτερη η δοκιμασία. θα μάθεις περισσότερα για τις αντιστάσεις σου. Για τον εαυτό σου. Σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι που γίνεται το λάθος. Γιατί σπάνια θα κάτσεις να σκεφτείς την βαθύτερη αιτία που σε κάνει να την ξαναπεράσεις την γέφυρα. Καθώς κι εκείνη που σε κράτησε να μην την περάσεις. Εκεί είναι το μεγάλο κόλπο.

Μην νομίζεις. Κι εγώ έχω βρεθεί πολλές φορές σε τέτοιες φάσεις. Και πλέον - επειδή μπορώ να διακρίνω κάποιες φορές - ποιές καταστάσεις τείνουν να γίνουν γέφυρες (παλιές κυρίως), εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου να μην βρεθώ μπροστά τους. Αλλά δεν μπορώ και να τις κόψω. Για να είμαι σίγουρη. Προτιμώ να δοκιμάζω τον εαυτό μου. Να φτάνω στην άκρη της γέφυρας, να κοιτάω το πανέμορφο μονοπάτι - γιατί σίγουρα θα είναι πανέμορφο, ελκυστικό - και να λέω, μπα, καλά είμαι κι εδώ. Γιατί το μονοπάτι το ξαναπέρασα. Ήταν και τότε ελκυστικό. Τότε ήταν πολύ περισσότερο. Αλλά κατέληξε σε ελεύθερη πτώση. Μερικά καταλήγουν και σε αναγκαστική προσγείωση. Τότε προτίμησα να διαλέξω εγώ πότε και πως θα πέσω. Τώρα μπορεί να μην έχω την ίδια πολυτέλεια. Μα θα μου πεις, που το ξέρεις ότι θα χρειαστεί να ξαναπέσεις; Δεν το ξέρεις. Το ρισκάρεις. Τότε είναι που πρέπει να έχεις σώας τας φρένας! Και να πατήσεις φρένο. Θα πρέπει όμως να έχεις κάτι να σε κρατήσει; Ο φόβος πως λειτουργεί; Σε σπρώχνει να το διαβείς; Ή σε τραβάει σα μαγνήτης πίσω στη φωλιά σου; Είναι τρομακτικό τι σκέψεις έρχονται και φεύγουν σε τέτοιες στιγμές. Είναι τρομακτικό πόσο λάθος μπορεί να σκεφτόμαστε σε τέτοιες στιγμές. Σπάνια σκεφτόμαστε αυτά που έχουμε, πάντα σκεφτόμαστε αυτά που δεν έχουμε. Και την περνάμε την γέφυρα. Και φτου κι απ' την αρχή.

Αυτό το post είναι αφιερωμένο, με πολύ-πολύ αγάπη.