Άλλα φρούτα...

Μετά από πιεστικά και καθημερινά βασανιστήρια, αποφάσισα να υποκύψω στις περίεργες ορέξεις του! Ναιιιι, μη με κοιτάτε έτσι, εκείνος φταίει για όλα. Ήθελε ντε και σώνει να ανεβάσω αυτό το ποστ. Το γιατί, το ξέρει μόνο εκείνος, υποθέτω. Ας μας το πει κι εμάς κάποια στιγμή, αν του επιτρέψει ο δισταγμός του να κάνει σχόλια!!! Χιχιχιχ.


Λοιπόν! Στο θέμα μας. Σκεπτόμενη τον τρόπο του λέι-άουτ, αποφάσισα τελικά να αναλύσω το θέμα με τη γνωστή μέθοδο της κατηγοριοποίησης. Οι κατηγορίες, δε, αναβλύζουν (απαπάαα) από την ρίαλ λάιφ (όχι μόνο τη δικιά μου, προς Θεού) ταπεινών ανθρωπίσκων, απλά για να περάσουμε και το μήνυμα ότι όλα από τη ζωή βγαλμένα είναι, ο κόσμος είναι πολύ μικρός - και στενός θα έλεγα - κλπ.κλπ.κλπ....

Να ξεκινήσω λοιπόν από την γενική παραδοχή πως κάθε φρούτο έχει τον καιρό του, την εποχή του. Κι ο κολιός τον Αύγουστο. Τα φρούτα γενικά κάνουν καλό στην υγεία. Οποιαδήποτε εποχή κι αν τα φας. Καθώς επίσης είναι γνωστό ότι δεν αρέσουν σε όλους όλα. Μερικοί δεν τρώνε τα ακτινίδια. Άλλοι δεν τρώνε τις φράουλες. Κάποιοι τα προτιμούν ώριμα και μαλακά (σπάνιο αλλά συμβαίνει κυρίως όταν δεν έχεις εναλλακτική). Κάποιοι τα προτιμούν άγουρα. Σκληρά. Αν το πετύχεις στην εποχή του, το φρούτο έχει πολλά να σου δώσει. Άμα σου φέρουνε καρπούζι μέσα στο καταχείμωνο...θα τσινήσεις. Θα σου κακοφανεί. Θα το φας, αλλά όχι με την ίδια ευχαρίστηση. Κατανοητά μέχρι τώρα;;;

1. Πορτοκάλι. Ξεκινάμε από κατηγορία αρκετά βατή και καθόλου σπάνια. Μια μέση λύση, δηλαδή. Πορτοκαλάκι γενικά τρώμε όλοι. Είναι από τα φρούτα που παίρνουμε χωρίς δεύτερη σκέψη γιατί μας δροσίζει και μας κάνει καλό στον οργανισμό... Το βρίσκεις άνετα στην αγορά, δεν το βαριέσαι εύκολα. Το κυριότερο καλό με το πορτοκάλι είναι πως κανείς δεν παραπονιέται. Όταν δηλαδή σε ρωτήσουν αν ήταν νόστιμο, θα πεις ναι, σκεπτόμενη πάντα πως υπάρχουν και χειρότερα. Το πορτοκάλι είναι από τα φρούτα που μπορείς να βρεις ανεξαρτήτου εποχής, αν και το καλοκαίρι δεν το προτιμάς τόσο επειδή βρίσκεις κ άλλα φρούτα διαθέσιμα. Μερικοί κάνουν και την κίνηση να απαρνηθούν το πορτοκάλι επειδή τους γυάλισε μια φράουλα. Δεν λέω, ωραία η φράουλα, αλλά τελειώνει γρήγορα... Αλλά αυτό είναι άλλη κατηγορία. Όπως σε κάθε κατηγορία, υπάρχουν λογιών λογιών κομμάτια. Όσο καλός κι αν είσαι στο να διαλέγεις φρούτα, δεν ξέρεις ποτέ τι κρύβουν μέσα τους και τι θα σου εμφανίσουν όταν πας να τα φας. Πορτοκαλάκι λοιπόν. Σταθερή αξία.

2. Φράουλα. Καλή κατηγορία, αλλά περίεργη. Λόγω εμφάνισης, η φράουλα προσελκύει πολύ κόσμο. Και αυτούς που δεν την έχουν ξαναφάει. Έχει γερές βάσεις σε ό,τι αφορά τη φήμη της και το ξέρει και η ίδια. Όλοι ξέρουν πως είναι γλυκιά, ζουμερή, άκρως απολαυστική, αν και μικρούλα... θαυματουργή. Η φράουλα εμφανίζεται κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες, λόγω έμφυτης τάσης των ανθρώπων να αναζητούν τέτοιες απολαύσεις την εποχή αυτή. Ωστόσο, μπορεί πάντα να σε απογοητεύσει, κυρίως από άποψη διάρκειας. Μπορεί να λένε ότι οι φράουλες είναι τέλειες με σαμπάνια και σαντιγύ, σοκολάτα και δεν ξέρω γω τι άλλο, και ότι απολαμβάνονται αργά, αλλά όλοι ξέρουμε πως ένα τόσο δα πραματάκι, όσο ωραίο κι αν φαίνεται, πόσο να διαρκέσει πια;;;; Το καλό είναι ότι υπάρχουν πολλές. Αρκεί να τις τρως με μέτρο και σωστές δοσολογίες.

3. Ακτινίδιο. Επίσης καλή κατηγορία. Απλά λίγο εκλεκτική... Το ακτινίδιο είναι ένα καλά προστατευμένο φρούτο, που ενώ γνωρίζεις τι να περιμένεις όταν το δοκιμάζεις, έχει πάντα τον τρόπο του να σε αφήνει με το στόμα ανοικτό... Έχει χτίσει την φήμη γύρω από την χρησιμότητά του και σε αυτό ποντάρει... Η αλήθεια είναι πως τη δουλειά του την κάνει...αλλά να, δεν έχουν όλοι πρόβλημα σε αυτό τον τομέα, οπότε μερικούς πρέπει να βρει τρόπους να τους πείσει.... Κάποιοι πείθονται. Λένε, σιγά το φρουτάκι, πόσο πια να με πειράξει. Άλλοι δεν πείθονται με τίποτα. Δεν έχουν λόγο...

4. Σύκο. Χμμμ. Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν. Το σύκο είναι μια ιδιάζουσα κατηγορία, κυρίως γιατί δεν έχει εξερευνηθεί ακόμα ο λόγος που το προτιμάνε τόσο πολύ. Σε γενικές γραμμές, το σύκο είναι μαλακό (σε επίπεδα νιά-νιά), σχεδόν πάντα ώριμο και με πολύ μεγάλες δυσκολίες χειρισμού. Μόνο η πολυετής χρήση και κατανάλωση σύκων σε βοηθάει να το χειριστείς σωστά, να μην σου πέσει... Ο κόσμος το προτιμά. Για ανεξερεύνητους, όπως προείπα, λόγους. Και όχι μόνο το καλοκαίρι. Υπάρχουν και τα ξερά σύκα. Εκεί είναι κάπως καλύτερα τα πράγματα, κάτι πάει να γίνει. Άγνωσται αι βουλαί...

5. Κεράσι (στην τούρτα). Εδώ η περιγραφή περιορίζεται στην εξής έκφραση: ΜΙΑ ΜΠΟΥΚΙΆ. Σε σημείο που, αν δεν υπήρχε και το κουκούτσι, να πεις, ώπα, κάτι σκληρό αισθάνομαι, ας ασχοληθώ λιγάκι, δεν θα είχε κανένα νόημα. Γι' αυτό και τα κεράσια είναι ωραία όταν έχεις πολλά μαζί. Πολλές μπουκίτσες. Αν έχεις μόνο ένα... it's just you and your hand tonight, sorry.

6. Μπανάνα. Εδώ έχουμε μια κατηγορία θρύλο. Φήμες, ίντριγκες, πάθη, λάθη, όλα θυσιάζονται στον βωμό της μπανάνας. Με ή χωρίς ονομασία προέλευσης, ξέρεις πάντα τι να περιμένεις. Όσο κι αν σε μπερδεύει το χρώμα. Η μπανάνα είναι η σίγουρη λύση. Αυτό που βλέπεις, αυτό περιμένεις να δεις και από μέσα. Δεν κρύβει εκπλήξεις. Εντάξει, υπάρχουν μερικές μπανάνες πιο ώριμες από τις άλλες, αλλά αυτό δεν μειώνει παρά στο ελάχιστο την ευχαρίστηση του φρούτου αυτού. Το αξιοπερίεργο είναι πως με τις μπανάνες, οι περισσότεροι τρώνε κόλλημα. Λογικό θα πω. Όταν έχεις γευτεί την τέλεια μπανάνα, δυσκολεύεσαι μετά να φας πορτοκάλι. Άλλο που στο τέλος υποκύπτεις, καθώς ανάγκα και Θεοί πείθονται. Η μπανάνα είναι φρούτο all time classic. Απλά θέλει άμεση κατανάλωση, γιατί αν δεν την φας, θα στην προλάβει άλλος. Δεν είναι να την αφήνεις την μπανάνα ελεύθερη. Πρέπει να είσαι συνεχώς από πάνω της. Το επίσης καλό με την μπανάνα είναι πως σου προσφέρει διάρκεια. Δεν είναι της μιας μπουκιάς, θα πνιγείς. Θέλει προσεκτικούς χειρισμούς.

Αυτά προς το παρόν, γιατί έχει και ζέστη. Και γιατί στα φρούτα δεν λέω ποτέ όχι. Σε συγκεκριμένα φρούτα. Ούτε όταν μου ζητάνε κάτι ευγενικά.....

Καλές ορέξεις!!!!!

Δισταγμός

Θα σβήσω το φως, κι όσα δεν σου' χω χαρίσει, με ένα χάδι θα σου τα δώσω...

...κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω....

Γιατί όμως;;;

--------------------------------------------------------------------------------------

Με αφορμή αυτό το δείγμα ποστ που τελικά σώθηκε μετά από την λογοκρισία, θα ήθελα πολύ να αναλύσω τον "δισταγμό προ ποστ". Σας έχει τύχει;;; Να έχετε μπροστά σας το κειμενάκι σας και να αναρωτιέστε κοιτώντας το με ύφος, αν θα πρέπει να ανέβει ή όχι. Και γιατί ναι, και γιατί όχι. Άλλοι λεν, δεν γράφουν αυτά για τα οποία θα διστάσουν. Άλλοι ελέγχουν καλύτερα τον εαυτό τους και δεν τα γράφουν. Εγώ τα γράφω. Και μετά τα κοιτάω. Και κάνω γκάλοπ. Ρίχνω μπετονιά. Και πιάνω τον εαυτό μου.

Γιατί μπορεί το ποστ να μην ανέβηκε, τον σκοπό του όμως τον εξυπηρέτησε....

Transformers

Έτσι ακριβώς αισθάνομαι. Ότι έχω υποστεί, βιαίως και με ύπουλες μεθόδους, μετάλλαξη. Ή μήπως έχω πάθει κάτι άλλο; Κάτι που με εμποδίζει να καταλάβω πως έτσι ήμουν πάντα; Πως αυτή είναι μια αντίδραση του οργανισμού που μέχρι τώρα δεν είχε χρειαστεί να εμφανιστεί και γι'αυτό δεν την αναγνωρίζω;;

Μούμπλε-μούμπλε. Με το μούμπλε θα μείνω. Την βλέπω τη δουλειά.

Εν τω μεταξύ, να με συγχωρέσει η κοτοσαλάτα, την οποία και ευχαριστώ για την ευγενική της πρόσκληση, αλλά δεν. Thank you, but no, thanx. Δεν είναι η κατάλληλη εποχή να αναπτύξω το προφίλ του ιδανικού άντρα για μένα. Γιατί;;; Τα ίδια και τα ίδια θα λέμε; Αφού δεν μπορώ να αναπτύξω το δικό μου προφίλ, θα ασχοληθώ και με άλλους;;; Άπαπαπα.

Το καλύτερο που μπορώ να κάνω για σένα είναι να αρχίσω να απαριθμώ τα ελαττώματά μου. Όχι ε;;; Κι όμως. Τις τελευταίες μέρες νομίζω ότι μόνο τέτοια έχω. Τα προτερήματα τα έστειλα διακοπές. Αυτό που δεν θυμάμαι είναι αν τους έβγαλα εισητήριο επιστροφής. Θα δείξει.

Τι έλεγα; Α, ναι. Πρέπει τώρα να σε κάνω να καταλάβεις τι εννοώ. Δύσκολο... Ας προσπαθήσω. Ας προσπαθήσω να σου πω πως με ήξερα, πως νόμιζα ότι είμαι, και πως έχω γίνει, πως μπορεί να είμαι τελικά.

1. Μούτρα. Τα οποία και ακολουθούσα ως τακτική αντιπερισπασμού. Τα έβαζα για πλάκα και μόνο. Ποτέ δεν θα έκανα μούτρα αν είχα πειραχτεί αλήθεια. Τα έκανα για να σε κάνω να αντιδράσεις, να μου δώσεις σημασία (κι άλλη), να σε πειράξω, στα πλαίσια της πλάκας πάντα. Πλέον, νομίζω ότι είμαι σε φάση μονίμων μούτρων. Έτσι, χωρίς λόγο συγκεκριμένο. Τα ονομάζω μούτρα, γιατί δεν θέλω να τα ονομάσω θλίψη. Μια βαθιά, αδικαιολόγητη θλίψη. Ή μήπως όχι;

2. Γκρίνια. Κι Άγιος ο Θεός. Έχω βαρεθεί να με ακούω να γκρινιάζω. Ποιά, εγώ;;;; Που δεν αντέχω την γκρίνια παρά μόνο μεταξύ αστείου και αστείου. Που πίστευα ότι τα μάτια μου είναι χαμογελαστά, ακριβώς επειδή απέφευγα να μιζεριάζω με το κάθε τι. Που χαίρομαι να κάνω ρυτίδες, ξέρεις, αυτές που σχηματίζονται από τα χαμόγελα. Και τώρα κοντεύω να κάνω ρυτίδες στο μέτωπο. Ποιός γκρινιάζει με χαμόγελο άλλωστε;

3. Επιφανειακή διάθεση. Πάντα αισθανόμουν ότι όταν βγαίνεις σε παρέα, οφείλεις να περάσεις καλά. Εκτός απροόπτου πάντα. Άλλωστε, αν δεν έχεις διάθεση, κάτσε σπίτι σου. Τι έρχεσαι και χαλάς και των υπολοίπων;;; Ας σοβαρευτούμε. Αυτό που εννοώ είναι ότι ήθελα ανέκαθεν να είμαι η χαρά της παρέας. Και σε αυτό οφείλεται κυρίως και αυτή η αίσθηση που θέλω όλοι γύρω μου να περνάνε καλά. Κι αν δεν περνάνε, μήπως φταίω εγώ;;; Κι έτσι βάζω στόχο κι ασχολούμαι μαζί τους. Τώρα τελευταία, δεν ασχολούμαι. Έχω την εντύπωση ότι δεν αντέχω να ρωτήσω. Δεν αντέχω να μάθω γιατί δεν περνάει κάποιος καλά. Και όχι επειδή δεν περνάω κι εγώ καλά. Αλλά επειδή κάπου κρυμμένη, ίσως αν με κοιτάξεις και με ξέρεις, θα την δεις.

Θα δεις αυτή την ΑΝΕΞΗΓΗΤΗ, ΒΑΘΙΑ ΘΛΙΨΗ. Και είναι ανεξήγητη, πίστεψέ με. Έχω πολλούς λόγους για να χαίρομαι τη ζωή μου. Αλήθεια. Αλλά είναι σα να με κρατάει κάτι. Σαν να με συγκρατεί.

Έχω κουραστεί. Θέλω να νιώσω τον ήλιο, τον αέρα. Θέλω να νιώσω πως αυτοί οι "φυσικοί οριστές" της μέρας μου, με την δύναμή τους, θα σχηματίσουν το χαμόγελο τα μάτια και στα χείλη μου. Για να κοιτά και να χαμογελά ο εαυτός μου. Να σε κοιτά και να σου γελά.

Τα χάπια μου παίρνω, να κεράσω κάτι;;;

Οι ιστορίες γέλιου έρχονται, κατά κύριο λόγο, εκεί που δεν τις περιμένεις. Και λέω κατά κύριο λόγο, γιατί μερικές φορές, όταν γνωρίζεις τα δεδομένα, πας με τη σιγουριά ότι θα φτιάξεις κοιλιακούς. Το χτεσινό δεν το περίμενα. Και δεν μπορούσα να το δω να έρχεται... Και το λέω ως ιστορία γέλιου, γιατί για μένα, μόνο γέλιο θα μπορούσε να βγάλει!!!

Έχω κρυώσει που λέτε και έχω λίγο απ' όλα. Δεν έχω παράπονο. Και το συναχάκι μου, και το κεφαλάκι μου που είναι ζαλισμένο, και τον πυρετούλη μου, και τον λαιμούλη μου, και τη φωνούλα μου που χάνεται, και το μυαλό μου είναι θολό και το δικό σου πιο θολό, κλπ, κλπ.

Πετάγομαι, το λοιπόν, στο φαρμακείο για τις πρώτες βοήθειες. Ως γνωστόν, οι φαρμακοποιοί είναι οι γιατροί άμεσου ανάγκης... Μετά τις γνωστές διατυπώσεις, καλημέρα, έχω αυτό κι αυτό, μα μέσα στον Ιούνιο, απαπα, σιροπάκι, ναι, (εδώ έρχονται λεπτομέρειες περί της φύσης του βήχα που δεν σας αφορούν πιστεύω), ορίστε, 3 φορές τη μέρα, τόσο κάνει, (πόοοοοσοοο;;;), (τι πήρα πια), (τέλος πάντων, δεν θα το κάνω θέμα), ορίστε, τα ρέστα σας, καλημέρα, ευχαριστώ, (περαστικά;;; τί είναι αυτό;;; α, να με συγχωρείτε, η μαμά μου δεν μου την έχει μάθει αυτή τη λέξη). Όβερ. Και κάνω να φύγω.

Δύο βήματα μετά, με σταματάει με χαμόγελο μια νεαρή κυρία. Φαντάζομαι τι θέλει, δεν διανοούμαι τη συνέχεια. Είναι από εκείνες τις (κατά τα λοιπά) συμπαθέστατες νεαρές κυρίες που σκοπό έχουν να σε πιάσουν, να σε δειγματίσουν, να σου πουλήσουν τα προϊόντα της εταιρίας τους, τα οποία φυσικά και πωλούνται μόνο στα φαρμακεία, για τον λόγο αυτό δεν τις συναντάς, π.χ., σε διάσημα καταστήματα αναλόγου πυκνής συχνότητας με τα περίπτερα - μη σου πω και παραπάνω - στην πόλη μας. Πάρε διάλογο:

Κυρία: Κρέμα ημέρας χρησιμοποιείτε;;;;;;
Ανυποψίαστο θύμα: Ναι, μαζί με αντηλιακή.
Κυρία (δεν της άρεσε η απάντηση, νομίζω): Ααααα! Απ' ό,τι βλέπω, δεν πρέπει να είναι ενυδατική!
Ανυποψίαστο θύμα: (με το βλέμμα) ????????
Κυρία (τώρα που σε βρήκα, τώρα θα σε φάω): Ναι, βέβαιαααα.. Το δέρμα σας φαίνεται στεγνό!

Παρένθεση: έχει έρθει τόσο κοντά μου ενώ περιεργάζεται το "δέρμα" μου, που νομίζω ότι αν στρίψω το κεφάλι μου προς οιαδήποτε κατεύθυνση, θα βρούνε οι μύτες μας. Σημείωση: δεν είναι μεγάλη η μύτη μου! Συνεχίζω.

Ψιλο-υποψιασμένο θύμα: Ναι... (δεν προλαβαίνω να πω και πολλά, το λογύνδριο συνεχίζεται)
Κυρία: Και ξέρετε, τώρα το καλοκαίρι, το δέρμα μας με τον ιδρώτα αφυδατώνεται πολύ περισσότερο, καλή η αντηλιακή, αλλά δεν αρκεί, πρέπει να φοράτε και μια ενυδατική...μπλα, μπλα, μπλα...να σας δείξω λοιπόν....που έχει και δώρο αυτό.... (πρώτα το δώρο και η έκπτωση και μετά τα καλά της κρέμας)....μπλα-μπλα...πάρτε κι ένα δειγματάκι...μπλά, μπλα, μπλα..
Καρά-υποψιασμένο θύμα: Μάλιστα, σας ευχαριστώ πολύ, θα χρησιμοποιήσω το δείγμα και αν με ικανοποιεί, θα επιστρέψω...
Κυρία-σε-βλέπω-πας-να-μου-ξεφύγεις-αλλά-είσαι-γελασμένη: Κρέμα για τα μάτια χρησιμοποιείτε;;;;;;;;;;;;
Θύμα σκέτο: Όχι...
Κυρία-τέλεια-το'χω: Κακώς! Βλέπω έχετε σακούλες έκφρασης! Να σας δείξω αυτή την κρεμούλα, δεν έχω βέβαια δειγματάκι, αν έρθετε από βδομάδα....

(Η φωνή της έχει ήδη περάσει σε δεύτερο πλάνο, καθώς από το μυαλό μου περνάνε σκέψεις διάφορες, να την χτυπήσω τώρα, να περιμένω άλλο λίγο, μήπως δεν είναι ευγενικό...)

Θύμα ψιλό-παρμένο: Όχι, ευχαριστώ, δεν θέλω... (και κάνω να φύγω)
Κυρία-παίζω-το-τελευταίο-μου-χαρτί: Μμμμ... Να σας πω! Χρησιμοποιείτε κάποια κρέμα για την κυτταρίτιδα;;;;;;;;;;;;; Βλέπετε, όσο περνάει ο καιρός, πρέπει να το ελέγχουμε λιγάκι...

(ΤΙ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; ΤΙ ΕΙΠΕ;;;;;;;;;;;;;;;;)

Θύμα-καρά-παρμένο (έχω το απαραίτητο ύφος): Μπάαα... Δεν χρησιμοποιώ τέτοια προϊόντα (ΜΩΡΗ ΗΛΙΘΙΑ). (Προσπαθώ να κρατήσω την ψυχραιμία μου και να παραμείνω ευγενική)
Κυρία-το -πάω-μέχρι-εκεί-που-δεν-πάει: Μα γιατί όμως, κάνουν καλή δουλειά τα προϊόντα αυτά, έχουμε μια ειδική αλειφή... (και πάει να ξεκινήσει το στόρυ)
Θύτης-αμ-δε-που-θα-σε-αφήσω-να-με συγχίσεις: Για τον πολύ απλό λόγο ΌΤΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ! ΚΑΛΗΜΈΡΑ ΣΑΣ! (ζώον!) (ότι είμαι ψώνιο, το γνωρίζετε ήδη φαντάζομαι...)

Μπα που να σκάσεις πρωί-πρωί! Ναι ρε! Έχω σακούλες έκφρασης! Είμαι εκφραστικός τύπος εγώ! Άσε που προτιμώ να έχω σακούλες έκφρασης κάτω από τα μάτια, αντί για σακούλες-μάτια που έχεις εσύ! Ουστ!!!!!!

Ο χειρότερός σου φόβος ξαναγυρνά

Το σίκουελ της σειράς "Ο χειρότερός σου φόβος" το είχα τάξει εδώ και καιρό, απλά έψαχνα την κατάλληλη ψυχολογία για να το γράψω κιόλας, για να μην αρχίσω να σπάω ό,τι βρω μπροστά μου από τα νεύρα μου. Η σημερινή μέρα, αν και διακρίνεται από έναν Α εκνευρισμό, νομίζω ότι με εμπνέει να αντιμετωπίσω το θέμα με αίσθηση του χούμορ και τον απαραίτητο σαρκασμό που του πρέπει. Αν μη τι άλλο.

Έλεγα λοιπόν ότι εκείνο το ένδοξο καλοκαίρι η επιδρομή από κατσαρίδες μάλλον με είχε βοηθήσει ως άλλος ψυχολόγος να αντιμετωπίσω τους φόβους της μοναξιάς μου και της ζωής μου στον μάταιο τούτο κόσμο. Τι εννοώ;;; Αυτό ακριβώς. Οι φόβοι μου για κλέφτες κι αστυνόμους μεταλλάχθηκε σε φόβο για νυχτερίδες κι αράχνες γλυκιά μου.

Τα περιστατικά έρχονται στο νου σαν σε κατακλυσμό! Τι να πρωτοθυμηθώ, τι να ξεχάσω. Για πάμε να τα θυμηθούμε μαζί...

Γύρος (με απ'όλα) τρίτος - Η ισχύς εν τη ενώσει

(αν και χρονικά, αυτό προηγείται των υπολοίπων)

Βραδιά καλοκαιρινή. Μουσικούλα, ανοικτά παραθυράκια και το blogaki μου παρέα. Στα πρώτα βήματά μας τότε, χωρίς να έχουμε δέσει τόσο καλά, αλλά με μια αίσθηση ότι θα δέσουμε... Anyway. Έχουμε πάρει τα ποτάκια μας, έχουμε αράξει στους καναπέδες, έχουμε τα εφόδιά μας, τη μουσικούλα να παίζει, τα φώτα νωχελικά (προσπαθούσα να την ρίξω, θαρρείς), κι έχουμε φέρει κι από ένα φτυάρι η καθεμία και ποιός μας πιάνει!!! Το τραπεζάκι γυάλινο, εκτός δικαιοδοσίας Μπλογκακίου (αν και τότε δεν ήταν τόσο έντονο το φαινόμενο). Κι εκεί που καθόμαστε και έχω εναποθέσει λίγο την τσάπα γιατί πιάστηκε το χέρι μου, παίρνω το ποτηράκι μου με την παγωμένη βοτκίτσα (κοίτα τι πίναμε τότε...) και χαλαρώνω. Η άκρη του οφθαλμού μου πιάνει κάτι εκτός των δεδομένων που περιμένει κανείς να δει μέσα σε ένα σπίτι, του οποίου τα κατατόπια γνωρίζει καλά. Τουτέστιν, δεν ενθυμάμαι να υπήρχε μαύρο μετακινούμενο αντικείμενο πάνω στο τραπέζι. Λε πανίκ. Η άλλοτε νωχελική κατάσταση που με κόπο είχα δημιουργήσει μπας και ρίξω το υποψήφιο θύμα, ως δια μαγείας, μέσα σε ελάχιστα λεπτερόδεφτα μετατράπηκε σε δωμάτιο πανικού. Δύο τρελές, όρθιες πάνω στους καναπέδες, χωρίς υποδήματα, πάλι καλά που τα είχαμε βγάλει αλλιώς θα είχαμε να καθαρίζουμε και τους καναπέδες, με τα ποτά ανά χείρας, τα οποία και άδειασαν επίσης ως δια μαγείας, να ουρλιάζουνε στη θέα του μαύρου αντικειμένου. Καταπληκτικό. Που να με έβλεπε έτσι ο άντρας της ζωής μου να πήγαινε από κει που'ρθε. Όταν σίγασαν οι φωνές, τα βλέμματά μας διασταυρώθηκαν. Φυσικό επακόλουθο, βάλαμε τα γέλια. Άμεση δράση, πρέπει να σκεφτούμε τρόπους εξόντωσης ASAP!!! Εσύ θα την σκοτώσεις, εγώ θα την μαζέψω. Fair enough??? Έντάξει, ίσως να σε έριξα λίγο στη συμφωνία. Αλλά αφού το ξέρεις, έχω ένα Α θέμα. Ωραία, η συμφωνία έκλεισε, η παντόφλα στο χέρι, χρακκκκ, ξερή. Η εικόνα επαναλαμβάνεται, με λίγο διαφορετικές ψυχολογίες, δύο τρελές, όρθιες πάνω στους καναπέδες, χωρίς υποδήματα, πάλι καλά που τα είχαμε βγάλει αλλιώς θα είχαμε να καθαρίζουμε και τους καναπέδες, η μια με το ποτό και η άλλη με την παντόφλα ανά χείρας, να ουρλιάζουνε από χαρά στη θέα του νεκρού μαύρου αντικειμένου. Καταπληκτικό. Αφού το ένα συμβαλλόμενο μέρος ολοκλήρωσε επιτυχώς τις συμβατικές του υποχρεώσεις, ήρθε η σειρά μου να πράξω τα δέοντα. Πρόσεξε τεχνική για να μαθαίνεις. Έχω ένα επίσης μεγάλο θέμα να πιάνω, έστω και με ένα ρολό χαρτί στο ενδιάμεσο, νεκρά (τι άλλο;;;;;;;) ζωύφια. Τουτέστιν, η αποστολή έμελλε να ολοκληρωθεί με ακριβείς, λεπτομερείς και υπολογισμένες στο έπακρο διαδικασίες. Παίρνω άδεια σακούλα, την τοποθετώ, ανοικτή, σε ευθεία κάτω από την άκρη του τραπεζιού όπου κείτοταν το άψυχο κορμί, προκειμένου να το σπρώξω με την παντόφλα, να πέσει μέσα στη σακούλα και να πάει για τα λοιπά διαδικαστικά της μετά τιμών κηδείας του. Αμ δε. Το σκασμένο μου την έκανε. Ούτε μποφόρ να είχε το σαλόνι και να άλλαξε πορεία. Αποτέλεσμα, το πτώμα προσγειώθηκε έξω από τη σακούλα. Φτου!!!! Τώρα;;;;; Όταν σταμάτησα να γελάω, γύρισα με λάγνο βλέμμα και κοίταξα το μπλογκάκι, το οποίο και άρχισε "Δεν θα'σαι με τα καλά σου!!!!!" Να μην σας τα πολυλογώ, την έπεισα. Το πως είναι μυστικά του επαγγέλματος, καημένη..... Η συμβολή μου στον αγώνα ήταν καθοριστική όπως καταλάβατε.

(Πιετο)μπλογκάκι - Κατσαρίδα 1-0

Τέλος τρίτου γύρου

Γύρος (χωρίς κρεμμύδι) τέταρτος - Κοίτα με να μαθαίνεις

Διανύουμε αυτό που θα ονομάζαμε λίγο αργότερα "Reverse Χρυσή Εποχή" καλοκαίρι. Το γιατί το ονομάσαμε έτσι είναι άλλο θέμα. Είμαστε στην βεράντα, αραχτοί και λάιτ, fully εξοπλισμένοι και με απίστευτη διάθεση θυμάμαι. Εγώ, το μπλογκάκι-μαϊντανός, το μιτσρούλι μας μετά του συνοδού της και κάτι απρόσκλητοι επισκέπτες, όπως αποδείχθηκε. Για να περάσω κατευθείαν στο ψητό, όταν αντιμετωπίζεις τέτοιες καταστάσεις παρουσία άντρα στην παρέα, είναι φυσικό κι επόμενο να αισθάνεσαι μια ασφάλεια ότι "το'χει", "το ελέγχει", κ.ο.κ. Κατά γενική ομολογία, ο εν λόγω δεν είχε επιδείξει συμπεριφορές χέστη, για να υποθέτεις ότι δεν το'χει, άραγες...; Άσε που ήταν μια χαρά παιδί και τον συμπαθούσα πάρα πολύ! Στο θέμα μας. Η ακατανόμαστη έκανε την παρουσία της σε νευραλγικό σημείο ως προς τη διάταξη της παρέας, δηλαδη ανάμεσα στο κολοκυθάκι(στα nicknames, αυτό το κορίτσι δεν παίζεται!!!), τον άντρα της παρέας δηλαδή, και εμένα. Μετά την σχετική υστερία που τελικά νομίζω ότι αντιλαμβάνονται με μια περισσή ηδονή οι κατσαρίδες - δεν έχετε παρατηρήσει πως κοκκαλώνουν όταν τις πρωτοβλέπεις;;; Τι νομίζατε, ότι τρομάξανε;;; Κάθονται και το απολαμβάνουν!!! Μη σας πω ότι they shit high and watch.... - συνεχίζω... Όλες μου οι ελπίδες φωνάζουν το όνομά του, λες και με είχε πιάσει κράμπα στα βαθιά κάποιας θάλασσας και ο μόνος άνθρωπος στην παραλία να είναι αυτός. Και εδώ γίνεται το τραγικό: ο τύπος χαμογελά βλεποντάς με να κανω έτσι, αποφασίζει να δράσει (χαχα-εδώ γελάσαμε) και βγάζει την τρέντυ-παντόφλα. Ο εχθρός ακίνητος. Τώρα, υπό άλλες συνθήκες, εσύ περιμένεις να πέσει η τρέντυ-παντοφλιά σαν κεραυνός και να αποκάμει τον εχθρό. Όοοοοχι αγάπη μου!!! Τσκ, τσκ, τσκ. Ντεμοντέ, τρε ντεμοντέ. Για να σου δώσω να καταλάβεις: η τρέντυ-παντόφλα σε ευθεία γραμμή σε ύψος μισού μέτρου από τον στόχο, αφήνεται να ακολουθήσει τον νόμο της βαρύτητας. Και ερωτώ: είσαι εσύ σε ένα δρόμο, κοιτάς ψηλά και βλέπεις μια γλάστρα να πέφτει από ένα μπαλκόνι και να έρχεται κατά πάνω σου. Τι κάνεις;;;;;; Κάθεσαι να τη φας στο κεφάλι;;;;;;;; Απορώ. Το ίδιο προφανώς θα σκέφτηκε και ο εχθρός, ο οποίος όπου φύγει-φύγει. Ααααααχχχχχχ.... Ωραίες στιγμές.

Κολοκυθάκι - Κατσαρίδα 0-1

Τέλος τέταρτου γύρου.

Αποτέλεσμα: Ισοπαλία.

Mr. Congeniality: "Κολοκυθάκι"

Miss Photogenic: "Blogaki"

Καλημέρα σας!